De klant is koning. Dat is een gevleugelde kreet uit Harries jeugd, net als "Melk moet, melk doet je goed" van Joris Driepinter. Die laatste kreet is later officieel ontmaskerd en bleek een leugen te zijn om de boeren van hum melkoverschot af te helpen.
Maar die eerste kreet blijft hardnekkig rondzwerven. Sterker nog: sinds ook allerlei overheidinstanties de mensen die noodgedwongen alleen bij hén voor diensten terecht moeten 'klanten' zijn gaan noemen (een échte klant zou volgens Harrie minstens de keus moeten hebben waar hij met zijn klandizie heen wil), is het hek helemáál van de dam. Het ene bedrijf roept nog harder dan de andere instantie dat de klant bij hen écht koning is.
Harrie merkte daar eigenlijk nooit veel van. Eigenlijk ging het -grof geschat- in 9 van de 10 keren zelfs helemaal mis als hij iets van of met een bedrijf wilde of moest. In het verleden heeft-ie er in dit weblog onder de titel Kloteklanten een aantal stukjes over geschreven. Die stukjes waren nogal populair, kon Harrie zien in het statistisch overzicht dat hij elke week ontvangt. En uit reacties bleek toen ook dat het echt niet alleen bij Harrie vaak mis gaat.
Daarom heeft-ie af en toe overwogen om de stukjesreeks Kloteklanten een blijvend vervolg te geven (nog steeds stof genoeg), maar hij vond het teveel van hetzelfde worden. De gebeurtenissen van de afgelopen twee weken wil Harrie u desondanks toch niet onthouden.
1. Dinie wil een scooter. Samen met Harrie gaat ze naar ASW in Nuenen. Ze bestelt een nieuwe scooter, die de week erna klaar zal zijn. "Doe maar rustig aan," zegt Dinie nog, "want volgende week ben ik op vakantie." ASW gaat het daarna héél rustig aan doen. Vier weken later is de scooter er nog steeds niet. ASW belt nooit zelf om te zeggen hoe het met de voortgang is. Dinie moet er steeds zelf achteraan. Omdat Dinie en Harrie binnen een dag na de aankoop hebben ontdekt dat exact dezelfde scooter onder dezelfde condities met exact dezelfde garantiebeloftes voor 250 euro minder door een ander bedrijf binnen een week aan huis kan worden bezorgd, wil Harrie de aankoop eigenlijk al vrij spoedig annuleren. Dinie wil echter graag de scooter en heeft geen zin in gedoe. Maar na 4 weken is ook zij het eigenlijk zat. Ze besluiten nog één keer af te wachten: woensdag zal de scooter namelijk écht klaar zijn. Als Harrie die woensdag belt met de vraag hoe laat ze hem op kunnen halen, blijkt hij nog niet klaar te zijn. Harrie meldt daarop dat de maat voor hem vol is en dat hij de koop annuleert. De man met wie hij spreekt blijkt één van de twee bazen van ASW te zijn en hij meldt dat Harrie dan 15% annuleringskosten moet betalen. Helaas voor de man (en eigenlijk ook voor Harrie) heeft Harrie dit soort situaties al ettelijke keren meegemaakt en kent hij de rechten van de consument die in het Nieuw Burgerlijk Wetboek staan zo'n beetje van buiten. Nadat de man van ASW behoorlijk boos is geworden, zegt hij dat hij de opperbaas wel even zal laten bellen. Die belt inderdaad terug en is kalm en vriendelijk. Hij vraagt Harrie om even uit te leggen wat er allemaal is gebeurd en als Harrie dat heeft gedaan zegt hij dat dat een heel ander verhaal is dan het verhaal dat hij van zijn medewerkers heeft gehoord. Hij gaat even met zijn medewerkers bellen en belt na een half uur terug. Uiteindelijk blijkt dat de man die de scooter aan Dinie heeft verkocht twee keer een beetje heeft gejokt. In de eerste plaats was de scooter niet zo snel leverbaar als hij had beloofd. En toen hij er wél was, heeft hij er een verkeerd kenteken voor aangevraagd. De baas biedt uitvoerig zijn excuses aan, geeft een financiële tegemoetkoming en belooft dat de scooter vandaag écht klaar zal zijn.
2. In de week nadat Dinie en haar scooter heeft besteld rijden Dinie en Harrie een hele week op gehuurde scooters op Corfu. Na de vakantie besluit Harrie dat hij óók een scooter wil. Kunnen ze samen wat gaan toeren. Harrie weet dan nog niet precies hoe de soap met ASW gaat aflopen, maar heeft dan al zó weinig vertrouwen in dat bedrijf dat hij besluit om zijn scooter via internet bij dat ándere bedrijf (VSNL) te bestellen, waar Dinies scooter 250 euro goedkoper is. Omdat hij geen bevestiging van zijn aankoop krijgt, belt hij met VSNL. Dan blijkt dat de scooter die Harrie heeft uitgezocht niet zo snel leverbaar is in de kleur die Harrie heeft besteld. Ze hebben wel een identiek model staan in de juiste kleuren, maar dat model rijdt 45 kilometer per uur en Harrie wil er persé een die maar 25 km/uur rijdt. Anders moet hij een helm op en hij is bang dat die ook nog de laatste haren op zijn hoofd eraf zal schuren. De man aan de telefoon meldt dat het eenvoudig is om de kleurbepalende delen van de ene scooter over te zetten naar de andere, maar hij weet niet of dat van de belastingdienst mag. Hij belooft Harrie dat hij dat even zal nagaan en dat hij binnen een half uur zal terugbellen. Vier uur later is Harrie nog niet teruggebeld, maar heeft hij besloten dat hij de 25 km/uur-scooter in die ándere kleur ook wel goed vindt. Hij belt daarom opnieuw met VSNL en krijgt weer een andere man. Die blijkt van niets te weten en vraagt of zijn collega Harrie 's avonds even mag terugbellen. Dat mag, maar dat gebeurt niet. Harrie stuurt daarom vlak voor middernacht een mail aan VSNL om het dan maar per mail te regelen. Van de volgende dag verstrijkt de ochtend zonder dat Harrie iets van VSNL hoort. Hij belt ze daarom nog maar eens en dan blijkt dat er een vergissing is gemaakt. Ze hebben namelijk helemaal geen scooter die 25 km/uur rijdt. Hoe de man die dat tegen Harrie vertelde daarbij is gekomen is ze een raadsel.
3. Vooruitlopend op Dinies nieuwe scooter gaat Harrie alvast na bij wie hij het ding het best kan verzekeren. Dan blijkt al snel dat de verzekering voor Dinie erg goedkoop zal worden, omdat ook voor scooterverzekeringen een no-claim-korting wordt gegeven. Daarbij tellen de schadevrije jaren die je met je autoverzekering hebt opgebouwd gewoon mee. En omdat Dinie al ruim 20 jaren schadevrij heeft gereden zal ze maar 25% van de normale premie hoeven te betalen. Moet Harrie wél even de royementsverklaring opsturen, het bewijs dat Dinie die schadevrije jaren inderdaad heeft opgebouwd. Harrie pakt daarop de royementsverklaring uit de kast die Dinie een paar maanden geleden ontving, toen ze haar auto verkocht wegens een auto van de zaak. En tot Harries stomme verbazing leest hij dat Dinie één jaar schadevrij heeft gereden. Hij stuurt een mail aan zijn vaste contactpersoon bij zijn verzekeringsmaatschappij en -voor de zekerheid- een afschrift aan de mevrouw van die maatschappij die hem de offerte voor de scooterverzekering gaf. Tegen zijn gewoonte in zet Harrie SPOED in het onderwerpvak van de mail en verstuurt hij de mail met het verzoek om een bevestiging te sturen als de mail gelezen is. Al binnen een paar uur krijgt hij de bevestiging dat de mail is gelezen (althans geopend). Maar daarna hoort hij een week lang niets meer. Omdat de scooter er toch nog niet is wacht Harrie een week voordat hij gaat bellen. Dan blijkt dat zijn vaste contactpersoon niet meer bij het bedrijf werkt, de mevrouw van de offerte alleen de offertes doet en de man die hij spreekt van niets weet. Na een uitgebreid gesprek, twee uitgebreide mails en nóg een uitgebreid gesprek ontvangt Harrie uiteindelijk (twee weken na zijn spoedverzoek) een brief waarin staat dat de verzekering van Harries auto is beëindigd en dat Harrie 22 jaar schadevrij heeft gereden. Harrie stuurt daarop direct een mail met de mededeling dat het nooit de bedoeling is geweest om de verzekering van zijn eigen auto te beëindigen en vraagt of er iets mis is gegaan. Op die mail heeft hij nog geen antwoord gehad.
4. Het is nog geen jaar geleden dat DSB failliet ging en Harrie -noodgedwongen- weer ING-klant werd. De PIN-pas die hij van ING kreeg blijkt echter nogal eens kuren te hebben. Harrie besluit daarom om een nieuwe pas aan te vragen. ING blijkt een leuke aanbieding te hebben, waarbij je de afbeelding op de pas zelf kan kiezen. Harrie kiest een foto uit van een dagje op het strand, waarbij Ricardo Elvis in het zand ingroef, zodat alleen diens hoofd nog zichtbaar was. Vandaag staat Harrie in de supermarkt en weigert zijn pas weer dienst. Dan schiet hem ineens te binnen dat hij een week of vier geleden een nieuwe pas heeft aangevraagd en dat hij daar nooit meer iets van heeft gehoord. Als hij thuis is pakt hij de telefoon en belt met ING. Hij krijgt een computer aan de telefoon, die hem vraagt waar Harrie over belt. "Over een pas", antwoordt Harrie. Dat kan de computer niet verstaan. Harrie moet het nog een keer herhalen. Dan zegt de computer dat Harrie met een medewerker zal worden doorverbonden. In de eerste minuut die Harrie wacht zegt een stem af en toe dat hij zo spoedig mogelijk zal worden geholpen. Daarna wordt het stil. Na 5 minuten stilte verbreekt Harrie de verbinding en belt hij opnieuw. Deze keer snapt de computer in één keer waar Harrie voor belt. Ook nu wordt beloofd dat Harrie met een medewerker zal worden doorverbonden en deze keer gebeurt dat ook. Harrie moet allerlei persoonlijke dingen doorgeven en als de man zo'n beetje alles van Harrie weet komt hij met de mededeling dat Harrie nooit een nieuwe pas heeft aangevraagd.
Van het voorgaande is helaas geen woord gelogen. Harrie heeft het trouwens niet opgeschreven om te klagen, maar meer uit verbazing: hoe is het mogelijk dat dit land nog bestaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten