Corfu 2010 - 2. Subsidie

48 uur zijn de Van Geffens op Corfu en één ding kan nu al met zekerheid worden vastgesteld: ze kunnen het geld hier heel goed gebruiken. Elke plek die de Van Geffens tot nu toe hebben gezien oogt alsof er alweer een tijd geleden een zware oorlog heeft gewoed, maar dat niemand tijd of zin heeft gehad om aan de wederopbouw te beginnen. En u weet hoe mensen zich gaan gedragen in gebieden die er troosteloos en verwoest uitzien: net als varkens in een modderpoel gaan ze er een nóg grotere puinhoop van maken.

Dat is op Corfu dus óók gebeurd. Om de honderd meter is er wel een plaats waar ooit iemand is begonnen met het dumpen van afval. Andere mensen hebben die plekken gaandeweg uitgebouwd tot mini-vuilnisbelten. Zo lijkt het er een beetje op alsof het eiland voornamelijk uit vuilnisbelten bestaat, waartussen men nog wat woningen heeft geplaatst. Het geeft het eiland een uitstraling die van een enorme treurigheid is.

Over de vraag of geld hier van pas komt hoeft dus wat Harrie betreft helemaal niet te worden nagedacht: geld zou een prachtig middel zijn om dit eiland weer enigszins op te kalefateren. Maar toch raadt Harrie het ten strengste af om de Grieken daadwerkelijk financiële steun te gaan verlenen: het is hier namelijk zó'n grote puinhoop, dat 4,8 miljard hier niets substantieels gaat oplossen. Er zullen waarschijnlijk wat vuilnisbelten mee kunnen worden opgeruimd en wellicht dat er een aantal van de soms metersbrede gaten in wat belangrijke wegen van kunnen worden gedicht, maar aan de kern zal er waarschijnlijk weinig veranderen: aan de mentaliteit van de bewoners.

Industrie is er op Corfu nauwelijks te bekennen. Wel veel olijfbomen, horeca, mini-supermarktjes en winkeltjes met de bekende toeristenrommel. Harrie neemt dus aan dat men het hier vooral van het toerisme zal moeten hebben. Omdat die toeristen er maar gedurende een paar maanden per jaar zijn en dan ook bijna iedereen aan die toeristen gaat trekken, zullen de meeste Grieken waarschijnlijk weinig te besteden hebben. En omdat de prijzen in de supermarkten eerder hoger dan lager zijn dan in de Nederlandse, denkt Harrie dat het hier voor velen geen vetpot is.

Dat zie je ook aan het straatbeeld. Mensen leven in krotten van huizen en de auto's die je ziet zijn van de goedkopere merken zoals Kia, Hyundai en Suzuki, of van merken die bekend zijn om hun onverwoestbaarheid, zoals Toyota en Nissan. BMW's en Mercedessen, maar ook Volkswagens. Fords en dergelijke, zijn op de vingers van één hand te tellen.

Als de Grieken dus -in ruil voor die leningen- ook nog eens moeten gaan bezuinigen, ziet Harrie hier helemáál niets meer tot bloei komen.