Zon

Het is laat op de zondagochtend en hoewel het buiten vriest, schijnt eindelijk ook weer eens de zon, na maanden van sneeuw en dito ellende. En als de zon op koude dagen schijnt, dan is tussen 11 en 15 uur de bank in Harries woonkamer het fijnste plekje ter wereld. Daar schijnt die zon dan precies op. Daar word je dan eerst lekker warm van en na een tijdje val je -als de kinderen zich gedeisd houden- in slaap.

Dinie ligt al op dat fijne plekje en Harrie gaat erbij liggen. In de warme, soezerige en intieme situatie waarin ze liggen vindt Harrie dat-ie wel wat diepgang aan het geheel kan toevoegen. Daarom vraagt-ie of Dinie het idee heeft of de gesprekken die hij sinds een paar maanden met een psycholoog voert effect hebben. "Dat weet jij zelf beter dan ik", is Dinies -op zich logische- nutteloze antwoord.

Even later doorbreekt Harrie de soezerige stilte opnieuw. "Wat zou je ervan vinden als ik er een draaitafel bij koop?",  vraagt-ie aan Dinie. "Als jij daar gelukkiger van wordt moet je dat doen", is opnieuw een antwoord waar Harrie niks aan heeft.

"Lekker vaag ben je", merkt-ie dan ook op. "Heb je ook nog antwoorden waar ik wél iets aan heb? Denk je dat Ajax vanmiddag van Sparta gaat winnen?". "Nee natuurlijk niet", is nu eindelijk een concreet antwoord.

Al met al dus toch nog een antwoord gehad, dat later die middag tot Harries geluk ook nog eens niet blijkt te kloppen. Als dat eenmaal bekend is valt Harrie in slaap en wordt-ie twee uur later wakker. De zon is dan al lang achter de aanbouw verdwenen.