"Herfst is theater in de tuin." Dat las Harrie deze week op een poster in winkelcentrum Kernkwartier, toen ie daar nog in mocht. , waar Harrie meestal zijn boodschappen doet. Hij vond het eigenlijk wel een aardige kreet.
Harrie houdt wel van de herfst. Voor hem is het een periode waarin alles weer een beetje normaal wordt. Niet steeds weer de vraag horen "waar ga je naartoe op vakantie" of "was je vakantie leuk?". Niet steeds weer excuses verzinnen om niet in de veel te hete zon te hoeven zitten. Niet meer zweten als je pas vijf minuten met de hond aan de wandel bent en de dazen meteen op je afkomen.
In plaats daarvan komt een aparte geur over het land. Een geur in een tijd van beginnende verrotting, maar waarin de lucht door de vochtigheid toch iets fris heeft. Vooral op ochtenden na warme herfstdagen die worden gevolgd door koude nachten is die geur goed waarneembaar. Dat zijn ook de ochtenden dat Harrie zich kan gaan verheugen op hét herfstmoment: de dag dat hij de houtkachel weer kan gaan gebruiken.
Harrie kon zich dus wel iets voorstellen bij de kreet op die poster en dat gebeurt niet vaak. Je wordt tegenwoordig doodgegooid met kreten. Op elke straathoek hangt tegenwoordig wel een poster met zinloze zinnen. Harrie kan zich over het gros van die posters uitermate verbazen. En dan nog niet eens zozeer omdat er blijkbaar iemand (lees: een reclameman of -vrouw) was die zijn stompzinnige gedachte zonder gêne naar buiten durfde te brengen, maar vooral ook omdat er boven die creatieve geest altijd nog iemand heeft gestaan die de wangedachte van zijn werknemer heeft goedgekeurd. En het meest verbazingwekkende is dan natuurlijk wel het feit dat er nog een opdrachtgever in het spel is die óók instemt met zo'n tenenkrommende kreet en er nog dik voor betaalt ook! Kijk maar naar de kreet die mensen naar Brabant moet lokken.
Een van de meest domme kreten die Harrie ooit zag verschijnt steeds op het venster van het koffiezetapparaat op zijn werk. Nadat dat een kopje -overigens behoorlijk goed drinkbare- koffie heeft afgeleverd vertoont het de mededeling "Wij wensen u een prettige koffiebeleving".
Koffiebeleving is zo'n woord dat helemaal in deze tijdgeest past. Waarin iemand een passie heeft voor koken als ie bedoelt dat ie elke week een ei bakt. Of waarin iemand eens 'iets heel raars gaat doen' op het terras en dan een coupe vanille-ijs mét slagroom bestelt. Zo bedoelt degene die de prettige koffiebeleving bedacht natuurlijk gewoon dat ie hoopt dat Harrie en zijn collega's van hun koffie zullen genieten. Een zinloze wens, want de koffie zal mét die wens echt niet beter smaken dan zónder.
Hoewel Harrie de achterliggende boodschap van de koffiemaker dus wel begreep, heeft ie toch lang gedacht dat er geen dommere leuze bestond. Uiteraard vergiste hij zich daarin, want in gekkenhuis dat Nederland is geworden kan het elke dag nog véél gekker. Dat zag Harrie onlangs op de snelweg tussen Rotterdam en Breda, waarin hij een betonmortelwagen inhaalde, die aan de zijkant de tekst voerde:
"100 jaar betonbeleving".
Het zal wel even duren voor deze stompzinnigheid wordt overtroffen, maar Harrie weet zeker dat ie het mee gaat maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten