Niet doen

Harrie is van de lp's. Altijd geweest. De meeste verzamelaars van vinyl hebben meer met singles.

Voor de goede orde: singles zijn schijfjes van kunststof met een diameter van 7 inch, geen vrijgezellen. Die noemen zichzelf tegenwoordig óók single, omdat we onze taal zo graag te grabbel gooien. Daarnaast schijnt vrijgezel lullig te klinken. Harrie daarentegen krijgt juist altijd hele rare beelden bij iemand die van zichzelf zegt dat ie single is. Ziet ie die persoon meteen op 45 toeren per minuut rondjes draaien.

Ergens in de jaren zeventig bedacht iemand een kruising tussen de lp en de single: de 12-inch-single. Eén nummer per kant, net als de single, maar met een diameter van 12 inch, net als de lp. Meestal maakt de 12-inch 45 toeren per minuut, net als de single, maar soms maar 33, net als de lp.

Harrie heeft altijd gedacht dat geldelijk gewin de reden was om 12-inches te introduceren. Zo'n grote schijf met dito hoes is immers imposanter dan zo'n lullig 7-inch ding, dus daar kun je met goed fatsoen best meer (lees: het dubbele) voor vragen. Maar voor liefhebbers van goede muziekweergave, zoals Harrie, had de 12-inch óók een groot voordeel. De groef op een 12-inch heeft veel meer ruimte dan op een single of elpee. Daardoor is de dynamiek van een 12-inch normaliter veel beter dan die van een elpee of single.

Toch kocht Harrie zelden 12-inches, omdat het soort muziek dat hij het leukste vindt meestal niet op 12-inch werd uitgebracht. En voor 12-inches van nummers die hij wel aardig vond had ie het geld niet over. Voor bijna hetzelfde geld kocht je een elpee.

Maar de laatste weken heeft ie zijn 12-inch-collectie vrijwel verdubbeld. Via diverse kanalen op internet heeft ie wat dingen bij elkaar gezocht die hem wel aardig leken. Dingen van vroeger (Goldrush van Yello), maar ook van nu (21 questions van 50 Cent met Nate Dogg).

Bij het beluisteren van zijn aanwinsten herinnerde Harrie zich al snel dat er nog een derde, vergeten, reden was waarom ie nooit zo dol was op 12-inches: de remixes. Vaak was een 12-inch een remix van een nummer dat al op elpee en/of of single was verschenen. De artiest en zijn producer hadden op een bepaald moment blijkbaar gevonden dat het nummer 'af' goed was en het gepubliceerd.

Maar later vonden ze het toch ineens nodig om het nummer opnieuw te mixen. Vaak betekende dat niet veel meer dan dat het intro wat werd verlengd, dat er een instrumentaal stukje tussen werd geplakt of dat er wat vreemde geluiden doorheen werden gemengd. Zo werd een aardig nummer van 4 minuten dan ineens een gedrocht van 6 minuten of meer. Voor de muziekkenner geen probleem, maar de echte fans moesten zo'n nieuwe mix natuurlijk wel hebben om de collectie te completeren. Geldelijk gewin was dus vast en zeker de belangrijkste reden geweest de 12-inch te introduceren.

Harrie heeft ze even geteld: hij heeft momenteel precies 179 12-inches in huis. Daarvan voegen er waarschijnlijk maar twee écht iets aan het origineel toe. The breaks van Kurtis Blow natuurlijk, omdat daar een heel couplet extra in zit. En nog beter geslaagd: Big idea van The Brecker Brothers. Van oorsprong twee toeteraars in het jazzgenre waar Harrie altijd nogal nerveus van wordt. Maar de 12-inch remix van dit nummer stamt van een paar jaar terug, toen rap en jazz ineens heel mooi samen bleken te gaan. Op de remix zingt Veera mee en het resultaat is grandioos.

Voor de rest vindt Harrie de remixes op 12 inch meestal niks toevoegen. Vooral tegen zijn Helden van Yello zou hij willen zeggen: doe het niet meer.