Gek

Tante Ans was de enige gek in Harries familie. De enige officiële, erkende gek althans, die ook het grootste deel van haar leven in een inrichting heeft gewoond. Volgens Harries moeder waren de meeste broers en zussen van tante Ans ook gek. Ans' broer Jan, die ook Harries vader was, was volgens Harries moeder de gekste van allemaal. Volgens haar hadden ze Jan in een inrichting moeten opsluiten en niet tante Ans.

Harrie heeft tante Ans maar één keer in zijn leven gezien, in haar eigen huis, en dat moet voor Harries 7e verjaardag zijn geweest. Dat weet Harrie zo goed, omdat het één van de twee uitstapjes in zijn leven is geweest waarbij zowel zijn vader als zijn moeder aanwezig was. Die geraakten rond 1967/1968 in een soort oorlog en Harrie is van 1961, dus.....

Maar er is nóg iets wat Harrie altijd van die dag zal onthouden. Toen tante Ans de deur open deed om Harrie en zijn familie binnen te laten, zei ze tegen Harrie: "Maar jou had ik toch niet gevraagd?". Zoals gezegd, Harrie was hooguit 7. Kan het zo zijn dat een kind zó door zo'n opmerking wordt geraakt dat die een deel van zijn leven gaat bepalen? Of zijn er gewoon andere redenen waarom Harrie zich nooit écht gewenst voelt als-ie ergens op bezoek is?

Harrie moest aan zijn tante Ans denken, omdat hem door meerdere mensen werd gevraagd of het wel verstandig was dat-ie hier openlijk had verklaard dat-ie gesprekken met een psycholoog voerde. Misschien gaan ze wel denken dat je gek bent, was de boodschap die er al dan niet rechtstreeks aan toe werd gevoegd.

Harrie moest daar eigenlijk wel om lachen. Hij heeft in zijn leven al zó veel in kringen vertoefd die tot doel hebben om de geestelijke gezondheid der mensheid te verbeteren, dat een bezoek aan een psycholoog voor hem net zo gewoon is als een bezoek aan Albert Heijn voor u. Daardoor heeft-ie inmiddels een vrij duidelijk beeld gekregen van de manier waarop de dingen in de wereld gaan. En hij heeft er ook door geleerd dat hij graag verre blijft van veel dingen die in die wereld gebeuren, waarvan het streven naar steeds maar meer er één is.

Maar de meeste mensen willen juist wél steeds meer, ook al moeten ze daar soms hun ellebogen flink voor gebruiken, hun gezin verwaarlozen of zichzelf verloochenen. Harrie praat weleens met dat soort mensen en merkt dan dat zij Harrie best gek vinden. Harrie is nog niet zo ver dat-ie hardop durft te zeggen dat ze zelf waarschijnlijk gekker zijn dan hij, maar hij is al wél zo ver dat-ie het soms denkt.

Tante Ans, díe was gek. Ze woonde trouwens in kasteel Ter Worm in Heerlen, althans, toen ze nog niet gek genoeg was voor een gesticht. Een foto van dat kasteel staat bovenaan dit bericht. Als je dat als woning kunt vinden heb je het nog niet zo gek bekeken.