In huize Van Geffen heerst een virus. Of zo. Harrie is zelf al een paar dagen niet lekker. En gisteravond klaagde Ricardo ook al. Hij was een beetje misselijk. Maar kinderen zeuren wel vaker, dus Ricardo ging gewoon slapen.
Om kwart over twaalf schrok Harrie wakker van een schim die hem naderde. Ricardo.
"Pap, ik kan niet slapen", was de boodschap.
"Wil je dan bij mama slapen, op papa's plekje?", vroeg Harrie.
Dat wilde Ricardo wel. En terwijl Harrie opstond om plaats te maken voor zijn jongste zoon, kotste die Harrie's kussen onder.
Vandaag is Ricardo voor de zekerheid thuis gebleven. Voor de zekerheid, want Harrie had al niet het vermoeden dat er nog van enige ziekte sprake was. Dat bleek ook niet zo te zijn. Maar een heel dagje alleen met je jongste zoon is best wel eens fijn.
