Bram

Voor elk onderwerp waar de Nederlandse media iets over willen zeggen hebben ze een specialist achter de hand. Waarschijnlijk delen ze met z'n allen ergens zo'n oud Rolodex-geval. Is er een huizenbaas vermoord dan kijken ze bij MISDAAD en daar staat dan: Peter R. de Vries bellen. Gaat het over Amerika? Dan wordt Maarten van Rossem gebeld. Voor internetontwikkelingen hebben ze zelfs keuze uit Francisco van Jole en Herbert Blankesteijn.

Veelzeggend is wel dat als de mening ook door mensen met een IQ van hoogstens 70 moet kunnen worden begrepen, het aantal deskundigen toeneemt. Dat doet Harrie vermoeden dat het IQ van die deskundigen zelf ook niet veel hoger zal zijn. In deze categorie worden Gordon, Gerard Joling en Albert Verlinde trouwens meestal opgetrommeld.

Maar Harrie wilde het even hebben over Bram Bakker. Deze man wordt steevast geraadpleegd als men een mening over psychologische zaken wil hebben. Bram is zelf psychiater, heeft een vlot voorkomen en een dito babbel en is meestal nogal kritisch over de moderne psychologie en psychiatrie. En omdat de meeste mensen te dom zijn om uberhaupt psychische problemen te hebben, maar het wel zorgelijk vinden dat de gezondheidszorg zo duur wordt, gaat Brams mening er meestal in als Gods woord in een ouderling.

Het is bekend dat het gebruik van antidepressiva in de loop der jaren fors is toegenomen. Bram Bakker heeft menigmaal duidelijk gemaakt dat hij dat niet begrijpt. Antidepressiva helpen volgens hem meestal niet. Als het aan hem lag gaf je de slikkers ervan gewoon elke dag een suikerklontje. Bram is meer van de oude stempel: hard werken, niet nadenken en vooral veel rennen, dat soort dingen. En waarschijnlijk ook op zondagochtend naar de kerk, maar dat heeft Harrie hem niet zelf horen zeggen. 

Harrie snapt Bram natuurlijk wel. Als ze je broodwinning dreigen af te pakken, dan ga je er alles aan doen om dat te voorkomen. Als dus blijkt dat je klanten met een pilletje beter, sneller en goedkoper worden geholpen dan met een wekelijks gesprek met jou, maar je krijgt wél de kans om voor een groot publiek te vertellen dat je klanten zich vergissen, dan wist Harrie ook wel wat hij zou gaan roepen.

Maar onlangs hoorde Harrie Bram op de radio en hij schrok nu toch een beetje van wat hij zei. Het ging over de werkdruk in Nederland en het toenemend aantal burn-outs. Harrie dacht dat Bram wel weer zou gaan zeggen dat mensen meer hun best moesten doen, niet moesten zeuren en nóg meer rondjes moesten gaan lopen. Bram gaf daarentegen aan dat we in Nederland de arbeidsprocessen inmiddels zo ver hebben geoptimaliseerd dat de rek er bij veel mensen wel uit is.

Mede door de opmerking van Bram is bij Harrie de dagen erna weer die vraag bovengekomen die hem al zo lang bezig houdt en waar hij nooit een duidelijk antwoord op heeft gekregen: waarom is het nodig dat een economie altijd blijft groeien? Die blijkbare noodzaak tot groei is er uiteindelijk toch de oorzaak van dat iedereen steeds harder en efficiënter moet werken? Waarom kunnen we niet gewoon op het niveau blijven waarop we zitten, of misschien zelfs een stapje terug doen?

Misschien maar eens bellen met een economiedeskundige. Of zou Gerard Joling het antwoord weten?