De meest aanstekelijke lach ter wereld is zonder twijfel die van Willie. Hij lacht een beetje snel, zoals een paard hinnikt. Korte uithaaltjes van geluid, meer een soort hardop grinniken eigenlijk.
Willie is van baby af aan eigenlijk altijd vrolijk geweest. Een opgewekt kind. Ook in moeilijke tijden lacht ie liever dan dat ie huilt. Deze week ging ie voor het eerst naar de middelbare school. Hij was zenuwachtig, maar ging niet zielig doen. In plaats daarvan citeerde hij Borat uit diens gelijknamige film: "Very excite!" En daar dan weer dat gegrinnik achteraan.
Dat is nog zoiets moois van Willie: hij kan goed mensen nadoen, kan precies de grappige teksten uit film of muziek perfect onthouden en weet die dan ook nog eens op precies de juiste momenten te reproduceren. Harrie lacht zich regelmatig het schompus om zijn zoon.
Maar soms ook heeft het iets wrangs. Harrie deed óók niets liever dan lachen, teksten van cabaretiers onthouden en op gepaste (of juist ongepaste) tijden herhalen en de wereld vrolijk bekijken. Maar precies op het moment waarop Harrie van een kind een tiener moest worden, scheidden zijn ouders. Door de strijd die ze daarvan maakten, veranderde Harries leven in een tranendal. Dat is uiteindelijk wel weer redelijk goed gekomen, maar nooit helemaal.
Harrie ziet elke dag weer aan Willie hoe groot de impact van die scheiding was. Willie heeft namelijk wél twee ouders die blij met elkaar zijn en die proberen hun kinderen veilig en gezellig groot te brengen. In die situatie hoef je geen weken wakker te liggen van je eerste bezoek aan de middelbare school, maar kun je volstaan met de opmerking "Very excite!". En daar dan een hinniklach achteraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten