Zinloos

Weinig gebeurtenissen vindt Harrie zo zinloos als het vieren van de start van een nieuw jaar. En het lijkt wel alsof hij het elk jaar zinlozer gaat vinden, met de start van 2010 als voorlopig hoogtepunt.

Vroeger vond Harrie oud en nieuw natuurlijk nog wel leuk. Het was gewoon weer een geldig excuus om je klem te gaan zuipen. Het mooiste was als je 's ochtends -tot de nek toe gevuld- naar huis fietste en dan 'Goedemorgen' kon zeggen tegen de mensen die naar de eerste mis gingen.

Maar het kerkbezoek daalde even hard als Harries behoefte aan kroegbezoek. De laatste jaren is daar een soort existentiële vraag bijgekomen: wat is in Gods naam eigenlijk het nut van oud en nieuw? Omdat Harrie geen antwoord op die vraag vond, begon oud en nieuw hem wat tegen te staan.

Daar komt nog bij dat bij oud en nieuw vuurwerk schijnt te horen. Harrie heeft een hekel aan vuurwerk, vooral vanwege de luchtverontreiniging die het veroorzaakt. De overheid heeft allerlei peperdure maatregelen bedacht, die bedrijven verplicht om idiote bedragen te investeren om de lucht die ze uitstoten een fractie schoner te krijgen. Maar diezelfde overheid staat zonder problemen toe dat er met oudjaar geen enkele grens is aan de emissie van luchtverontreinigende stoffen. Dat vindt Harrie buitengewoon hypocriet. Dat de hond de hele dag van slag is door het zinloze geknal dat al om 10 uur ´s ochtends begint maakt het er ook niet beter op.

Verder heeft Harrie zich op oudjaarsdag na alle feesten die er in december al waren (Ricardo jarig, Willie jarig, Sinterklaas jarig) al voorgenomen om te gaan matigen met eten. Maar Dinie vindt een oudjaar zonder oliebollen net als een kind zonder moeder en bakt er dus meestal flink op los. En ja, als ze er tóch liggen, kan Harrie er natuurlijk niet afblijven, zodat ie op z'n laatst rond 3 uur 's middags kotsmisselijk is.

In het verleden vergat ie die misselijkheid ´s avonds nog weleens, als er een oudejaarsconference was van een leuke cabaretier. Maar ook die zijn uitgestorven. Gisteren kon ie kiezen tussen Jan-Jaap van der Wal en Guido Weijers. Dat wil zeggen: daar kan Harrie dus níet uit kiezen. Net zoals ie ook niet kan kiezen tussen Frans Bauer en Marianne Weber, tussen NEC en NAC of tussen Story en Privé.

Het werd dus een gezapig avondje. Misschien ook wel een mooie afsluiting van een beroerd jaar. Al die 'beste wensen' die hij precies een jaar geleden ontving waren achteraf gezien precies wat Harrie al dacht dat ze waren toen hij ze ontving: uit gewoonte geuite gemeenplaatsen zonder enig nut.

Eén lichtpuntje: 2010 kan alleen maar beter worden. Harrie heeft zich zelfs voorgenomen om er een topjaar van te gaan maken, ook in dit weblog! Hopelijk blijft u het net zo trouw volgen als in 2009!