(vervolg) Het opzetten van de tent
De berg waarop het Landal-park ligt, baadt in zonneschijn. De donkere regenwolken zijn nog wel zichtbaar, maar ze omhullen een andere berg. Dinie en Harrie beginnen dan ook vol goede moed de vouwwagen uit te klappen.
Het is pas de tweede keer dat ze dat doen, zodat er van enige routine nog geen sprake kan zijn. Gelukkig hebben ze de verschillende buizen waarop de voortent rust de vorige keer wel van handige gekleurde labels voorzien. Daardoor staat het metalen frame binnen enkele minuten.
Lastiger blijkt het om het doek op de juiste wijze om het frame te draperen. Aan het feit dat het doek op enkele punten vervaarlijk onder spanning komt te staan, kunnen ze opmaken dat ze ergens een fout maken.
Toch lukt het om het metalen frame met doek te bedekken voordat de regen, die zoëven nog op de andere berg viel, nu op het Landal-park valt. Gelukkig is het maar een klein buitje.
Dinie gaat de tassen uitpakken en vraagt Harrie om de tent met de haringen vast te zetten. Harrie start vol goede moed met dit karwei, maar slaat direct een hoek van 90graden in de eerste haring, omdat de grond ter plaatse vol steentjes blijkt te zitten. Gelukkig zitten er ook als spijkers vermomde haringen in de zak. Die krijgt Harrie wél de grond in. Helaas is hun aantal beperkt, zodat Harrie besluit om alleen de zijflappen vast te zetten. Zijn idee hierachter is dat een goede afvoer van regenwater daardoor gewaarborgd is.
(wordt vervolgd)
