“Is dat allemaal echt gebeurd wat je schrijft”, vroegen ze aan Harrie, “want het klinkt allemaal zo ongeloofwaardig”.
Natuurlijk is het allemaal echt gebeurd! U denkt toch niet dat Harrie de capaciteiten heeft om het allemaal zelf te verzinnen zeker? Als ie die capaciteiten wél had gehad, was ie immers nooit ambtenaar geworden!
Trouwens, waarom zou Harrie dingen gaan verzinnen, als de werkelijkheid al zo veel schrijfstof levert? John O’Mill, een van Harrie’s favoriete dichters, beschreef het mooi in zijn bundel(tje) Potsy Poems:
“The absurdest thing I ever heard
is that this world is not absurd”
Goed trouwens om John O’Mill (die overigens op 11 januari 1915 in Breda als Johan van der Meulen werd geboren en ook onder die naam stierf, op 13 september 2005) weer eens even uit het stof te halen. Decennia geleden verschenen er diverse boekjes van hem, waarvan afbeeldingen staan op deze site.
Bijzonder aan John O’Mill’s stukken is dat ze veelal zijn opgesteld in een taal die John zelf ontwikkelde en die een buitengewoon humoristische (in Harrie’s optiek althans) mengelmoes is van Nederlands, Engels en niet-bestaand Engels. Het gedicht The ratmepper of Hamelin op de genoemde site is daar een mooi voorbeeld van. En wat dacht u van deze (Rot Young):
“A terrible infant, called Peter
sprinkled his bed with a gheter.
His father got woost,
took hold of a cnoost,
and gave him a pack on his meter”
Maar hij heeft ook leuke gedichtjes gemaakt in écht Engels:
“One rape a day,
keeps the virgins away”
Als afsluiting dan nog eentje in het Nederlands:
"Verdraagzaamheid is het hoogste gebod
en wie dat niet eert die schoppen we rot"
En echt als állerlaatste Harrie’s favoriet:
“Wie een kind verwekt bij de keukenmeid
En haar daarna neemt in het huwelijksbed
Is de vent die eerst in zijn bolhoed schijt
En hem daarna op zijn hersens zet”
