Scooter

Tuurlijk, Harrie was eerder deze week weer erg negatief. En tuurlijk, dat hoort bij Harrie en tuurlijk, Harrie zal het er zelf wel naar gemaakt hebben en tuurlijk, het zal allemaal wel overdreven zijn geweest en weet Harrie veel wat u er allemaal nog meer van vond.

Maar nu is er goed nieuws! Dinie en Harrie hebben inmiddels beiden hun scooters in huis! Die van Dinie konden ze uiteindelijk woensdag ophalen. Harrie mocht er bijna meteen een stukje op rijden en vond dat-ie wel erg rammelde. Bleek dat het dashboard, als je dat zo bij een scooter mag noemen, maar met één in plaats van twee schroeven vast zat. Die tweede schroef zat er wel, maar was niet aangedraaid.

Daarna ging Dinie even een stukje rijden met Ricardo achterop. Ze belandden in Son en gingen daar op een terras wat drinken. Toen ze weer weg wilden rijden, zag Dinie dat er een schroef op de bodemplaat lag, het ding waar ze tijdens het rijden haar voeten neerzet. Die schroef bleek in de plaat te horen die de stuurkolom afdekt.

Met de bijgeleverde schroevendraaier kon ze hem er zelf weer indraaien. Voor de zekerheid controleerde ze de andere 5 schroeven in de plaat ook maar even. Die zaten ook allemaal los. Maar Harrie zal er niet over zeuren hoor! Dinie betaalde 100 euro voor afleveringskosten en je kunt onmogelijk verwachten dat een bedrijf voor zo'n flutbedrag controleert of de schroeven zijn aangedraaid en de scooter niet uit elkaar valt!

Harries scooter zou vrijdag komen, maar dat werd uiteindelijk zaterdag. Het bedrijf dat hem kwam brengen belde Harrie met regelmaat op om hem te informeren over de tijd waarop ze er zouden zijn. Om 10 uur 's avonds belden ze dat er een cementwagen in een tunnel in Rotterdam was gekanteld en in de file die daardoor was ontstaan stond de leverancier mét Harries scooter.

Ze spraken daarom af dat ze dan maar zaterdagmorgen zouden komen, tussen 09.00 en 12.00 uur. Omdat het postkantoor in Nuenen op zaterdag om 13.00 sluit, zou Harrie het kentekenbewijs die dag dan nog op zijn naam kunnen zetten en zou hij -nu het ook zo'n mooi weer bleek te zijn- samen met Dinie en de jongens 's middag lekker kunnen gaan toeren.

De leverancier was er al om 10 uur en dus prachtig op tijd. Hij had nog goed nieuws voor Harrie ook: ze hadden alvast een technische aanpassing aan de scooter verricht, zodat die 45 km/uur reed in plaats van 25. Die aanpassing had Harrie zelf op enig moment óók willen laten verrichten, maar toch fronste hij zijn wenkbrauwen bij deze mededeling: hij wilde persé geen helm op op zijn scooter en dat mag alleen op scooters die vanuit de fabriek niet harder gaan dan 25 km/uur. Die zijn te herkennen aan blauwe kentekenplaten, terwijl de de scooters die 45 km/uur rijden een géle plaat hebben.

Harrie keek daarom even achterop de scooter en zag helemáál geen kentekenplaat. "Ja, dat is even misgegaan", vertelde de vriendelijke leverancier. "We hebben nog geen kentekenbewijs ontvangen en konden dus ook nog geen kentekenplaat laten maken, maar die sturen we allebei volgende week op."

Harrie kon zijn eerste scootertoertochtje in de Nederlandse zon dus alsnog vergeten, omdat-ie zijn scooter zonder kenteken niet kan verzekeren en hij het te link vindt om onverzekerd rond te rijden. In eerste instantie gaf-ie er niet veel om en was-ie allang blij dat-ie z'n scooter in elk geval had ontvangen, maar later baalde hij er toch wel van dat Dinie en Ricardo nu wél in de zon konden gaan toeren en Willie en hij niet.

Wanneer het kentekenbewijs en de kentekenplaat zullen arriveren is natuurlijk volstrekt onduidelijk. Dinie -normaal gesproken hét voorbeeld van een positief denkster- verklapte Harrie bovendien dat ze een slecht voorgevoel heeft en dat ze denkt dat hij een kentekenbewijs voor een gewone scooter zal krijgen en een gele kentekenplaat. Bij mensen bij wie vaak van alles mis gaat zou het voor de hand liggen dat zoiets inderdaad gebeurt, maar Harrie weet niet zeker of hij tot die groep mensen behoort.