"Hoe was het concert?", vroeg Harrie aan Bep Plek. Ze was naar een optreden van Guus Meeuwis geweest.
"Ge-wel-dig!", was het antwoord. "Hij klonk pre-cíes als op de cd's!"
Harries gespreksstof was in één klap op, weg, als sneeuw voor de zon. Want van wat Bep -en velen met haar- zo leuk vinden aan een concert, wordt Harrie nou juist altijd erg verdrietig: dat artiesten zoveel mogelijk hun best doen om op het podium precies zo te klinken als op cd. Daar hoeft Harrie dan dus liever niet bij te zijn. Kan ie beter de cd zélf opzetten. Hoeft ie niet te rijden, niet tussen duizenden zwetende en met bier gooiende mensen te staan en geen mensen op te vangen die vanaf het podium op hem springen.
Om over kotsende mensen nog maar te zwijgen trouwens. Dinie ging onlangs naar een concert van Anouk. Naast haar zaten een oudere man en een jong meisje. Beiden sloegen in korte tijd grote hoeveelheden bier naar binnen. Het meisje bleek daar niet goed tegen bestand en leegde haar maaginhoud midden in het concert over de hoofden van de mensen die voor haar zaten.
Die mensenmassa is dus Harries tweede reden om maar thuis naar muziek te luisteren. Niet dat hij bang is dat iemand hém in de nek kotst, maar hij heeft niet de natuurlijke behoefte om tussen duizenden wildvreemden te gaan staan, die bij concerten vaak allerlei wilde bewegingen maken en dan natuurlijk net bij hém de bril van zijn hoofd slaan.
"Ja, maar thuis is het toch ánders", zeggen notoire concertgangers altijd. "De sfeer is gewoon geweldig", roepen ze dan, of "leuk met z'n allen bij elkaar genieten!" Nou, als Harrie er behoefte aan heeft om samen met veel mensen lekker te gaan genieten, dan gaat ie wel op zaterdagmiddag bij IKEA eten of op Tweede Paasdag naar de meubelshow.
Gelukkig kan het ook anders. Harrie heeft de afgelopen dagen weer eens een paar bootlegs beluisterd van zijn all-time-hero, Tom Waits. Tevreden kon hij vaststellen dat er nog échte muzikanten bestaan, die hun best doen om hun fans bij elk optreden te verblijden met verrassende versies van hun repertoire. Time waits for no one, Tom Waits for everyone!
9 opmerkingen:
Hey Harry,
Wie is Bep Plek? Ik kom haar niet tegen in wie is wie?
groeten Glasman
In Wie is wie heeft Harrie alleen de 'harde kern' om hem heen genoemd. Een soort Eregalerij. De meeste mensen die hij kent en noemt vervullen een te vluchtige rol in zijn leven om de eer te mogen hebben om in die galerij te worden genoemd. Weet joe meteen joe rol in Harries leven!
Tja, Bebby kent zijn plaats weer......
Heeft Harrie Bebby niet genoemd? Is waarschijnlijk omdat die zó'n vanzelfsprekend onderdeel van Harries leven is, dat een aparte vermelding eigenlijk overbodig is. Maar hij wil natuurlijk niet dat Bebby verkeerde ideeën krijgt en zal Bebby morgen alsnog in Wie is wie op gaan nemen....
Maar Bebby, je stond wél al in Wie is wie! Harrie kon het zich al niet voorstellen dat jij er niet bij zou staan en je stond er dus ook al, zoals betaamt. Met een mooie tekst ook nog, al zegt Harrie het zelf.....
Bebby moet het door zijn tranen van ontroering heen niet hebben gelezen, een andere verklaring is er niet voor.
Blijft natuurlijk wel de vraag (om snel van dit pijnlijke incident weg te kunnen) wie Bep Plek is
Maar Bebby, dat heeft Harrie ook al gezegd! Niet iedereen doet er hier toe en Bep Plek is zo iemand!
goed, dan bedenk ik zelf wel wie het had kunnen zijn. In fantasie zijn mensen vaak leuker dan in werkelijkheid. Bij Bepp Lek zal dat niet moeilijk zijn, lijkt me
Glasman is zeer vereerd!
Een reactie posten