Gebruiksaanwijzing

Bij veel dingen die je koopt zit een gebruiksaanwijzing. Daarin kun je lezen wat je precies moet doen om optimaal rendement te hebben van je aankoop. Natuurlijk doe je dat niet; je begint je aanschaf gewoon op goed geluk te gebruiken. Als blijkt dat het niet lukt of later, als er eens iets stuk gaat, is het nog tijd genoeg om de gebruiksaanwijzing erbij te pakken.

Er is maar één ding waar Harrie wel een gebruiksaanwijzing van had willen hebben en die hij vervolgens dan vast ook frequent zou hebben gebruikt: die van Het Leven zélf. Hij heeft nooit goed begrepen hoe dat nou werkt, Het Leven. Noch gesprekken erover met mensen die erin gespecialiseerd waren, noch het gebruik van medicijnen die ervoor werden bedacht mochten ertoe leiden dat Harrie zélf een soort van gebruiksaanwijzing kon bedenken. Toegegeven, soms had hij weleens een tijdje het idee dat hij dacht het te gaan begrijpen, maar steevast kwam er weer een punt waarop hij het allemaal weer kwijt was.

Een van de dingen uit Het Leven die Harrie weleens in een handleiding had willen opzoeken is de vraag waarom hij nauwelijks meer muziek draait. Tussen zijn 10e en zijn 30e deed Harrie vrijwel niets anders dan muziek verzamelen en beluisteren. Urenlang kon hij gewoon op de bank zitten, een plaat beluisteren, even opstaan om van plaat te wisselen als die was afgelopen en dan weer gaan luisteren.

Maar de laatste jaren draait Harrie bijna niets meer en dat komt doordat zijn gedachten hem in twijfel brengen. Er is namelijk nog steeds vrijwel altijd een interne stem met bijbehorend intern gevoel die hem zegt dat hij muziek op moet gaan zetten. "Dat hoort bij jou," zegt die stem, gevolgd door: "Muziek is jouw leven, je hebt een prachtige installatie en alle muziek die je je maar kan wensen." Maar meteen nadat die innerlijke stem heeft gesproken is er een andere stem met een ander bijbehorend gevoel die hem zegt dat het zinloos is om muziek op te gaan zetten. "Wat levert dat nou op, die muziek?", zegt die andere stem. "Hooguit maakt die muziek oude gevoelens los en dan voel je je straks alleen maar ongelukkiger dan nodig is."

Daar komt nog bij dat Harrie al lang niet zomaar duimendraaiend kan gaan zitten luisteren naar muziek. Daar is hij mettertijd veel te onrustig voor geworden. Als hij nu naar muziek luistert moet hij er wel iets anders bij doen. Lezen, puzzelen, schrijven, schilderen, beeldhouwen, als het maar niet helemaal inaktief is. Maar lezen, puzzelen en schrijven kán Harrie niet met muziek op de achtergrond. En schilderen en beeldhouwen kan hij helemáál niet, muziek of geen muziek.

Gevolg is dat Harrie meestal besluit om maar gewoon geen muziek te draaien. Toch heeft hij dan blijkbaar geen échte vrede met die keuze, want van binnen blijft er dan een akelig gevoel knagen. "Je bent een slappeling," zegt dat gevoel, maar ook "je kunt net zo goed al je muziek en je dure apparatuur de deur uit doen als je het toch niet gebruikt."

Op dit soort momenten lijkt het Harrie nu zo handig om een gebruiksaanwijzing te hebben waarin staat waar dit soort gedachten en gevoelens vandaan komen en hoe je ermee om moet gaan. Jammer dus dat zo'n ding uitgerekend voor Het Leven zelf niet bestaat.