Interessante mensen

Meisje: "Heb je zin om mee te gaan naar een feest in Malibu?"
Jongen: "Malibu...een feest....een hele avond praten met interessante mensen die ik nog niet ken....natuurlijk heb ik daar zin in!"

Harrie tekende deze dialoog op uit een serie op Nickelodeon waar Ricardo naar keek. Hij kreeg er een wee gevoel van in zijn buik, dat waarschijnlijk voortkomt uit de stem in zijn hoofd die hem steeds zegt dat ie misschien niet spoort. Dat ie asociaal is.

Contacten met onbekenden zijn voor veel mensen immers dé reden om te leven. In Amerika is dat al lang zo, weet Harrie van Amerikaanse series. Omdat wij Amerika graag nadoen, is het nu ook al een tijdje in Nederland in zwang. Maar Harrie wordt zelf niet bepaald hitsig van al die "mogelijk interessante contacten met hem onbekende mensen". De meeste mensen die hij in zijn leven op feestjes sprak en die hij vóór zo'n feestje nog niet kende, hoefde hij ná zo'n feestje ook liever nooit meer te zien. Hij heeft daardoor steeds meer broertjes dood aan contacten met mensen die hij niet kent en die hij ook helemaal niet wíl kennen.

Als Harrie terugkijkt heeft ie eigenlijk altijd al moeite gehad met interessante onbekenden op feestjes. Van jongs af aan meed hij zoveel mogelijk gezelschappen met al die -volgens derden steevast 'boeiende'- onbekenden. In bepaalde levensfasen kon ie het wat beter opbrengen om zich er toch tussen te begeven, of was het sociaal gezien echt onmogelijk om zich eraan te onttrekken. Maar zijn hobby is het nooit geworden, lekker zijn blik verruimen door met interessante vreemdelingen te gaan kouten.

Gelukkig heeft hij sinds kort het gevoel dat hij nu een leeftijd en een bijbehorend levensinzicht heeft bereikt waarop hij het recht heeft om te mogen zeggen: "ik heb geen zin om mijn vrije tijd door te brengen in gezelschappen met mensen die ik niet ken en al helemaal niet om de morele verplichting te voelen om met hen een gesprek te gaan voeren".

Harrie zat erop te broeden om daarover in dit weblog iets te schrijven, maar was enigszins bevreesd dat Dinie dat niet leuk zou vinden. Dinie vindt het namelijk wél heel leuk om zich af en toe onder de mensen te begeven. Tijdens die broedtijd begon Dinie toevallig zélf over dit onderwerp. Harrie liet haar praten zonder enige richting aan het gesprek te geven (ja, hij leert nu écht bij op bepaalde onderdelen!) en tot zijn verbazing zei Dinie toen zomaar ineens wat Harrie uit zichzelf nauwelijks hardop zou durven zeggen: dat met héél veel mensen eigenlijk helemaal geen echt gesprek te voeren is, omdat de meeste mensen eigenlijk alleen maar zélf willen praten. En het kenmerk van een goed gesprek -daar waren Dinie en Harrie het snel over eens- is toch dat er een uitwisseling van meningen, ervaringen, hoogte- en dieptepunten en nog veel meer plaatsvindt.

Harrie kan dus nu met een gerust hart dit stukje afronden, een koude pils pakken en lekker in zijn eentje naar zijn nieuwe elpee van Kraftwerk gaan luisteren.