Herrijzenis

Harrie is meestal rond 6 uur 's ochtends wakker, behalve als-ie moet werken. Dan staat-ie nog een half uur eerder op de brug. Hij gaat dan altijd eerst tanden poetsen, soms scheren, douchen en dan is daar zijn eerste echte werk van de dag: Elvis uitlaten.

Ook op de ochtend van tweede paasdag stonden Elvis en Harrie vroeg buiten en al op de inrit stuitten ze op nóg een vroege vogel. Een prachtig klein vogeltje was het, met helblauwe veren aan de bovenkant. Harrie móest er langs lopen en nam aan dat het vogeltje wel zou wegvliegen, maar dat deed het niet. Het bleef doodstil zitten.

Harrie kon zelfs op zijn knieën naast het vogeltje gaan zitten en toen vloog het nóg niet weg. Het bleef zitten alsof zijn pootjes aan de stenen waren vastgelijmd. Het was zó'n mooi vogeltje dat Harrie het niet kon nalaten om het met de rug van zijn middelvinger te aaien. Het vogeltje bleef bewegingloos zitten.

Harrie wist eigenlijk niet goed wat-ie ermee aan moest. Misschien was het vogeltje uit een nest gevallen, al wist Harrie niet eens of het al de tijd van het jaar was dat vogels al jongen produceerden. Misschien was het juist wel een oud en levensmoe vogeltje.

Harrie besloot eerst maar met Elvis te gaan lopen. Misschien zou hij onderweg wel een ingeving krijgen. En al lopende kwamen er inderdaad dingen in hem op. Hij zou het vogeltje mee naar binnen kunnen nemen. Ricardo zou dat prachtig vinden, maar Harrie wist niet waar-ie het vogeltje dan in zou moeten bewaren. Bovendien maakte het vogeltje, of het nou jong of oud was, op Harrie de indruk dat het de beste tijd van zijn leven al had gehad. Dan zou je zien dat het beestje na één dag op zijn rug zou liggen met de pootjes omhoog en zou Ricardo natuurlijk helemaal overstuur raken. Kinderen hechten snel aan beesten.

De enige andere optie die in Harrie op kwam was om het leven van het vogeltje maar actief te gaan beëindigen. Maar hoe moest-ie dat dan doen? Een vlieg of een spin slaat Harrie zonder wroeging dood, maar zo'n mooi vogeltje was toch wel iets anders. Harrie zag zichzelf nog niet met een schep aan de slag gaan om het hoofd van de vogel van de romp te scheiden. Misschien was het een idee om de kachel aan te steken en het vogeltje daar in te gooien als de vlammen hoog genoeg waren? Het vogeltje zou snel en schoon opbranden, maar Harrie was er niet van overtuigd dat het pijnloos genoeg zou zijn voor de ter dood veroordeelde.

Toen schoot Harrie nóg iets te binnen. Het was immers Pasen en dat was toch het feest waarbij werd gevierd dat Jezus was herrezen. Stel je nou voor -je weet het immers niet- dat dat vogeltje Jezus zou zijn in zijn nieuwe outfit? En dan zou Harrie Jezus in de kachel gaan gooien, of met een schep doorklieven? Van de andere kant meende Harrie zich te herinneren dat Jezus in de middag van eerste paasdag was herrezen en niet op de ochtend van tweede paasdag. Hoewel hij natuurlijk na zijn herrijzenis best nog het plan kon hebben opgevat om Harrie een dag later eens op de proef te gaan stellen.

Harrie was inmiddels alweer bijna thuis en bedacht toen dat het ook zo zou kunnen zijn dat het vogeltje in de tussentijd gewoon kon zijn gevlogen. Hij had weliswaar de indruk gewekt dat-ie stervensbereid was, maar als inderdaad Jezus zelf in hem huisde, had dat een pose kunnen zijn. En misschien was er ondertussen ook wel iemand anders, met een meer gewelddadige hond, langs geweest, of de poes van nummer 88. Dan hoefde Harrie niet meer te kiezen.

En inderdaad bleek Harrie niet meer te hoeven kiezen. Wat er tijdens zijn wandeling precies is gebeurd zal hij nooit te weten komen, maar feit was dat de vogel gevlogen was. Op de plek waar hij had gezeten was nog een natte plek zichtbaar met een diameter van een centimeter of 5, maar meer was er niet te zien.

Harrie heeft later in de week geprobeerd uit te vinden met welke vogelsoort hij te maken heeft gehad. Hij had niet eerder zó'n mooi vogeltje met zulke prachtige felblauwe veren in het wild gezien en nam aan dat het wel erg eenvoudig zou zijn om de soortnaam te achterhalen. Maar dat bleek een misvatting. Uiteindelijk kwam de kleur van de vogel op de foto bovenaan dit stuk het meest overeen met 'Harries' vogel. Het is een ijsvogel las Harrie. Toch leek Harries vogel een stuk kleiner. Misschien moet-ie De Generaal maar eens raadplegen. Die weet álles over vogels.