Vrouwen versieren

Soms zie je mannen met onhandige gelaatstrekken met prachtige vrouwen aan de arm rondlopen, zomaar, los, op straat. Harrie kan zich dan uren bezig houden met de vraag hoe ze het in Gods naam voor elkaar hebben gekregen om zo'n vrouw te schaken. En altijd weer eindigt hij dan met de conclusie dat de man terzake waarschijnlijk een goede prater is. Want daar houden vrouwen van, dat weet iedereen, van mannen met wie ze goed kunnen praten. Uiterlijk, geld, macht, het interesseert vrouwen geen zier. Dat zeggen ze zelf en vaak, in de Viva, op de televisie en tegen hun vriendinnen. Mannen moeten begripvol zijn, hun gevoelens kunnen tonen in woord en gebaar, dat is belangrijk voor een vrouw. Een ongemakkelijk vóórkomen doet er niet toe.

Harrie moet eerlijk toegeven dat-ie er zelf weleens aan heeft getwijfeld of dat nou wel echt waar was wat de vrouwen beweerden, of dat hij misschien steeds de uitzonderingen op de regel tegenkwam. Feit is wel dat-ie zich op bepaalde momenten in zijn leven wezenloos heeft gepraat met vrouwen. Dat was altijd op momenten dat-ie weer eens vrijgezel was. Steevast maakte zich dan de grote angst van hem meester, dat er waarschijnlijk nooit meer een vrouw bereid zou zijn om samen met hem iets te gaan beginnen.

Vrienden en vriendinnen probeerden zijn gemoed dan te verlichten door hem erop te wijzen dat er dui-zen-den vrouwen waren waar hij het mee aan kon gaan leggen. Dat was natuurlijk in principe een waarheid als een koe, maar niemand hield daarbij rekening met het feit dat Harrie hoog scoort op de lijst van slechte vrouwenversierders. Hij had altijd genoeg vrouwen over de vloer, dat was het probleem niet, en met ze praten kon-ie ook als de beste. Urenlang, dagenlang, heeft-ie met ze gepraat, ook over zijn vermoeden en vrees dat er nooit meer een vrouw zou verschijnen die haar leven met hem zou willen delen.

Al die gespreksgenoten moesten daar steeds hartelijk om lachen. "De halve wereld valt op jou", is hem weleens verteld. Als-ie dan opmerkte dat-ie het dan wel vreemd vond dat er nooit iemand naar hem keek (behalve om hem uit te lachen), werd er nog aan toegevoegd dat "vrouwen altijd op een zodanige manier kijken dat je het als man niet merkt". Van deze opmerkingen zakte Harries broek al af, maar het bleek nog veel erger te kunnen. Bijna alle vrouwen met wie Harrie in zijn jaren als vrijgezel amicale contacten onderhield, hebben hem weleens gezegd dat hij eigenlijk de ideale man was, omdat ze zo goed met hem konden praten, wat hun eigen vriendje dan nooit bleek te kunnen. Maar aan het eind van menige gezellige avond gingen ze toch steeds weer terug naar hun vriendjes. En dat was vast niet om te praten, dat hadden ze dan immers net tegen Harrie verteld!

Zo is-ie vele malen in grote vertwijfeling achter gebleven. Uiteindelijk heeft dat ertoe geleid dat Harrie is gaan verkondigen dat al die praatjes uit feministische hoeken, dat vrouwen niet geïnteresseerd zijn in uiterlijkheden, maar in de man achter de man, gewoon gelogen waren. Ook is-ie zijn eigen theorie gaan ontwikkelen en uitdragen: dat vrouwen gewoon op de van televisie bekende manier versierd willen worden door achteloos om zich heen kijkende mannen met veel geld of macht bijvoorbeeld, in plaats van zelf af te gaan op die ietwat verlegen jongen die daar in de hoek staat. En dat dat vrouwen gewoon in sex zijn geïnteresseerd en niet in mooie praatjes, ook al wil het Feministisch Vrouwenfront ons anders doen geloven.

Terwijl Harrie inmiddels al bijna 20 jaar lang met de beste vrouw ter wereld samenleef, denkt-ie nog weleens aan zijn toenmalige wanhoop en zijn ideeën uit die tijd. Hij gelooft nog steeds dat zijn theorie de waarheid dichter benadert dan de vrouwenmeningen in de Viva. Hij heeft destijds alleen verzuimd om met die theorie een bijpassende tactiek te bedenken waarmee hij de vrouwen naar zich toe had kunnen zuigen. In plaats van urenlang met allerlei vrouwen te praten over geestelijk en wereldleed, was het handiger geweest om in gesprekken met daarvoor in aanmerking komende vrouwen op enig moment over te schakelen op het uitwisselen van elkaars standpunten ten aanzien van de paring. Misschien kan Harrie daar in een volgend leven iets mee.