Harrie was aan het wandelen en moest enorm plassen. Toevallig was ie net in de buurt van de praktijk van zijn huisarts. Hij deed de deur van de praktijk open en liep via de wachtkamer naar de wc.
Hij had het warm en trok al zijn kleren uit. Terwijl hij aan het plassen was, zag ie links van zich een groot raam. Achter dat raam was de huisarts bezig met een mevrouw en haar kindje. Hij zag de mensen achter het raam niet scherp, maar hoorde ze wel.
Hij hoorde de huisarts zeggen dat de pleister had geholpen, omdat die alle oneffenheden uit de huid van het kind had verwijderd. "Kijk, als ik de pleister tegen het licht houd, kunt u het goed zien", zei hij tegen de mevrouw. Hij hield de pleister boven zich, in de richting van het raam waarachter Harrie stond te plassen.
"Kijk", zei de huisarts, "als ik de pleister in de richting van het been van die meneer achter het raam houd, kunt u het goed zien. Dat zwarte puntje komt uit de arm van uw zoontje." Harrie besefte nu pas dat de huisarts en zijn patiënten hem in al zijn blootheid konden zien. Hij keek naar de pot en zag dat hij er voor een deel in plaste, maar voor een deel ook erover en ernaast. Dat kwam natuurlijk doordat hij teveel naar het raam keek.
Op dat moment werd Harrie wakker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten