(vervolg)
Conclusie van gisteren: iedereen wil tegenwoordig alles hebben. Alleen is dat eigenlijk niet de juiste conclusie: mensen wíllen niet alleen alles hebben, ze menern zelfs récht te hebben op alles! Want waarom zou uw buurman wél een digitale camera mogen hebben en u niet? En waarom mag uw collega wél in een vrijstaand huis wonen en u niet?
Zo is voor een groot deel der Nederlanders Het Leven verworden tot een strooptocht, op zoek naar Het Grote Alles. En hoe ze het voor mekaar krijgen is Harrie een raadsel, maar de meesten slagen er nog in om inderdaad vrijwel álles in hun bezit te krijgen! Zelfs de grootste armoedzaaier loopt tegenwoordig rond met de nieuwste PDA met ingebouwde TomTom……
En dat is dus een grote afwijking ten opzichte van de tijd waarin Harrie opgroeide. Had je toen niks, dan had je pech en leefde je verder. Heb je nú niks, dan treden er mechanismen in werking die de meeste mensen tóch zo’n beetje alles brengen.
Harrie ziet door dit alles enerzijds een grote vervlakking optreden in de maatschappij. Vroeger baarde je opzien met je cabriolet. Tegenwoordig val je alleen nog op als je geen auto meer hebt.
Anderzijds merkt Harrie dat mensen blijkbaar helemaal niet gelukkiger worden van alle spullen of de grote huizen die ze hebben vergaard. Elke dag wordt het aantal mensen dat depressief is of ‘gewoon’ psychiatrische hulp nodig heeft groter.
Gelukkig ziet onze altijd positieve Harrie wel één groot voordeel van dit alles: in een groot huis heeft een depressie lekker veel ruimte!
