AJAX

Op 26 mei 1969 beet Harrie een bierglas stuk. Harrie was toen net acht jaar. En hoewel bier drinken in die tijd nog niet verboden was voor 8-jarigen, zat er waarschijnlijk gewoon limonade in het glas. Harrie zat op de bank in het riante huis in Bergeijk waar hij geboren is en waar hij korte tijd later door de echtelijke breuk van zijn ouders uit zou moeten vertrekken. Uiteraard wist Harrie dat op dat moment nog niet, zodat deze gebeurtenis, die Harrie’s leven radicaal zou veranderen, niet de oorzaak van het stukbijten van het glas was.

De oorzaak van Harrie’s vreemde actie lag op Spaanse bodem, waar Ajax op het betreffende moment als eerste Nederlandse voetbalclub een finale speelde in het toernooi om de Europacup I. Tegenwoordig heet dat trouwens Champions League. Ajax heeft als enige Nederlandse club beide toernooien ooit gewonnen: in de seizoenen 1971/1972, 1972/1973 en 1973/1974 werd driemaal achtereen de Europacup I gewonnen en in het seizoen 1995/1996 werd de Champions League gewonnen (wat geen andere Nederlandse club trouwens gelukt is).

Uit het voorgaande moge duidelijk worden dat Ajax op 29 mei 1969 verloor. Het werd 3-1 voor AC Milan en de kans is groot dat teleurstelling voor Harrie de reden was om het bierglas stuk te bijten. Uit het voorgaande moge óók blijken dat het al ruim tien jaar geleden is dat Ajax voor het laatst een grote prijs won. In de eerste jaren na de laatste cupwinst ging Harrie er gewoon vanuit dat het wel snel weer goed zou komen met zijn club.

Maar de laatste jaren begint Harrie zich meer en meer zorgen te maken. Er worden de laatste jaren nauwelijks (grote of kleine) prijzen gewonnen. En wat Harrie belangrijker vindt: de kernkwaliteit van Ajax hapert óók. Ajax is immers één van de weinige clubs die zichzelf vanuit de eigen opleiding probeert te bedruipen. Het merendeel van de Nederlandse voetballers die als ‘groten aller tijden’ worden gezien, hebben hun opleiding bij Ajax genoten.

Doordat het mondiale voetbal steeds meer om geld verdienen draait (en niet meer om het spel zelf), is het voor Ajax steeds moeilijker om zelf opgeleide talenten aan zich te binden. Vroeger vond een voetballer het een eer om voor Ajax te spelen, tegenwoordig wil een voetballer voor alles veel geld verdienen. Men kiest nu dan ook gewoon voor de best betalende werkgever. En omdat Nederlandse clubs niet kunnen wedijveren met de begrotingen van buitenlandse clubs, gaan talenten steeds vroeger weg.

Desondanks is Ajax natuurlijk een club die nationaal én internationaal nog steeds een grote naam heeft. Maar omdat hoge bomen veel jaloezie oproepen, heeft Ajax veel vijanden. Naast supporters van andere voetbalploegen is er een groeiend leger van vijanden bestaande uit spelers die Ajax opleidde en uiteindelijk te licht bevond voor het eerste elftal. De media gaan met grote graagte bij die personen op bezoek om relletjes rond Ajax te creëren of uit te vergroten. Dit speelt clubs die geen enkele voetbalvisie hebben en elk jaar weer gewoon een elftal bij elkaar kopen natuurlijk in de kaart. PSV, dat zelf nauwelijks iets krijgt opgeleid, alle oud-Ajacieden lijkt te kunnen gebruiken en wél prijzen wint, is daar het beste voorbeeld van.

Harrie was opgelucht toen Ajax recentelijk zelf inzag dat men aan het afglijden was. Zoals dat tegenwoordig hoort werd er een vaag managementrapport gemaakt, werden enkele figuren in de top ontslagen of weggepest en kwamen er nieuwe leiders.

Eén ervan was Martin van Geel. Samen met Co Adriaanse (in wiens aderen rood-wit Ajax-bloed stroomt) had hij eerst bij Willem II en daarna bij AZ enorme successen geboekt. Hoewel Co er dit keer niet bij was (hij had een klus in Rusland), had Harrie er vertrouwen in dat Van Geel in zijn eentje Ajax óók wel op het juiste spoor zou kunnen zetten.

Martin van Geel is nu net aan zijn tweede seizoen bij Ajax begonnen en Harrie wil even kwijt dat hij zijn vertrouwen in Van Geel eigenlijk grotendeels kwijt is. Vorig voetbalseizoen was eigenlijk al verloren voor het was begonnen, toen Ajax zich niet wist te kwalificeren voor de Champions League. Als troostprijs had men de landstitel nog kunnen pakken, maar met één doelpunt verschil ging die naar PSV.

Daarna werd door de Ajax-leiding verkondigd dat het vorige seizoen als opbouwjaar moest worden gezien. Stoer werd eraan toegevoegd dat komend seizoen de prijzen binnen moeten komen.

Harrie vraagt zich echter -met de handen in het wijkende haar- af hoe men dat dan wil gaan doen. Er is immers geen enkele versterking voor het elftal aangekocht. Wel zijn twee ex-PSV’ers aangetrokken, waaruit Harrie de conclusie trekt dat de leiding van Ajax het spoor écht bijster is.

Vóór Van Geel kwam had Ajax drie maal een speler gecontracteerd die eerder voor PSV speelde: Gert Bals , Peter Hoekstra en Klaas-Jan Huntelaar. Op Gert Bals na was dat altijd een grote sof. Van Geel heeft nu in iets meer dan één jaar het aantal spelers dat eerder bij PSV speelde naar zes verdubbeld met Jaap Stam, Dennis Rommedahl en Jürgen Colin. De eerste van die drie is vrijwel continu geblesseerd, de tweede kan alleen hard lopen en de derde.... daar weet Harrie werkelijk niets over te melden.

Geen versterkingen dus dit seizoen, maar wel is Ryan Babel, een groot talent uit de jeugd, voor veel geld verkocht. En Edgar Davids, ook uit de eigen opleiding en aanjager van de ploeg, is door een beenbreuk drie maanden uitgeschakeld. De leiding vindt het niet nodig een vervanger voor hem te zoeken.

Harrie is dus een beetje verdrietig dat ook dit seizoen voor ‘zijn’ club al voor aanvang als verloren lijkt te moeten worden beschouwd. Maar hopelijk vergist hij zich. En mocht hij zich niet vergissen, dan is in élk geval te hopen dat een club met een historie of een filosofie de prijzen gaat winnen (lees: Feijenoord of AZ) en niet weer een club die alleen restjes van anderen bijeen schraapt.

Gelukkig lijkt één ding vast te staan: in het geruchtencircuit rond Ajax wordt al geruime tijd gemeld dat Co Adriaanse volgend jaar bij Ajax met Martin van Geel herenigd wordt. Nog één jaartje doorbijten dus voor de echte fans.