Harrie suggereerde vorige week dat PSV-fans waarschijnlijk autisten zijn. Een conclusie die hij trok, toen hij las dat rondom Eindhoven veel autisten wonen, gevoegd bij zijn al decennialang bestaande verbazing over het feit dat iemand kan genieten van een ploeg die zulk waardeloos voetbal speelt.
Gelukkig heeft Harrie al enige tijd geleden de mogelijkheid tot het geven van reacties op dit weblog gedeactiveerd. De kans dat hij verrot zou zijn gescholden door PSV-fans was anders niet denkbeeldig geweest. En dát was eigenlijk het échte ding waar Harrie het al eens over wilde hebben: over het feit dat je in dit land eigenlijk niks meer mag zeggen zonder het gevaar te lopen om te worden gestenigd.
Want daar las Harrie namelijk onlangs óók over, in de Volkskrant en de trein naar Amsterdam. Het ging in eerste instantie natuurlijk weer over God en over de islam. En het ging in eerste instantie vooral ook over respect. Dat is immers de kreet waarmee de overheid ons autochtone Nederlanders toch vooral wil oproepen om de allochtonen in ons land als volwaardige medelanders te behandelen.
Maar verderop in het stuk merkte de schrijver op dat het eigenlijk helemaal niet aan de orde is dat we geen respect hebben voor allochtonen: we zijn gewoon bang! Harrie denkt dat de schrijver daar een héél belangrijk punt scoort in de discussie over de multiculturele samenleving.
Kijk, vroeger kon je iemand vriendelijk vragen om normaal te doen, als hij/zij iets deed wat eigenlijk niet als acceptabel werd gezien in een land waar iedereen elkaar respecteert. Sloeg iemand een bushokje in elkaar, dan kon je op die persoon afstappen en vragen of dat nodig was. Niet dat het bushokje daarmee werd hersteld, maar zelf werd je niet óók in elkaar gemept.
Helaas is de gemiddelde Nederlander (auto- of allochtoon) zichzelf in de loop der tijd nogal serieus gaan nemen. Alles moet tegenwoordig kunnen en alles moet gezegd mogen worden. Op zich allemaal nog niet eens zo'n punt, als men zich maar aan Harrie's hoofdmotto houdt: doe vooral alles wat je wilt, maar vergal er andermans leven niet mee.
En juist dat wordt nogal eens vergeten door allerlei randfiguren die vinden dat zij net iets belangrijker zijn dan andere landgenoten. Het zal wel te maken hebben met ons land, dat behoorlijk vol is. Als je dan toch nog een beetje op wilt vallen, zul je je moeten laten gelden. Met een grote bek gaat dat natuurlijk net wat beter dan wanneer je als een dooie in je huis blijft zitten rotten.
Het aardige is dat die harde schreeuwers tot vervelens toe 'RESPECT' blijven roepen, voornamelijk tegen vriendjes die net zo hard schreeuwen als zijzelf. En altijd malle bewegingen maken met hun vingers met tegelringen. Maar als je dan kijkt hoe ze zich gedragen dan is de term 'respect' daar niet echt op van toepassing. Althans niet in de betekenis die de Dikke Van Dale ervan geeft.
Een gevolg van dit alles is dat de ene helft van het land hard schreeuwt uit angst dat hij/zij niet serieus wordt genomen en dat de andere helft niks meer durft te zeggen, uit angst dat zij/hij wordt gemolesteerd.
Harrie heeft een eenvoudig voorstel om uit deze onprettige situatie te geraken: neem uzelf allemaal niet zo serieus en lach eens wat vaker. Denk niet direct "ik ga die Van Geffen op zijn broodklep slaan" als Harrie schrijft dat PSV zo populair is door de grote hoeveelheid autisten rondom Eindhoven. Probeer gewoon te lachen om zo'n opmerking. En lukt dat niet? Lach dan niet nu, maar doe het gewoon een volgende keer.
