Eén keer in zijn leven heeft Harrie één keer een elpee geruild. Dat was met Bebby en als Harrie het zich goed herinnert woonden ze toen allebei nog in Bergeijk.
Harrie had Crime of the century van Supertramp. Maar hij vond er niet veel aan. Nog steeds niet trouwens. En Bebby had Dog days van The Atlanta Rhytm Section. Die vond dáár waarschijnlijk niks aan. In elk geval besloten ze te ruilen.
Van ruilen komt meestal huilen. Zeggen ze. Harrie heeft een hekel aan die dooddoener.
"Zeggen ze."
"Ze" zeggen zoveel! Dat Frans Bauer de vrolijkste Nederlander is. Dat Gerard Joling homo is. Dat Jan Smit goed kan zingen. Maar wie zegt dat dat allemaal waar is? Dat van Joling gelooft Harrie trouwens wel.
Harrie heeft veel elpee's en van een heleboel daarvan draait ie zelden iets. Maar van Dog days draait ie nog heel vaak Silent treatment.
"Some things are better left unspoken, some things are better said silently."
Is in de meeste huishoudens wel een beetje de onuitgesproken lijfspreuk dacht Harrie zo.
Ze zeggen trouwens dat de Randstad steeds verder oprukt richting Brabant en dat Bergeijk dan zo ongeveer het centrum wordt van de meest florerende economische regio van de toekomst. Ze zeggen dat Bergeijk dan misschien wel de hoofdstad van Brabantstad wordt, een gebied waar de huidige Randstad en het Ruhrgebied bij verbleken!
1 opmerking:
Ik huil nog steeds niet; zeker niet als ik het mooie stukje over lees. t'blijft genieten.
Een reactie posten