Bondgenoot

Harrie denkt weleens na, bijvoorbeeld over de vraag waar hij staat ten opzichte van andere mensen. En meestal komt ie er zelf niet best vanaf. Hij denkt vaak dat anderen slimmer zijn, socialer, grappiger, zelfverzekerder en nog veel meer.

Als Harrie lang genoeg in zo'n gedachtenstroom blijft hangen, komt vanzelf op enig moment het besef: ik spoor niet en hoor niet in deze maatschappij thuis. Anderen proberen hem dan op te beuren en hem erop te wijzen dat ie niet zo min over zichzelf moet denken en dat ie hier wél thuis hoort. Maar meestal gelooft Harrie die anderen toch niet.

Vandaag heeft Harrie het bewijs gekregen dat er ten minste één iemand is die een aantal belangrijke eigenschappen met Harrie deelt en die afwijken van wat door de gemiddelde mens als gangbaar wordt beschouwd. Harrie las het in een interview met de Belgische schrijver Herman Brusselmans. Dat Harrie wat dingen met Herman deelde wist ie trouwens al wel langer, alleen waren dat algemeen bekende dingen: dat ze beiden schrijver wilden zijn bijvoorbeeld, of drummer.

Nu las Harrie dat ie nog meer dingen met Herman gemeen heeft. Essentiële dingen. Herman Brusselmans is namelijk ook het liefste thuis is en gaat liever niet op vakantie. En Herman mag graag -samen met zijn vrouw- allerlei televisiemensen belachelijk maken. Nog een belangrijke: als twee mensen vechten zal Herman Brusselmans ze lekker hun gang laten gaan, maar als een mens zijn dier mishandelt, zal hij die mens direct in elkaar gaan puisten.

In de afgelopen weken heeft Harrie om allerlei redenen veel nagedacht en aan zichzelf getwijfeld. Hij vroeg zich af of het wel normaal is dat ie zo graag thuis is en weinig bijzonders aan vakanties vindt. Hij kwam ook tot het besef dat ie eigenlijk steeds meer een hekel krijgt aan de mensheid, die -door een zucht naar macht en geld- een steeds grotere puinhoop van de wereld maakt. Dat besef lag ten grondslag aan zijn conclusie dat ie daarom vaak liever met kleine kinderen en dieren te maken heeft. Die zijn eerlijk en puur.

Harrie is bijzonder verheugd dat er ten minste één iemand op deze wereld rondloopt die een zelfde soort gedachten heeft als hij. Nu kijken of ie net zo kan gaan schrijven als Brusselmans.