Damn.....ation! Dat was nou precies het eerste wat Harrie dacht toen ie de eerste plaat op zijn nieuwe Nottingham Analogue Spacedeck draaide! 101 damnations was die plaat, van Carter The Unstoppable Sex Machine.
Eigenlijk passen die namen natuurlijk niet bij elkaar. Het ruige en boerse Carter The Unstoppable Sex Machine en het chique Nottingham Analogue Spacedeck. Maar qua muziek past het uitstekend!
Wat een geweld komt er uit die draaitafel! Het laag gaat lager dan Harrie ooit van een draaitafel hoorde. Maar wel strak en zuiver. Op One of the submarines van Forty live, de live-elpee van Thomas Dolby, was het nóg beter te horen. Harrie was even bang dat de woofers zouden klappen, maar niets van dat alles.
Harrie had zijn draaitafel overigens alweer bijna verkocht. Het lukte hem eerst niet om de arm erop te monteren. Terwijl hij daar kwaad over werd, kreeg Harrie ook nog visioenen vanwege de besmettelijkheid van het geheel. De draaitafel en bijbehorende bodemplaat zijn strak glimmend zwart. Dat betekent stofgevaar.
Harrie weet dat nog van de Audiomeca Romance die hij ooit had.
Gek werd ie van het stof en wég moest de Audiomeca, naar België. Het leven van een audiofiel met smetvrees is niet eenvoudig. Gelukkig had de Engelse verkoper genoeg geduld om Harrie te helpen de arm op de juiste wijze te monteren. Toen dat klaar was en Harrie wat elpee's had gedraaid was duidelijk dat dit een draaitafel van een fenomenaal kaliber is. Een blijvertje.
Dat werd nog het meest duidelijk met een 40 jaar oude elpee waar Ella Fitzgerald meezingt met Duke Ellington. Niks geen audiofiele plaat of direct gesneden vinyl. Gewoon een veelgedraaide elpee uit de erfenis van Harries vader. Het leek alsof Ella tot leven was gekomen in Nuenen.
Zoiets als Jezus op Golgotha. Maar die kon niet zo mooi zingen.
2 opmerkingen:
Ik had geen idee dat je met zo'n mooie en sofisticated grammofoon ook van die lompe dikke breekbare 78 toeren platen kon draaien. Ella Fitzgerald en Duke Ellington! Ella Fitzgerald is nog uit de tijd van de cassettebandjes en zong met Memorex-tapes (Is it Ella or is it Memorex?) de glazen kapot. Geweldig!
Even voor alle duidelijkheid Glasman: Ella zong inderdaad al op 78 toeren, maar later ook op 33! En weliswaar kan men 78-toeren-platen op een Nottingham Analogue Spacedeck draaien, maar men zal er nooit het geluid uithalen dat de kunstenaar voor ogen had. De NAS draait namelijk op 33 óf op 45 toeren per minuut, maar nooit op de som ervan. Een 78-toerenplaat draait dus hooguit op 45 toeren en dat zijn er 33 te weinig.
Leuk trouwens dat joe joe dat nog herinnert, van die Memorex-tapes en brekend glaswerk! Dat is namelijk precies wat Harrie aan de Engelse verkoper vertelde, toen ie de draaitafel eindelijk draaiend had en voor het eerst verbijsterd werd door de klanken die dat ding uit die oude elpee van Ella haalde: dat ie metéén moest denken aan die Memorex-reclame van toen!
Een reactie posten