dinsdag 5 januari 2010

Broek


Tot voor kort had Harrie een Opperbaas die haar werknemers niet graag in een spijkerbroek op het werk zag verschijnen. Harrie hoefde zich daar weinig van aan te trekken, omdat hij haar toch alleen in de krant of op de televisie zag. Dat is wel een groot voordeel van de organisatie waarin hij werkt: ongeveer 30% van de mensen is daar op enig niveau baas. En omdat bazen de gewoonte hebben om alles naar de onderliggende baas te delegeren, zat er zó veel ruimte tussen Harrie en de Opperbaas, dat hij niet hoefde te vrezen dat zij hem persoonlijk op enig moment van zijn spijkerbroek zou komen ontdoen.

Maar nu is er een nieuwe Opperbaas en die heeft bij zijn eerste toespraak desgevraagd meteen gezegd dat het hem niks uitmaakte als mensen in een spijkerbroek op het werk zouden verschijnen. Daarmee was voor Harrie elke drempel weg om een nieuwe spijkerbroek te gaan kopen. Hij heeft er meteen maar 3 gekocht, zodat ie er weer een tijdje vanaf is.

In de winkel was het te druk om te passen, zodat Harrie dat thuis maar deed. Ze bleken alledrie een beetje aan de ruime kant, waarschijnlijk omdat Harrie twee kilo is afgevallen. Omdat ie ook als goed voornemen had om in 2010 beter en gezonder te gaan eten, heeft ie nog even overwogen om ze om te gaan ruilen voor een kleinere maat, maar dat kon ie -in elk geval voorlopig- niet opbrengen.

Eén van de drie heeft ie in elk geval aangehouden en daarmee voor ruiling ongeschikt gemaakt. Voordat ie ermee de straat op kon, moest ie de broek nog wel even van wat kaartjes ontdoen. En elke keer staat ie er weer versteld van hoeveel kaartjes er eigenlijk wel aan zo'n broek worden vastgemaakt.

Op één kaartje stond de maat. Van dat kaartje zag Harrie het nut volkomen in. Dat gold op zich ook voor het kaartje waar de prijs op stond, maar Harrie vroeg zich wel af of die prijs ook niet gewoon op dat eerste kaartje had kunnen worden geprint. Plaats zat.

Het derde en grootste kaartje bracht Harrie echter nogal in de war. "This jeans is your one-way ticket to heaven and hell", stond erop. Wat moest ie nou met zo'n kreet? Was het een aanbeveling? Of een dreigement? Harrie had er geen antwoord op.

De tekst liet hem niet los. Na enig nadenken realiseerde hij zich dat het eigenlijk gewoon een onzinnige boodschap was. Degenen die niet in hemel of hel geloven hebben immers sowieso niets aan de spreuk. Maar degenen die er wél in geloven, hebben er óók niets aan. Die weten nu alleen dat ze óf naar de hemel kunnen, óf naar de hel. Maar die overtuiging hadden ze ook al vóór ze die broek kochten. Pas als de kreet specifiek was geweest ("This is your one-way ticket to heaven" óf "This is your one-way ticket to hell") hadden zij er iets aan gehad.

Harrie dacht dat ie nu wel kon stoppen met analyseren, maar realiseerde zich vrijwel direct dat het zakelijk gezien niet erg slim zou zijn om broeken met twee verschillende spreuken op de labels te gaan verkopen. Een ticket voor de hel zullen gelovigen immers niet snel kopen. En broeken met zo'n ticket raakt een winkelier dan vervolgens aan de straatstenen niet kwijt.

Eigenlijk was Harrie toen weer terug bij af, omdat er dus voor de fabrikant eigenlijk maar twee keuzes zijn: óf je kiest gewoon voor het label met de keuzemogelijkheid, óf je laat het label helemaal weg. Dat laatste ligt natuurlijk voor de hand, maar zou tegen het zere been zijn van de marketing- en reclamejongens en -meisjes die deze onzinnige dingen bedenken. Die willen óók blijven eten, ook in tijden van crisis, dat snapt Harrie best.

Harrie kwam er nu helemaal niet meer uit en besloot maar met Elvis te gaan wandelen. Het was koud buiten, dus stak ie zijn rechterhand diep in de rechterzak van zijn nieuwe broek. Hij voelde dat zijn vingers op iets stuitten. Dat bleek een stickertje te zijn met een diameter van anderhalve centimeter. Op het stickertje stond de tekst "Inspector 25". Harrie voelde met zijn linkerhand in zijn linkerbroekzak en daar haalde hij twéé vergelijkbare stickertjes uit. De ene was van Inspector 13 en de andere van Inspector 9. Hemel of hel, zijn broek was in elk geval grondig geïnspecteerd.

Geen opmerkingen: