Brabants volkslied

Brabant wil een volkslied hebben. Harrie is natuurlijk een ras-Brabander, maar het zou hem eerlijk gezegd normaal gesproken worst wezen of Brabant al dan niet een volkslied had.

Maar nu begint de commissaris van de koningin (Harrie's collega's noemen haar liefkozend Hare Maij) zich er toch wel erg tegenaan te bemoeien. En in haar kielzog drijft een hele kudde kroegtijgers.

Eén van hen is blijkbaar op een website begonnen met het verzamelen van stemmen voor het liedje "Brabant" van Guus Meeuwis. Belangrijkste reden om dát liedje te kiezen (let op, Harrie citeert wat nu komen gaat en is geenszins aansprakelijk voor het beschrevene!!!!): "het is toch prachtig als je met z'n allen in een cafe in Salou staat en als alle Brabanders dan beginnen mee te zingen als ze "Brabant" draaien?" Harrie wil bij deze meteen een voorstel doen: alle Brabanders die graag in Salou verblijven daar vanaf nu permanent laten blijven.

Het zou natuurlijk van de zotte zijn als "Brabant" van G. Meeuwis het Brabants volkslied zou worden. In de eerste plaats heeft het liedje een veel te hoog meezing-gehalte. Niet-Brabantse landgenoten beschouwen ons al als simpele zielen die voornamelijk bezig zijn met zuipen en feesten; dit lied zal niet tot verbetering van dat imago leiden.

Wat Harrie erger vindt, is de kromtaal die de heer Meeuwis gebruikt. Harrie heeft de exacte liedtekst er even bijgehaald en de man zingt toch daadwerkelijk de regel:

"Was men maar op Brabant zo trots als een Fries".

Zowel taalkundig als inhoudelijk gezien is deze zin natuurlijk een gedrocht van de eerste orde. Uiteraard snapt Harrie best wat de vadsige Tilburger met zijn vroeg-oude uiterlijk eigenlijk had wíllen zeggen. En hij snapt óók best dat wat deze PSV-supporter met het eeuwige aureool van gesjeesde student had willen zeggen niet past in één regel van een liedje.

Toch heeft dit de heer Meeuwis er niet van weerhouden om een kromzin te fabriceren die kant noch wal raakt. Dat is tot daar aan toe: de meeste liederen van tot nationale helden gebombardeerde volkszangers staan er immers vol mee. Maar moet je zo'n zanger dan belonen door zo'n taalkundig gedrocht tot volkslied te maken? Harrie dacht het niet! Dit is immers koren op de molen van het grote aantal medelanders dat ervan overtuigd is dat Brabanders domme boeren zijn.

Meer nog dan om de populariteit van Meeuwis' meezinger, is Harrie verbaasd over het feit dat in de discussie over een Brabants volkslied steeds één naam niet genoemd wordt. En dat is uitgerekend de naam van de enige Brabantse kwaliteitszanger die bestaat: Gerard van Maasakkers.

Gerard weet de Brabantse volksaard feilloos te verwoorden zonder daarvoor in kromtaal te hoeven vervallen. Met zijn lied Land van zand heeft hij in Harrie's ogen het ultieme Brabantse volkslied ook al geschreven. Vreemd dat niemand het daar ooit over heeft.

Eigen mening

Harrie heeft een paar dagen verzaakt. Dat zit zo, Harrie had het nogal druk. Maandag stond er een wasmand (met waterhoofd) vol spullen voor de strijk. Dat is een van Harrie’s huiselijke taken. Soms laat ie de strijk te ver opladen. Nu ook. Daardoor was ie drie uur bezig.

Daarnaast had ie het ook heel druk op z’n werk. Op dinsdag hadden ze ook nog eens een bedrijfsuitje. Gingen ze met z’n allen survivallen. Nou is voor Harrie het Leven Zelf al één grote survivaltocht, dus dat ie nog steeds last had van z’n enkelbanden kwam goed uit.

Anita (Harrie’s collega die zo’n grove taal gebruikt dat ze net zo goed een vent had kunnen zijn) deed ook niet mee aan de survival. Maar zij had gewoon gezegd dat ze geen zin had in die flauwekul. Konden Anita en Harrie dus gezellig samen achter hun collega’s aanlopen, een beetje foto’s maken, een beetje lachen als er iemand in het water donderde. En natuurlijk elkaar ondertussen proberen een beetje af te zeiken.

Woensdag moest Harrie dan bij twee gemeenten op bezoek. Hij moest er gaan vragen of die gemeenten met Harrie’s baas willen samenwerken als de nieuwe wet er komt, waarvan Harrie denkt dat die er níet komt. Harrie ging er met Paulus heen, een collega heen die véél vager kan praten dan Harrie.

In het gesprek met de eerste gemeente was Paulus op dreef. Hij vroeg honderduit aan de man van de gemeente en gebruikte allerlei modieuze kreten als terugpakken, sonderen, helder krijgen, etc. Harrie snapte helemaal niets van het gesprek.

Na drie kwartier waren Paulus en Harrie en eigenlijk klaar, maar er was anderhalf uur gepland. De man van de gemeente vond het eigenlijk óók genoeg, maar Paulus niet. Die bleef maar sonderen en dingen helder krijgen.

Toen ze eindelijk buiten waren, zei Paulus dat het een goed gesprek was geweest. Harrie vond dat ook maar.

's Middags gingen ze naar de tweede gemeente. Daar zaten drie mannen, die net als Harrie het vermoeden hadden dat de wet waar het over ging niet door zou gaan. Ook nu begon Paulus te sonderen en plaatjes helder te krijgen. Als extra begon hij nu allerlei dingen die werden gezegd terug te pakken om het mee terug te kunnen nemen.

Op een bepaald moment ging het over de praktische gang van zaken, straks onder de nieuwe wet. Harrie vertelde toen hoe hij dacht dat het straks in de praktijk zou gaan, maar voegde daaraan toe dat dat zijn persoonlijke mening was. Paulus reageerde daarop met de mededeling dat niemand iets aan Harrie’s eigen mening had. Harrie bracht nog voorzichtig in dat hij dacht dat hij best een eigen mening mocht hebben, maar daar reageerde Paulus niet meer op.

In elk geval vond Harrie dit gesprek een stuk duidelijker dan het ochtendgesprek, wat ook kwam doordat deze heren normaal Nederlands spraken.

Toen we buiten kwamen zei Paulus: "ik vond het maar een moeizaam gesprek". Oprecht verbaasd zei Harrie dat hij het juist een stuk duidelijker vond dan het ochtendgesprek. Daarop zei Paulus dat ie vond dat Harrie véél te veel had uitgelegd en aan het woord was geweest, terwijl ze juist allerlei dingen van de gemeentemensen hadden willen horen.

Harrie had nog iets willen antwoorden, maar realiseerde zich net op tijd dat niemand op zijn mening zat te wachten.

Klotekranten

Gisteren schreef Harrie over het Algemeen Dagblad, dat de zaterdagkrant weer eens niet bezorgde, die na zou bezorgen en ook dát -voor de zoveelste keer- niet deed.

Een onbekende persoon las het stuk en reageerde:
"Vraag ze het dagtarief terug te storten. Dit heeft mij al vaak een gratis exemplaar opgeleverd".

Deze persoon maakt -het spijt Harrie dat te moeten zeggen- natuurlijk een enorme denkfout. Want er is natuurlijk helemaal geen sprake van een gratis krant als men uw abonnementsgeld terugstort voor een krant die u niet heeft gekregen! U krijgt dan gewoon uw eigen geld terug!

En daar heeft Harrie eerlijk gezegd weinig aardigheid aan, aan het schuiven met geld. Dan gaat Harrie net zo lief een dutje doen! Nee, als hij geld geeft voor een krant, dan wil hij die krant! Desnoods nabezorgd, maar in elk geval die krant. En zéker niet de krant van wakker Nederland!

Los daarvan vindt Harrie dat krantenbazen die twee keer op een dag een fout maken (eerst niet bezorgen en dan ook nog eens niet nabezorgen) er veel te genadig van afkomen met het terugstorten van eigen geld. Het heeft de (klote)klant immers een hoop moeite en ergernis gekost om de krantenmensen te melden dat ze een wanprestatie hebben geleverd.

Harrie pleit daarom voor een progressief boetesysteem. Bij 1 gegronde klacht per kwartaal volstaat terugstorting van het geld voor 1 krant. Bij 2 klachten per kwartaal mag daar klaaggeld bijkomen (5 euro per kwartaal?). Drie gegronde klachten per kwartaal zouden moeten leiden tot een gratis maandabonnement, vier klachten tot een gratis jaarabonnement. Of zoiets.

Maar Harrie weet inmiddels maar al te goed hoe bedrijven met hun klanten omgaan. Als Harrie dus morgen voor de zoveelste keer in dit kwartaal met het AD belt, krijgt ie hetzelfde aanbod als de anonieme reaguurder: zijn eigen geld terug voor deze krant.

Harrie kan u alvast verklappen dat ie daar geen genoegen meer mee zal nemen. Maar omdat de krantenjuffrouw volgens een strikt script moet werken, zal zij Harrie niet verder kunnen compenseren voor zijn terugkerende klachten. En omdat Harrie zijn toch al niet zo grote gevoel voor eigenwaarde niet verder wil laten ondermijnen, zal het gesprek met het AD er waarschijnlijk toe leiden dat die krant morgen weer van een kloteklant verlost is.

Kloteklanten (weer een praktijkvoorbeeld)

(Voor nieuwkomers: zie eerst mijn stukken van 06-08-2007 en 08-08-2007)

Door de populairste weerman en grootste malloot van het land was voorspeld dat deze dag van zon vergeven zou zijn. Om er volop van te kunnen genieten verliet Harrie zijn bed daarom al om 08.17 uur. Vol goede liep hij naar beneden. Al van verre zag hij een dikke krant uit de brievenbus steken.

Hij wist dat dit slecht nieuws betekende. Harrie heeft een abonnement op het Algemeen Dagblad en in de regio waarin die krant wordt uitgegeven is men nog volop op vakantie. Al wekenlang ontvangt Harrie daarom een uiterst dun blaadje dat ook nog eens met komkommernieuws van hoog niveau is gevuld (“Gezin moet vakantie beëindigen omdat hond spoorloos verdwijnt”). Harrie had het AD daar al over geschreven, had begrip getoond voor de vakanties en een dunner dagblad, maar had vriendelijk verzocht om op de paar blaadjes die overbleven dan toch nieuws van enig niveau te plaatsen. Men had hierop geantwoord dat met Harrie’s opmerking rekening zou worden gehouden, maar Harrie had daar in de volgende weken bedroevend weinig van mogen merken.

Harrie zag dus nu een dikke krant, een héle dikke krant, en wist dat dit alleen maar kon betekenen dat de krantenjongen zich voor de zoveelste keer had vergist. Met grote regelmaat ontvangt Harrie Trouw of De Volkskrant, maar een krant met deze dikte kon er maar één zijn: de krant van wakker Nederland, de door Harrie zo gehate Televaag.

Voor Harrie was het nu oorlog tussen hem en de bezorger. Harrie wil op geen enkele wijze geassocieerd worden met de krant van wakker Nederland. Hij trok de krant uit de bus, pakte de telefoon en belde het AD. Na het gebruikelijke keuzemenu kreeg hij de hem zo wel bekende afdeling Frequente Klachten aan de lijn.

“Algemeen Dagblad lezersservice, waarmee mag ik u van dienst zijn?”
Harrie: “Goedemorgen, met Harrie van Geffen uit Nuenen. Ik heb vanmorgen weer eens de verkeerde krant in de bus gekregen”.
AD: “Oei wat vervelend. Wat is uw postcode en huisnummer?”
HvG: “9876GH, huisnummer 54”
AD: “Meneer Van Geffen? Pruimendik 54 in Nuenen?”
HvG: “Dat zijn wij.”
AD: “Ik ga er een melding van maken.”
HvG: “Mevrouw, zo makkelijk gaat u niet van Harrie af komen. Ik heb al eerder een abonnement op uw krant gehad en dat abonnement door problemen met de bezorging beëindigd. Na een jaar heb ik een tweede poging gedaan en na wat aanloopproblemen is het een tijdje goed gegaan. De laatste maanden krijg ik op zaterdag nogal eens een andere krant. Zolang dat de Volkskrant of Trouw is vind ik dat vervelend, maar dat ik nu de krant van wakker Nederland krijg zie ik als een grote minachting ten aanzien van mijn persoon”.
AD: “Ik begrijp niet wat u bedoelt”.
HvG: “Dat verbaast me niets. Wie is uw favoriete weerman?”
AD: “Piet Paulusma”.
HvG: “Dan weten wij genoeg. Iets anders: ik zie in uw krant, als er tenminste nog plaats is naast artikelen als “Marmot in Utrecht verstapt zich in tredmolen” met enige regelmaat dat de dagbladen zich zorgen maken over teruglopende lezersaantallen. Ik zag zelfs dat uw blad koploper is in de lijst van vertrekkende klanten. Maakt uw krant zich daar eigenlijk zorgen over, of vindt u het daar allemaal wel best in Rotterdam?”
AD: “Uiteraard maken wij ons daar zorgen over”.
HvG: “Waarom probeert u uw bezorging dan niet wat te verbeteren? Het is toch niet normaal dat ik uw nummer uit m’n hoofd kent? Laat ik u één ding zeggen: voor mij is dit nu echt de laatste keer geweest. Als ik u de komende maand nóg een keer moet bellen dan haak ik definitief af als klant”.
AD: “Meneer Van Geffen, we gaan er alles aan doen om de bezorging te verbeteren en u als klant te behouden”.
HvG: “Dan heb ik nog één goed advies aan u. Want kijk, dat de bezorging af en toe misgaat, dat kan ik me nog wel voorstellen. Maar wat ik eigenlijk nog véél erger vind, is dat u de krant bijna nooit nabezorgt als het een keer mis is gegaan. Terwijl ik daar door schade en schande wijs geworden el-le-ke keer weer uitdrúkkelijk om vraag. En in 9 van de 10 gevallen ontvang ik dan dus gewoon helemaal niks. Ik heb dan toch écht het gevoel dat ik niet serieus word genomen”.
AD: “Meneer Van Geffen, het spijt me enorm dat u dat meemaakt. Ik ga m’n uiterste best doen om van u weer een tevreden klant te maken. Ik ga de distributeur in elk geval inlichten over de terugkerende klachten en ik zorg dat de krant van vandaag voor 13.00 uur wordt nabezorgd.”.
HvG: “Mevrouw, ik ben blij dat u me serieus neemt en ik hoop dat het in orde komt”.
AD: “Reken daar maar op. Kan ik anders nog iets voor u doen?”
HvG: “Nee, dat was het wel zo’n beetje voor deze keer. Of het moet zijn dat u de bezorger ook kunt vragen om voortaan wat zachter te zingen. Op dagen dat ik werk zie ik hem weleens rondfietsen rond 6 uur ’s ochtends en dan zit hij luid zingend op de fiets. Mevrouw Van Geffen wordt er wakker van als we het raam open hebben.”
AD: “Ik ben bang dat ik daar weinig aan kan doen meneer Van Geffen!”
HvG: “Dat geeft ook niet. Ik heb er geen last van. Als hij maar niet teveel van Bluf zingt, want daar krijg ik angstaanvallen van.”
AD: “Hahaha, u bent een grapjas!”
HvG: “Daar denkt mijn vrouw heel anders over.”
AD: “Nou meneer Van Geffen, ik ga het voor u regelen. Ik wens u een prettig weekeinde.”
HvG: “Insgelijks.”

Inmiddels is het 21.57 uur en wacht Harrie nog steeds op de nabezorging van zijn AD.

Rommel

Harrie zat nét aan de koffie en at daar lekkere oude kaas op een vieze bruine boterham bij. Mevrouw Van Geffen was duidelijk bij een andere bakker geweest. Toen ging de bel. Harrie deed open en zag een kleine mevrouw staan, van een jaar of 35.

- “Goeiemorgen”, zei de mevrouw, “er staan allemaal spullen onder uw carport.”

- “Dat weet ik”, zei Harrie.

Hij had ze er zelf immers allemaal neergezet. Het waren spullen die na het opruimen van de zolder en de opruimingsverkoop op zondag (zie aldaar) waren overgebleven. Het meeste zag er nog perfect uit: een videorecorder, een scanner, een cd-speler, een printer, dat soort werk. De helft van de spullen werkte nog, de andere helft werkte half of niet.

- “O”, zei de mevrouw, “ik dacht dat u vergeten was ze binnen te zetten.”

Harrie had natuurlijk best in de gaten waar de niet al te knappe vrouw heen wilde, maar dat zij op de weg daar naartoe deze zin gebruikte verraste hem. Terwijl hij de woorden van de vrouw goed tot zich door liet dringen en zich plaatsvervangend begon te schamen, kwam de vrouw alsnog ter zake en verloste Harrie uit de in zijn ogen ongemakkelijke situatie.

- “Zou ik ze dan mogen hebben?”, vroeg de vrouw. “Mijn zoon doet een opleiding voor de techniek. Pas geleden heeft hij ook een televisie gekregen die het niet meer deed en die heeft hij helemaal opgeknapt. Dat vindt ie leuk.”

- “Tuurlijk”, antwoordde Harrie opgelucht.

Niet alleen was hij meteen weer verlost van het nadenken over die rare zin, maar ook hoefde hij nu niet meer door de regen naar de milieustraat.

De vrouw nam afscheid van Harrie, die de volgende happen van zijn vieze boterhammen kon nemen. Maar met lekkere oude kaas.

Belazerd

Harrie wordt niet graag belazerd. Helaas is er een grote groep medemensen die juist niets liever doet dan anderen belazeren.

Politici zijn ruimschoots vertegenwoordigd in die groep. Soms is er natuurlijk weleens een oprechte politicus die wil vertellen hoe de gemiddelde politicus de kluit belazert. Hans Smolders, ex-chauffeur van Pim Fortuyn en raadslid in Tilburg is zo iemand. Hij hoorde de burgemeester in een besloten vergadering vertellen over een wachtgeldregeling voor raadsleden met een pensioengerechtigde leeftijd. Maar het ministerie van Binnenlandse Zaken vindt dat wachtgeld niet voor hen is bedoeld. De burgemeester vond dat deze zaak in de welbekende doofpot thuishoorde. Maar Smolders vond het zijn plicht om de burgers eerlijk te informeren. En wat gebeurt: Smolders moet voor de rechter verschijnen en hoort een boete tegen zich eisen.

Een iets ouder voorbeeld uit de politiek: volgens ex-minister Zalm is het leven helemaal niet duurder geworden door de euro. Harrie zag ooit een filmpje waarin Zalm dat aan wilde tonen. Hij ging met een camerateam naar de supermarkt en deed wat appels in een zak. Die legde hij op de weegschaal en toen viel hij stil. De journalist moest toen aanwijzen op welke knop Zalm moest drukken om een prijssticker te krijgen. “Goh, best een handig systeem”, zei Zalm, terwijl voor de hele wereld in één klap duidelijk werd dat deze man nooit boodschappen doet en dat opmerkingen van deze man over niet-bestaande euro-effecten dus nooit serieus genomen kunnen worden.

De prijsstijgingen na de euro-introductie zijn trouwens een mooi voorbeeld van belazering door het bedrijfsleven. Betaalde u bijvoorbeeld ooit 13,18 gulden voor een kilo broccoli? En dat in het hoogseizoen? Mevrouw Van Geffen heeft een moestuin en Harrie kon een paar weken geleden vaststellen dat het oogstseizoen voor broccoli een feit was. Tegelijkertijd lag de broccoli bij ’s lands grootste afzetter voor 2,99 euro per pond in een plastic bak. En hij zag er echt een stuk slechter uit dan de broccoli van Dinie!

Kijk, als je mensen wilt neppen, dan mag dat best van Harrie. Maar draai er dan niet omheen! Plaats dan geen bordjes met BLIJVEND LAAG GEPRIJSD bij verlepte broccoli van 13,18 gulden per kilo. En kom niet aan met smoezen dat de Chinezen zó dol zijn op melkpoeder, dat onze melkprijs met de helft omhoog moet.

Wat moeten die Chinezen trouwens met al die snuifmelk?

Pauline

Precies een jaar geleden was het heel slecht weer. Dat weet Harrie nog heel goed, omdat een Belg door dat slechte weer zijn auto in de oude Toyota van Pauline boorde. Ze was op slag dood.

Pauline was de leukste vrouw op de wereld, op Dinie na natuurlijk. Pauline en Dinie waren de enige vrouwen die Harrie begrepen. Omgekeerd waren zij trouwens ook de enige vrouwen die Harrie begreep.

Harrie leerde Pauline kennen toen ze de vriendin werd van Tonnie, Harrie’s vriend. Harrie had toen ook een vriendin (is die al eerder in deze blog genoemd? Laten we haar Truus noemen). Maar Truus kreeg genoeg van Harrie en toen wilde Harrie net zo lief dood. Maar Harrie ging niet dood en Pauline zorgde er later voor dat Harrie weer op zijn wens terugkwam. Zonder Pauline had deze weblog niet bestaan.

Pauline was juist iemand vol levenslust, maar het noodlot wilde dat zij juist wél dood ging. Je zou denken dat dit het beste bewijs is dat er geen God bestaat: als je immers zó slecht met de wensen van mensen omgaat.....

Maar Harrie heeft zich voor even in de rol van God verplaatst en zich afgevraagd wie hij bij zich zou roepen als hij God was. Moordenaars, PSV’ers, Harrie van Geffen’s en saaie mensen: Harrie zou ze niet bij zich willen hebben.

Harrie zou in zijn rol als God alleen knappe vrouwen bij zich roepen, die tegen alle mensen hartelijk en oprecht zijn, die een perfecte moeder, dochter, vrouw, schoondochter en vriendin zijn, die in alle mensen het positieve zien en naar boven halen. Pauline was een van de weinigen met die eigenschappen die Harrie kent.

Maar Harrie is geen God, zodat God mét en Harrie zónder Pauline zit. En dat vandaag dus precies één jaar.

De kerkhofganger

De kerk in Nuenen is niet bijzonder mooi. Maar hij is wel imposant, als je er vanuit het park naar kijkt. En dat deed Harrie vanmiddag, toen hij met twee stukken kaas en twee dozen eieren van de weekmarkt kwam.

Vanaf de kaasboer liep ie door het park naar de auto en zag de kerktoren fier boven alle omringende objecten uitsteken. De grijze lucht aan de achterkant gaf de kerk met bijbehorende toren nog iets extra stoers.

Harrie vond het zo’n mooi gezicht dat ie besloot maar weer eens over het kerkhof te lopen. Dat doet ie graag, zeker als ie een mindere dag heeft, zoals vandaag. Op zo’n dag denkt ie weleens na over de dood en hoopt dan dat na zijn overlijden zijn hersenen ook daadwerkelijk stoppen met nadenken. Niemand die hem kan vertellen of dat zo is.

Veel mensen vinden kerkhofbezoek een lugubere bezigheid. Harrie -zelf geenszins van naïviteit gespeend- vindt dat buitengewoon naïef van die mensen. Het leven geeft je immers maar één zekerheid en dat is dat je dood gaat. Waarom zou je dan niet bij leven alvast eens gaan kijken naar je voorland?

Vreemd is ook dat mensen in het buitenland vaak wél naar kerkhoven gaan. Dan heet het ineens dat men iets van de cultuur van een land wil bekijken. Harrie raadt die mensen bij deze aan om eerst eens naar de cultuur van hun eigen land te gaan kijken.

Op het Nuenense kerkhof is het nooit echt stil. Je hoort er het rumoer uit het dorp, maar vooral ook het geluid van de auto’s die om de weg rond Nuenen rijden. Harrie vindt die geluiden niet storend. Het geeft het Nuenense kerkhof in zijn ogen juist iets extra’s. Het laat je immers merken dat het leven gewoon doorgaat, al nemen enkelen daar niet meer aan deel.

Zoals gezegd was het vandaag niet Harrie’s beste dag. Maar als ie op zo’n dag over het kerkhof loopt, is het net alsof de gedachten die zijn functioneren op zo’n dag in een wurggreep houden als sneeuw voor de zon verdwijnen. Alsof de doden die gedachten vanuit hun kist van Harrie overnemen.

Toen Harrie thuis kwam, voelde hij zich een stuk beter.

Opruiming

Dinie en Harrie zijn echt goed bezig. Eerder meldde Harrie al dat er met diverse klussen (plaatsen douchecabine, maken kast bij de voordeur) meer dan acceptabele resulaten waren behaald. Momenteel zijn ze bezig het huis op te ruimen.

Omdat de ouderwetse televisie is vervangen door zo’n modern plasma-apparaat, zag Harrie ineens zijn kans schoon om de twee grote plantenbakken aan de kopse kamerkant te plaatsen. Dat resultaat gaf de kamer ineens een VT-Wonen-aanzicht en dat inspireerde Harrie om meer van zijn wensen kenbaar te maken. Kort gezegd kwamen die er op neer dat er zo veel mogelijk rommel uit de kamer moest verdwijnen.

Dinie zag er wel wat in en daardoor zijn er allerlei kleine dingetjes -veelal van Dinie- uit de woonkamer verdwenen: kandelaartjes, schaaltjes, kleedjes, stapeltjes post, etc. Maar ook Harrie heeft zijn deel moeten inleveren. Gisteren heeft hij zijn elpee-verzameling eens goed bekeken. Alle elpee’s die hij wellicht niet meer gaat draaien zijn naar de zolder gedegradeerd. Daar staan er nu al een stuk of 1000 te wachten op een betere toekomst.

Voor de elpee’s de zolder op konden, moest er op zolder natuurlijk ruimte worden geschapen. Nou wilde het toeval dat Harrie nog een stuk of 15 ingeruilde, niet meer gebruikte en defecte apparaten met stekker op zolder had staan: cd-spelers, versterkers, video-recorders en dat soort dingen. Dinie kwam op het idee om al die overbodige knoei te laten verkopen door Willie en Ricardo. Die zouden de opbrengst geheel in hun spaarpot mogen stoppen.


Die voelden daar wel wat voor en daarom maakte Dinie wat briefjes met een wervende tekst. Willie en Ricardo zijn die briefjes gisteravond bij een groot deel van de straatgenoten gaan bezorgen. Tussen 12.00 en 14.00 uur vandaag zijn Willie en Ricardo er voor gaan zitten, onder Elvis’ wakend oog. De verkoop kwam pas op gang toen oma langs kwam en allerlei spullen bleek te kunnen gebruiken. Ook oom Sjeng kwam nog langs en die kon een oude tv gebruiken. Toen een straatgenote nog met een oud bedframe aan de haal ging, was een aansprekende opbrengst voor Harrie’s zonen gegarandeerd.

Vanavond hebben ze de opbrengst even geteld. Die bleek gelijk te zijn aan de helft van de kosten van een R4DS-kaartje voor de Nintendo. Omdat ze in hun spaarpotten nog genoeg hadden voor de andere helft, heeft Harrie direct na het eten twee kaartjes besteld.

Aan het einde van deze dag zijn allerlei mensen blij: Willie en Ricardo met hun snel verdiende R4DS-kaartje, oma, ome Sjeng en de straatmevrouw met hun spullen, en Dinie en Harrie met een opgeruimd huis.

Harrie ergert zich

“Irriteer jij je ook zo aan blablabla"? Waar Harrie zich aan zou moeten irriteren heeft ie niet eens onthouden. Hij hoorde de tekst uitroepen op een van de televisiezenders die favoriet zijn bij zijn kinderen. Hoe bestaat het dat ze nota bene op een kinderzender zo’n mediamongool zijn gang laten gaan zonder ’s mans kennis der Nederlandse taal op juistheid te controleren voor ze hem iets -veel te hard- in de microfoon laten boeren?

Harrie kan het niet bewijzen natuurlijk, maar hij is ervan overtuigd dat een gemiddeld kind al snel aanneemt dat wat op de televisie wordt geschreeuwd wel zal kloppen. Harrie mag namelijk dagelijks vaststellen dat zijn nageslacht een fout stukje Nederlands maar één keer hoeft te horen om het per ommegaande in hun eigen spreektaal te laten inburgeren.

Daar staat tegenover dat datzelfde nageslacht het maar niet voor elkaar krijgt om taaladviezen van hun vader op te volgen, zelfs niet als hij die adviezen net zo dikwijls herhaalt als Nickelodeon de afleveringen van Spongebob (van wie Harrie overigens een groot fan is). Als Harrie een euro had gekregen voor elke keer dat hij voor zijn kinderen een eerder gegeven taaladvies herhaalde, zou hij nú al hoger in de Quote 500 staan dan Willem Holleeder.


Voor degenen die het nu nog niet duidelijk is: Harrie ergert zich vreselijk aan de verkwanseling van onze moerstaal en het irriteert hem mateloos dat niemand enige moeite schijnt te doen om na te denken over foutloos taalgebruik.

En dat Ajax -hoewel geheel volgens zijn verwachting- van Slavia verloor maakt zijn humeur er óók niet beter op.

Uiterlijk

Harrie heeft ook een theorie over de uiterlijke schoonheid van mensen. Volgens Harrie is elk mens op een bepaald moment in zijn of haar leven in visueel opzicht op zijn of haar best. Bij vrouwen ligt dat moment meestal tussen hun 15e en 25e levensjaar. Mannen kunnen echter ook op latere leeftijd hun piek hebben.

Harrie kent diverse voorbeelden van mannen die in hun jeugd een impopulair uiterlijk hadden. Meestal werd dit veroorzaakt door uiterlijkheden die afweken van de standaard, een standaard die door de jeugdige medemens meedogenloos werd gehanteerd bij het uitzoeken van een partner.


Bij Harrie viel het in die tijd aan de buitenkant allemaal nog wel mee. Hij had de grootste beschadigingen aan de binnenzijde. Met meewaren keek hij naar de minder gelukkigen qua uiterlijk, die overigens meestal toch aan een vrij aardige vrouw kwamen.

Maar nu is Harrie hard op weg naar de 50 en hij kan niet anders dan toegeven dat hij in visueel opzicht zijn beste tijd al láng heeft gehad. De toename van zijn buik en onderkin is recht evenredig met de afname van zijn hoeveelheid hoofdhaar. En als hij die probleemgevallen uit zijn jeugd nu ziet, dan blijkt dat hun afwijkende gelaatskenmerken van toen hen nu juist een heel interessant vóórkomen geven.

Toch is Harrie nu zo ver dat zijn lichamelijk verval hem geen slapeloze nachten bezorgt. De reden daarvoor is vooral dat hij merkt dat bij hém nu juist het tijdstip is aangebroken waarop het er van bínnen beter uit gaat zien. Af en toe heeft hij zelfs het idee dat hij het leven doorgrondt (met meestal een dip tijdens of na de vakantie).

AJAX (3 en slot)

Eindelijk luistert er eens iemand naar Harrie! Harrie hoorde in de wandelgangen vertellen dat Martin van Geel het stukje Ajax 2 las en meteen een SMS naar Madrid heeft gestuurd. Gisteravond las Harrie vervolgens op Teletekst dat Wesley Sneijder alsnog naar Real Madrid vertrekt voor 27 miljoen euro.

Harrie denkt dat dat geld, samen met de 17 miljoen die voor Ryan Babel is betaald, voldoende is om voor het volgende seizoen wat spelers aan te schaffen die samen met een aantal figuren dat er nu al rondloopt weer eens een Ajax-waardig team kunnen vormen.

En voor alle duidelijkheid: met een Ajax-waardig team bedoelt Harrie een team dat grotendeels bestaat uit jongens die uit de eigen roemruchte opleiding komen! Uiteraard mag daar ook best een aantal spelers tussenzitten dat is aangekocht (bij voorkeur geen ex-PSV’ers), maar als basis ziet Harrie graag een verzameling eigen kweek. Wat Harrie betreft hoeven we met zo’n elftal ook echt niet altijd in de grote prijzen te vallen. Het belangrijkste is dat het aanvallende voetbal dat Ajax altijd propageerde maar weer terugkeert.

Voorlopig wil Harrie het daar qua voetbal bij laten. Over Ajax kan ie dag en nacht schrijven, maar er is natuurlijk meer in de wereld dan alleen Ajax. Toch?

AJAX (2)

Er zijn ongeveer 36 uren verstreken sinds Harrie schreef dat hij het komende voetbalseizoen qua Ajax al als verloren beschouwt. In die uren is er een boel commotie bij Ajax geweest. Real Madrid meldde zich vlak na publicatie van Harrie's stukje namelijk, omdat ze Wesley Sneijder van Ajax wilden kopen. 24 miljoen euro wilden ze ervoor betalen!

Gauw wegdoen, zou Harrie denken! Met deze matige selectie wordt het dit seizoen waarschijnlijk immers toch niks. En of het nou niks wordt of helemáál niks, dat maakt Harrie dan weinig meer uit.

Harrie was er ook van overtuigd dat Ajax het bod van Real -met wat minder dan gebruikelijke sputteringen- met een gulle lach zou accepteren. Een paar weken geleden was Sneijder immers al bijna verkocht aan Valencia. Toen wilde Ajax 17 miljoen voor hem vangen en dat wilde Valencia niet betalen. Sneijder baalde daarvan. Voor zijn eigen gemoedsrust nam hij daarna, na een goed gesprek met de Ajax-directie, het besluit om dit jaar bij Ajax te blijven. In Ajax-kringen werd gefluisterd dat dat waarschijnlijk betekende dat Ajax Sneijder had beloofd dat hij na dit seizoen voor een gelimiteerd bedrag weg zou mogen.

Toen Real dus met dat bod van 24 miljoen kwam, dacht Harrie dat Ajax Sneijder stante pede van een grote strik zou voorzien, hem met krokodilletranen in de ogen en witte zakdoekjes in hand zou uitzwaaien en -als de limousine van Real de hoek om zou zijn- gillend van de lach aan de champagne zou gaan. 24 miljoen is voor elke speler van het huidige Ajax-elftal veel teveel, dus zo'n bod moet je met beide handen aangrijpen. Zéker als je aan een seizoen begint met zo'n matige selectie.

Maar wat geschiedde: de Ajax-directie verlangde ineens 30 miljoen euro! Real schijnt daarna nog 25 miljoen te hebben geboden en Ajax de vraagprijs naar 27 miljoen te hebben verlaagd, maar ineens haakte Real af. Slimmerikken in Madrid waren tot het besef gekomen dat ze beter Rafael van der Vaart (ook een product van de Ajax-opleiding) kunnen kopen. Die kost maar 15 miljoen en heeft een prachtige vrouw, waar je ook fijn naar kan kijken als het voetbal tegenvalt.

Harrie begrijpt nu helemaal niets meer van het Ajax-beleid. Dat de directie niets van voetballen snapt was hem al duidelijk. Lange tijd heeft ie gedacht dat ze alleen alles van geld verdienen snapten. Maar nu ze niet meteen hebben toegehapt bij het aanbod van Real gelooft ie ook dát niet meer.

AJAX

Op 26 mei 1969 beet Harrie een bierglas stuk. Harrie was toen net acht jaar. En hoewel bier drinken in die tijd nog niet verboden was voor 8-jarigen, zat er waarschijnlijk gewoon limonade in het glas. Harrie zat op de bank in het riante huis in Bergeijk waar hij geboren is en waar hij korte tijd later door de echtelijke breuk van zijn ouders uit zou moeten vertrekken. Uiteraard wist Harrie dat op dat moment nog niet, zodat deze gebeurtenis, die Harrie’s leven radicaal zou veranderen, niet de oorzaak van het stukbijten van het glas was.

De oorzaak van Harrie’s vreemde actie lag op Spaanse bodem, waar Ajax op het betreffende moment als eerste Nederlandse voetbalclub een finale speelde in het toernooi om de Europacup I. Tegenwoordig heet dat trouwens Champions League. Ajax heeft als enige Nederlandse club beide toernooien ooit gewonnen: in de seizoenen 1971/1972, 1972/1973 en 1973/1974 werd driemaal achtereen de Europacup I gewonnen en in het seizoen 1995/1996 werd de Champions League gewonnen (wat geen andere Nederlandse club trouwens gelukt is).

Uit het voorgaande moge duidelijk worden dat Ajax op 29 mei 1969 verloor. Het werd 3-1 voor AC Milan en de kans is groot dat teleurstelling voor Harrie de reden was om het bierglas stuk te bijten. Uit het voorgaande moge óók blijken dat het al ruim tien jaar geleden is dat Ajax voor het laatst een grote prijs won. In de eerste jaren na de laatste cupwinst ging Harrie er gewoon vanuit dat het wel snel weer goed zou komen met zijn club.

Maar de laatste jaren begint Harrie zich meer en meer zorgen te maken. Er worden de laatste jaren nauwelijks (grote of kleine) prijzen gewonnen. En wat Harrie belangrijker vindt: de kernkwaliteit van Ajax hapert óók. Ajax is immers één van de weinige clubs die zichzelf vanuit de eigen opleiding probeert te bedruipen. Het merendeel van de Nederlandse voetballers die als ‘groten aller tijden’ worden gezien, hebben hun opleiding bij Ajax genoten.

Doordat het mondiale voetbal steeds meer om geld verdienen draait (en niet meer om het spel zelf), is het voor Ajax steeds moeilijker om zelf opgeleide talenten aan zich te binden. Vroeger vond een voetballer het een eer om voor Ajax te spelen, tegenwoordig wil een voetballer voor alles veel geld verdienen. Men kiest nu dan ook gewoon voor de best betalende werkgever. En omdat Nederlandse clubs niet kunnen wedijveren met de begrotingen van buitenlandse clubs, gaan talenten steeds vroeger weg.

Desondanks is Ajax natuurlijk een club die nationaal én internationaal nog steeds een grote naam heeft. Maar omdat hoge bomen veel jaloezie oproepen, heeft Ajax veel vijanden. Naast supporters van andere voetbalploegen is er een groeiend leger van vijanden bestaande uit spelers die Ajax opleidde en uiteindelijk te licht bevond voor het eerste elftal. De media gaan met grote graagte bij die personen op bezoek om relletjes rond Ajax te creëren of uit te vergroten. Dit speelt clubs die geen enkele voetbalvisie hebben en elk jaar weer gewoon een elftal bij elkaar kopen natuurlijk in de kaart. PSV, dat zelf nauwelijks iets krijgt opgeleid, alle oud-Ajacieden lijkt te kunnen gebruiken en wél prijzen wint, is daar het beste voorbeeld van.

Harrie was opgelucht toen Ajax recentelijk zelf inzag dat men aan het afglijden was. Zoals dat tegenwoordig hoort werd er een vaag managementrapport gemaakt, werden enkele figuren in de top ontslagen of weggepest en kwamen er nieuwe leiders.

Eén ervan was Martin van Geel. Samen met Co Adriaanse (in wiens aderen rood-wit Ajax-bloed stroomt) had hij eerst bij Willem II en daarna bij AZ enorme successen geboekt. Hoewel Co er dit keer niet bij was (hij had een klus in Rusland), had Harrie er vertrouwen in dat Van Geel in zijn eentje Ajax óók wel op het juiste spoor zou kunnen zetten.

Martin van Geel is nu net aan zijn tweede seizoen bij Ajax begonnen en Harrie wil even kwijt dat hij zijn vertrouwen in Van Geel eigenlijk grotendeels kwijt is. Vorig voetbalseizoen was eigenlijk al verloren voor het was begonnen, toen Ajax zich niet wist te kwalificeren voor de Champions League. Als troostprijs had men de landstitel nog kunnen pakken, maar met één doelpunt verschil ging die naar PSV.

Daarna werd door de Ajax-leiding verkondigd dat het vorige seizoen als opbouwjaar moest worden gezien. Stoer werd eraan toegevoegd dat komend seizoen de prijzen binnen moeten komen.

Harrie vraagt zich echter -met de handen in het wijkende haar- af hoe men dat dan wil gaan doen. Er is immers geen enkele versterking voor het elftal aangekocht. Wel zijn twee ex-PSV’ers aangetrokken, waaruit Harrie de conclusie trekt dat de leiding van Ajax het spoor écht bijster is.

Vóór Van Geel kwam had Ajax drie maal een speler gecontracteerd die eerder voor PSV speelde: Gert Bals , Peter Hoekstra en Klaas-Jan Huntelaar. Op Gert Bals na was dat altijd een grote sof. Van Geel heeft nu in iets meer dan één jaar het aantal spelers dat eerder bij PSV speelde naar zes verdubbeld met Jaap Stam, Dennis Rommedahl en Jürgen Colin. De eerste van die drie is vrijwel continu geblesseerd, de tweede kan alleen hard lopen en de derde.... daar weet Harrie werkelijk niets over te melden.

Geen versterkingen dus dit seizoen, maar wel is Ryan Babel, een groot talent uit de jeugd, voor veel geld verkocht. En Edgar Davids, ook uit de eigen opleiding en aanjager van de ploeg, is door een beenbreuk drie maanden uitgeschakeld. De leiding vindt het niet nodig een vervanger voor hem te zoeken.

Harrie is dus een beetje verdrietig dat ook dit seizoen voor ‘zijn’ club al voor aanvang als verloren lijkt te moeten worden beschouwd. Maar hopelijk vergist hij zich. En mocht hij zich niet vergissen, dan is in élk geval te hopen dat een club met een historie of een filosofie de prijzen gaat winnen (lees: Feijenoord of AZ) en niet weer een club die alleen restjes van anderen bijeen schraapt.

Gelukkig lijkt één ding vast te staan: in het geruchtencircuit rond Ajax wordt al geruime tijd gemeld dat Co Adriaanse volgend jaar bij Ajax met Martin van Geel herenigd wordt. Nog één jaartje doorbijten dus voor de echte fans.

Kloteklanten (praktijkvoorbeeld)

Dit gesprek kost 10 eurocent per minuut, plus de kosten voor uw mobiele telefoon.
Welkom bij de klantenservice van Digitenne van KPN.
Om u beter van dienst te kunnen zijn, laten we u een keuzemenu horen.
.....
Toets de 10 cijfers van uw vaste telefoonnummer in.
.....
Op dit moment zijn al onze medewerkers in gesprek. Wij proberen u zo snel mogelijk te helpen.
.....
Al onze medewerkers zijn nog steeds in gesprek. Blijft u aan de lijn? Wij doen ons best u zo snel mogelijk te helpen.
.....
(1 euro 50 later)
KS: Goedemorgen, klantenservice Digitenne, met Frutjes, waarmee kan ik u van dienst zijn?
HvG: Hey, hallo, goedemorgen, met Van Geffen! Zeg, we hebben gisteren twee Digitenne-pakketten binnengekregen. Volgens de handleiding zouden we binnen 10 minuten digitale tv hebben, maar .....
KS: Mag ik uw postcode en huisnummer even?
HvG: 7586 Theodoor Anton, huisnummer 34
KS: En uw naam?
HvG: Van Geffen
KS: Dat klopt
HvG: Wij dachten van wel
KS: Wat is uw vraag meneer Van Geffen?
HvG: Nou, bij de pakketten zit een handleiding van twee A4-tjes en een erratum van één A4. Volgens die stukken zouden we binnen 10 minuten digitaal kunnen kijken, maar toen ik na tien minuten nog niks op mijn tv zag heb ik de handleiding aan onze Dinie gegeven. Die had na een half uur wel beeld, maar alleen Nederland 1, 2 en 3
KS: Ik zal u even doorverbinden met onze afdeling Beeld. Blijft u even aan de lijn meneer Van Geffen?
HvG: Reken maar!
.....
Op dit moment zijn al onze medewerkers in gesprek. Wij proberen u zo snel mogelijk te helpen
.....
Al onze medewerkers zijn nog steeds in gesprek. Blijft u aan de lijn? Wij doen ons best u zo snel mogelijk te helpen
.....
Toets de 10 cijfers van uw vaste telefoonnummer in.
.....
(1 euro 10 later)
KS: Goedemorgen, klantenservice Digitenne, afdeling Beeld, met Geutjes, waarmee kan ik u van dienst zijn?
HvG: Hey, hallo zeg, met Van Geffen! We hebben gisteren twee Digitenne-pakketten binnengekregen. Volgens de handleiding zouden we.....
KS: Mag ik uw postcode en huisnummer even?
HvG: 7586 Theodoor Anton, huisnummer 34
KS: En uw naam?
HvG: Van Geffen
KS: Dat klopt
HvG: Gelukkig maar
KS: Wat is uw vraag meneer Van Geffen?
HvG: Nou, bij de pakketten zit een handleiding van twee A4-tjes en een erratum van één A4. Volgens die stukken zouden we binnen 10 minuten digitaal kunnen kijken, maar toen ik na tien minuten nog niks op mijn tv zag heb ik de handleiding aan onze Dinie gegeven. Die had na een half uur wel beeld, maar alleen Nederland 1, 2 en 3
KS: Heeft u de Smartcard er wel goed in zitten? Met de chip naar beneden?
HvG: Ja
KS: Dat doen de meeste mensen fout
HvG: Wij niet. Nu u daarover begint: in uw handleiding stond dat de Smartcard al geactiveerd was als we de bestelling online hadden gedaan en omdat we de bestelling online hadden gedaan, dachten we dat de Smartcard al geactiveerd was. Maar dat was dus niet zo
KS: Dan is de Smartcard waarschijnlijk niet geactiveerd
HvG: Niet door u nee, maar wél door Dinie, want die heeft dat daarna eigenhandig gedaan. Maar ik vind het wel slordig dat uw handleiding niet klopt. Ik vind het trouwens ook slordig dat u bij een handleiding van twee A4-tjes een erratum van één A4-tje moet stoppen. En ik ben ook nog steeds een beetje verdrietig dat uw bevestigingsbrief zoveel fouten bevatte
KS: Hoe bedoelt u?
HvG: Nou, daar heb ik al met een collega van u over gesproken, dat de ingangsdatum niet klopte, de prijs van de tuners fout was en de abonnementsprijs verkeerd was
KS: Dan moet u bij onze afdeling Abonnementen zijn
HvG: Nee, ik moet bij u zijn, want ik bel nu omdat we maar drie zenders hebben
KS: Dus de Smartcard is geactiveerd?
HvG: Ja
KS: Dan moet u even in het menu Instellingen naar Conax gaan en dan even kijken wat daar achter staat. Zit u achter de tv?
HvG: Nee, ik ben nu even op mijn werk
KS: Dan kunt u het beste even terugbellen als u thuis bent
HvG: Maar ik moet dus naar Instellingen, Conax? En wat moest ik dan ook alweer doen?
KS: Nou, dan staat daar een code die begint met een nul en dan nog een heleboel nullen en aan die code kunnen wij zien of de Smartcard al is geactiveerd
HvG: Maar die is al geactiveerd, want dat heeft Dinie zelf gedaan
KS: Maar misschien dat wij hem hier handmatig verder moeten activeren
HvG: Dan bel ik u vanavond wel even terug
KS: Dat lijkt me het handigste. Kan ik u verder nog ergens mee helpen meneer Van Geffen?
HvG: Hoezo, u heeft me toch niet geholpen?
KS: Hahaha, dat is ook lastig als u niet achter het toestel zit
HvG: Verder heb ik geen vragen
KS: Dan wens ik u een hele fijne dag
HvG: Anders ik ú wel.

Kloteklanten

Harrie weet weinig meer uit zijn jeugd. Zelfbescherming waarschijnlijk. Hij weet nog wel dat ie met Yvonne van Woerkum pakken koffie mocht gaan halen voor ‘hun’ kleuterjuffen. Bij De Gruyter, die toen nog bestond en zelfs in Bergeijk zat. Als ze de koffie hadden betaald kregen ze altijd een snoepje van meneer De Gruyter.

De Gruyter is inmiddels weg en de klantgerichtheid van de meeste bedrijven heeft meneer De Gruyter in zijn graf meegenomen. Harrie merkt dat bij vrijwel alles wat ie in een winkel koopt.

De keuken voor zijn vorige huis bijvoorbeeld. Die kochten Dinie en Harrie bij Bruynzeel in Eindhoven. Harrie had samen met Yvonne menig tekening gemaakt met potloden van Bruynzeel. Met die keuken zou het dus ook wel goed zitten.

Dit bleek een misvatting te zijn. De mannen die de keuken kwamen plaatsen (voor de kenners: gewoon een paar kastjes naast elkaar, de zogenaamde “I-opstelling”) zaagden het keukenblad verkeerd af. Daardoor was het blad aan de achterkant nog steeds te lang en aan de voorkant zat er ineens twee centimeter ruimte tussen blad en muur.

Harrie dacht dat het allemaal wel goed zou komen. Maar de mannen zaagden alleen nog een extra stukje van de te grote achterkant af en gingen toen weg. Harrie heeft er een stuk of wat boze telefoontjes en brieven aan gewijd, maar Bruynzeel deed niks. Toen heeft Harrie er maar een zaak van gemaakt bij de Geschillencommissie Wonen. Mochten Harrie en Dinie ook eens de provincie uit en gingen ze naar Utrecht. Toen zeiden de mannen van Bruynzeel dat ze het best wilden oplossen en verloren Harrie en Dinie de zaak.

Terwijl die keukenmannen destijds in de keuken-in-aanbouw teveel van Harrie’s keukenblad afzaagden, was een ander bedrijf een nieuwe cv-ketel aan het plaatsen op Harrie’s zolder. Na anderhalve week was de klus klaar en toen bleek de ketel te lekken. Ook nu belde en schreef Harrie zich suf. Hij had er bijna een dagtaak aan!

Maar dit bedrijf liet helemaal niks meer horen. Toen heeft Harrie de fabrikant van de ketel maar eens gebeld en die zag dat het allemaal helemaal verkeerd was aangesloten. Sommige noodzakelijke onderdelen van de afvoer waren niet eens gemonteerd, waardoor Harrie en Dinie door koolmonoxidevergiftiging hadden kunnen sterven. Konden ze wéér een zaak beginnen, maar nu bij de Geschillencommissie Installerende Bedrijven. Die zag dat deze zaak niet deugde en op kosten van de installateur mocht iemand die het wél kon de zaak in orde maken. Harrie en Dinie hoefden er niet eens voor naar Utrecht.

Sinds die tijd is Harrie’s vertrouwen in bedrijven niet toegenomen. En de feiten geven daar ook nauwelijks aanleiding toe. Met bijna alles wat Harrie koopt, huurt, leent of krijgt is iets meer of minder uit de haak: stofzuigers van gerenommeerde merken die er na een paar maanden mee stoppen, friteuses die net na het verstrijken van de garantietermijn ontploffen, providers die vóór het afsluiten van een telefoonabonnement een grandioze ontvangst beloven en erná toegeven dat net in Harrie’s huis geen ontvangst mogelijk is.........

Nu heeft Harrie twee weken geleden een plasma-tv gekocht, die het tot op heden perfect doet. Jammer is alleen dat de kwaliteit van het tv-signaal nu eigenlijk te slecht is voor zo’n plasmabak. Nou had Harrie op een feestje horen zeggen dat digitale tv van UPC perfect zou zijn voor Harrie’s tv.

Harrie moest wel even slikken, want met UPC had ie tussen 1999 en 2003 enorme trammelant gehad. Moest Harrie namelijk héél veel betalen voor een internetabbo, maar bleek die internetverbinding er zo’n beetje om de dag uit te liggen. Of was de rekening ineens verdubbeld, het e-mail-account ineens onklaar gemaakt of het modem stuk. Dan moest ie de helpdesk van UPC bellen, maar daar was de wachttijd altijd minstens een uur.

Gelukkig had Harrie juist gelezen dat UPC een enorme ‘verbeterslag’ had gemaakt, wat managementtaal is voor ‘ze gaan gewoon hun werk doen’. Maar nou had Harrie nog een vraag over die digitale tv en die stelde ie via de mail aan UPC. Kreeg ie meteen een reactie dat die vraag nu niet beantwoord kon worden, maar kreeg ie twee minuten later toch een ontvangstbevestiging, per mail.

“Dan maar gebeld”, dacht Harrie. Maar via het hem nog zeer vertrouwd in de oren klinkende keuzemenu kwam ie in dezelfde wachtrij waar ie in 2003 definitief dacht te zijn uitgestapt. En dus hing ie na twee minuten op.

Harrie keek nog even verder op Internet en zag dat Digitenne van KPN eigenlijk hetzelfde is als Digitale TV van UPC. Je hebt alleen minder zenders, het is een stuk goedkoper en het werkt met een draadloze tuner in plaats van met een altijd brakke draad.

Harrie bestelde dus meteen een abonnement (7 euro per maand) met een extra tuner voor de slaapkamer (3 euro per maand). Meteen de dag erna belde een vriendelijke KPN-mevrouw, of Harrie tevreden was. Maar Harrie was vooral verbaasd, want de brief waar de mevrouw over sprak had ie natuurlijk nog niet gehad, laat staan de spullen voor de digitale tv. Die zouden pas op 7 augustus (vandaag dus morgen) komen.

Zaterdag kreeg Harrie ineens vier brieven van KPN. Het abonnement bleek volgens die brieven nu ineens 10 euro te kosten en de tuner 6 euro. Samen toch 60% duurder dan beloofd. En dus moest Harrie vandaag weer bellen. Na een keuzemenu en een te verwaarlozen wachttijd van 10 minuten, vertelde een vriendelijk mevrouw dat er een foutje was gemaakt. Maar het zou goed komen.

En zojuist belde UPC, om Harrie's vraag van een week eerder te beantwoorden. Harrie heeft maar gewoon gezegd dat de vraag al was opgelost en heeft ze maar niet verteld dat die verbeterslag van ze ze in elk geval weer een klant heeft gekost.

Er is één troost: Harrie is niet de enige klant met slechte ervaringen. Egbert Jan van Bel heeft er het boek Kloteklanten over geschreven (http://www.kloteklanten.nl/). De titel van het boek is ontleend aan een uitspraak die een hoge pief bij een Nederlandse multinational deed. Harrie zal dus waarschijnlijk nog wel meer discussies met bedrijven gaan krijgen.....

Droom

Gisteren praatte Harrie even bij met Lara, een van zijn knapste collega’s. Zij was bij een vorige baas óók al Harrie’s collega. Bij die baas hadden ze weer een andere collega, van wie de man op een dag zelfmoord pleegde. Lara wist te vertellen dat die man (die eigenlijk nog een jongen was) een slechte jeugd had gehad. Na de geboorte van zijn tweede kind had de angst om zelf als vader te falen hem uiteindelijk zo ver gebracht.

Hierna was het natuurlijk maar een klein stukje naar al het andere leed der wereld: Lara’s mislukte huwelijk, Harrie’s jeugd met broer en zus in of aan de drugs, Lara’s naaste collega die ernstige problemen heeft met een adoptiekind, etc.

Vannacht heeft Harrie er een verschrikkelijke nacht door gehad. In die droom nam ie een pil om er een einde aan te maken. Volgens de gebruiksaanwijzing zou de dood snel toeslaan, maar terwijl Harrie wachtte en wachtte, bleef de dood weg.

In het tweede deel van de nacht droomde Harrie dat ie met Dinie en de kinderen op vakantie was. Maar hij had geen moment contact met Dinie. Wat er op de vakantie ook gebeurde, ze waren geen moment in elkaars nabijheid. Daardoor ontwaakte Harrie in de stellige overtuiging dat Dinie bij hem weg wilde.

Gelukkig wordt het vandaag een zonnige dag.

Trouwdag

Over twee dagen zijn Dinie en Harrie elf jaar getrouwd. Elf jaar! Daarmee staat Harrie meteen op de derde plek van langstdurende huwelijken in zijn famille!

Harrie moet wel eerlijk zeggen dat ie zijn trouwdag dit jaar bijna vergeten was, maar mág het ook eens een keer, na elf jaar? Dinie vermoedde het trouwens al en begon er zelf over, of ze iets leuks zouden gaan doen, aanstaande zondag.

Maar wat is er leuk om te doen als viering van je trouwdag? Harrie wist het meteen: de Efteling! Daar was ie al een jaar niet meer geweest! Een paar jaar geleden hebben de Van Geffen’s een paar jaar een abbo gehad op de Efteling. En in die jaren zijn ze er nogal wat keren geweest.

Nou heeft Harrie al snel genoeg van dingen. Ook van vrouwen trouwens: niemand anders dan Dinie heeft hem zó lang kunnen boeien! Dus na een paar jaren met een Efteling-abbo had Harrie best last van Eftelingverzadiging.

Maar nu was ie alweer een tijdje niet geweest. En wat nog mooier is: ze hebben er allerlei nieuwe attracties bij! Niet die Vliegende Hollander natuurlijk; dat gaat Harrie allemaal te snel, te hard en te over de kop. Harrie is geen echte vent, die met een koelbox door de Efteling loopt, naar blonde vrouwen fluit en in alle misselijkmakende attracties gaat.

Nee, Harrie bedoelt die dingen die tegenwoordig zo lekker mis gaan in de Efteling! Zoals de Python, die deze week op z’n hoogste punt stil bleef staan. En toen de reddingswerkers iedereen wilden evacueren, begon ie weer te rijden! Prachtig lijkt Harrie dat! Heeft hij óók eens wat aan de Python!

Harrie las trouwens dat je daar nog aardig mee kan verdienen, met het maken van rampenfilmpjes! De man die de vuurwerkexplosie in Enschedé heeft gefilmd, blijkt 700 euro te krijgen voor elke keer dat dat filmpje wordt uitgezonden! En de maker van het filmpje van Bokito, die zijn grootste fan probeert op te eten, is stom geweest: die heeft de rechten van dat filmpje aan de Krant van Wakker Nederland verkocht voor 100 euro.

Maar Harrie was vergeten dat Dinie twee weken geleden nog met Willie en Ricardo naar de Efteling was geweest. En met Toosje, haar nichtje. Las Harrie ’s avonds op Teletekst (Harrie’s favoriete programma) dat allerlei mensen een half uur vast hadden gezeten in de Vliegende Hollander! Jammer dat Dinie d’r camera niet bij zich had.

Het wordt dus geen Efteling zondag. Misschien gaan de Van Geffen’s gewoon zwemmen. Nemen ze de koelbox mee!