Bolo. Of meestal zelfs: "verrekte Bolo". Dat zeiden Harrie en zijn HAVO-vrienden vaak tegen tijdgenoten die iets raars deden. Geen idee wat een Bolo was, maar het was niets positiefs in elk geval.
Harrie moet daar altijd aan denken als ie over de leider van U2 hoort praten. Die noemt zichzelf altijd Bono. Wat Harrie betreft had Bolo beter bij hem gepast.
Harrie is altijd wat argwanend ten aanzien van mensen die zichzelf zo'n raar naampje geven. Bono. Of de gitarist van U2: The Edge. Sting, die eigenlijk Gordon Sumner heet. Harrie denkt wel dat ie snapt waarom ze dat doen. Als je muziek beroerd is en je toch beroemd wilt worden, zul je íets moeten doen om op te vallen.
Dit alles overdacht Harrie, toen ie las dat er een documentaire over Sting op National Geographic zou komen. Ze hadden de hersenactiviteit van Sting geregistreerd. Zo zouden wij, kijkers, mogen aanschouwen wat er onder de hersenpan van Sting gebeurt als hij muziek gaat maken.
Harrie heeft maar niet naar het programma gekeken. In het artikel dat ie las stonden wat opmerkingen van Sting uit de documentaire en daar had Harrie méér dan genoeg aan.
"Ik beschouw muziek als een puzzel die moet worden opgelost", aldus Sting. "Hoe groter de uitdaging hoe beter."
Harrie zou best eens willen zien wat er gebeurt in de hersenen van een muzikant die met steeds weer iets nieuws komt. Aan de hersenactiviteit van iemand die qua creativiteit al zeker 25 jaar dood is heeft ie weinig behoefte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten