dinsdag 26 januari 2010
Elfstedentocht
Willem van Hanegem wilde na een prachtige voetbalcarrière trainer worden, maar moest daarvoor een diploma hebben. De KNVB wilde hem dat diploma niet zomaar geven: Van Hanegem moest de trainerscursus gaan volgen. Van Hanegem had daar natuurlijk helemaal geen zin in en vond het grote flauwekul. De KNVB zag eigenlijk ook wel in dat het erg ver ging om een man die zó'n carrière achter de rug had een volledige cursus te laten volgen en bood Van Hanegem een verkorte cursus aan.
Bij zijn eerste cursusdag wemelde het van de journalisten, die weleens wilden zien hoe het hem verging. Aan het einde van die eerste dag vroeg een van de journalisten of Van Hanegem nog iets had opgestoken. Zijn antwoord op die vraag was legendarisch: "Ja, twee sigaretten."
Harrie moest vandaag weer aan die uitspraak denken, tijdens een studiedag over Bio-energie die hij vandaag had. Van die studiedagen wordt ie eigenlijk nooit veel wijzer. Dat realiseert ie zich elke keer weer als ie zo'n dag heeft gevolgd. Maar omdat ie dat hooguit eens in de 4 jaar doet, is ie dat altijd weer vergeten tegen de tijd dat ie zich voor de volgende studiedag inschrijft.
Zo kon het gebeuren dat hij zich een tijd geleden toch inschreef voor deze studiedag, die plaatsvond in Eindhoven. Sowieso natuurlijk al niet een plaats die tot de verbeelding spreekt en dat gold ook voor het gebodene.
Niet dat u denkt dat Harrie bevooroordeeld was! Hij had zich er écht op verheugd. Het programma bestond namelijk deze keer niet alleen uit praatjes van mensen die niet weten hoe ze een zaal moeten boeien, maar ook uit twee excursies: een naar het grootste zwembad van Eindhoven en een naar een proefboerderij in Sterksel. Na afloop van die excursies zou Harrie wel zo'n beetje weten wat de maatstaf op het gebied van bio-energie zou zijn, nam ie aan.
Maar het viel tegen. In het zwembad was nauwelijks iets te zien. Te horen was er genoeg, omdat er een enorme scheepsdiesel stond te bonken. Hoogtepunten van de excursie waren zonder twijfel de temperatuur en de rondleidster. Harrie meende Pieter van den Hoogenband (naar wie het zwembad was genoemd) nog even te zien zwemmen, maar toen hij zijn badmuts afzette bleek het een bejaarde te zijn.
De tweede excursie speelde zich voornamelijk in de buitenlucht af en omdat het vandaag aanvoelde als -15 was dat geen pretje. Daar kwam nog bij dat Harrie in de groep met de minst doortastende begeleider zat. Die was niet assertief genoeg om de treuzelende groep vóór hem tot spoed te manen, maar liet zich wel door de groep áchter hem opjagen om zijn verhaal af te raffelen. Zo deed Harrie zeer weinig informatie op, maar was ie wel half bevroren toen ie weer in de bus mocht stappen.
De broodjes maakten vervolgens weer veel goed, zeker omdat Piet en Harrie die lekker achter glas en in de zon konden opeten. "Bij onze oude werkgevers zouden we nu nog moeten gaan netwerken", merkte Piet na de broodjes op en Harrie herinnerde zich die tijden inderdaad nog. Hij wist op dat moment trouwens ook allang weer dat dat ook de reden is waarom dit soort dagen wordt georganiseerd: om praatjes -uiteindelijk gericht op het spekken van de eigen portemonnee- te kunnen maken met mensen met wie je eigenlijk helemaal geen praatje wílt maken.
Na de lunch kwamen dan de lezingen, waarvan Harrie stiekem nog hoopte veel op te steken. Maar dat gebeurde niet. De sprekers zagen -net als op willekeurig welke studiedag- allemaal veel kansen en uitdagingen, maar ook nogal wat beren op de weg en valkuilen.
Maar er was toch nog één iemand van wie Harrie wél iets opstak en dat was een Friese ondernemer. Hij praatte in een mengeling van Fries en Nederlands, op een snelheid die deed vermoeden dat de duivel hem op de hielen zat. Daarnaast stond hij dermate wankel op het podium dat Harrie dacht dat hij al een ferme slok Beerenburger achter de kiezen had.
Zoals elke Fries op een dag met vorst, begon hij over de Elfstedentocht, waarover hij even later nog opmerkte dat die er dit jaar zéker zou komen. Daarna volgde een mooi verhaal over het winnen van warmte uit afval. Het bedrijf van de man had nu het plan bedacht om die warmte aan de inwoners van Friesland te gaan leveren. Om de warmte op de juiste plekken te krijgen zou er wel een aparte warmteleiding in de Friese bodem moeten worden gelegd, maar mede door de coöperatieve houding van de overheid kon de eerste spade binnenkort de grond in.
Harrie wist toen genoeg. Zonder warmteleiding in de bodem bevriest het water in Friesland al niet genoeg en mét warmteleiding zal dat niet eenvoudiger worden. De kans dat er ooit nog een Elfstedentocht komt schat Harrie sinds vanmiddag in op 0%. De vrijkomende tijd kunnen de Friezen wellicht benutten om de omzet van Beerenburger op te krikken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Joe had vorig jaar aanwezig moeten zijn. Glasman zelf hield toen een voordracht. Daar had joe veel van kunnen opsteken!
Twee sigaren en een pijp zeker?!
Zonder gekheid: Harrie neemt direct aan dat ie veel van joe had kunnen opsteken. Nu de eerste de beste zaak die hij samen met joe mag doen zo vlekkeloos verloopt, beseft ie pas met welk een Grootheid hij te maken heeft.
Pierre was vorig jaar ook aanwezig en heeft toen Joe aan het werk gezien. Dat was geheel filantropisch een mooi contrast met de goed-voor-mijn-portemonnai-praatjes. Mooi om dat dan juist in Eindhoven te doen. Eindhoven; een stad waar filantropie hoog in het vaandel staat. Eindhoven; een stad als een warme deken. Heerlijk.
Fijns, dat er mensen zijn die Eindhoven als een warme deken ervaren! Harrie begrijpt het niet, net zoals ie niet snapt dat iemand ú-ren in de kou gaat liggen voor een concert van Frans Bauer, maar: ieder zijn meug.
Hey Pierre,
Heb joe wel tijd om deze weblog te volgen? Joe zit tegenwoordig de hele dag zo interessant te doen voor joe TV. Heb joe ook zo genoten van die bekerwedstrijd in het "fantastische" Eindhoven??
Een reactie posten