Harrie's boeiende reisverslag moet even worden onderbroken voor de beschrijving van een historische gebeurtenis.
Elke goede vader moet immers ten minste één keer in zijn leven met zijn zoon naar Ajax. Harrie en Willie willen dat al lang een keer doen, maar Harrie durft nooit. Elke keer als hij naar Ajax gaat kijken verliezen ze of spelen ze gelijk. Scoren doen ze dan in elk geval bijna nooit. Telt ie Bergeijk-Ajax in de jaren 70 (0-20?) niet mee natuurlijk. Harrie wordt er zó bijgelovig van, dat ie er zeker van is dat zijn aanwezigheid ongeluk brengt.
En dus spreken ze af om een keer naar een 'zekerheidje' gaan: een wedstrijd die Ajax zéker gaat winnen. Ajax-Excelsior bijvoorbeeld. Of tegen NEC. Maar ja, Ajax in de huidige vorm? Dan bestaan zekerheidjes niet.
Toch bedenkt Harrie vorig weekeinde ineens om naar Ajax-Twente te gaan. Juist een hele zware wedstrijd voor Ajax, met veel druk. Winnen moeten ze, om kans te maken op veel geld volgend jaar. Daar kunnen ze geen bijgelovigen bij gebruiken!
Maar in een droom ziet Harrie dingen die Char waarschijnlijk elke dag ziet. Hij ziet het verleden, het heden, de symboliek en weet: juist nú moeten ze gaan! Steun hebben ze nodig! Dit wordt een ommekeer in de reeks teleurstellende Ajax-resultaten-met-Harrie-erbij. Willie is er immers óók bij? En die is toch geboren in de kerstnacht? En is zijn echte naam niet een afgeleide van de naam van Zijn zoon? Dan kan het toch niet mis gaan?
En dus is daar op 18 mei 2008 een magisch moment. Een zenuwachtige vader met pre-puberende zoon gaan naar Ajax-Twente. Eerst in de bus, want Willie wil met de trein. Op het station even snel kaartjes halen en daardoor nog nét kunnen zien dat de deuren van de trein die ze hadden kunnen halen dichtgaan. Moeten ze dus een half uur wachten, maar ze hebben tijd genoeg. Alles is ingericht op een aankomst die een uur voor aanvang van de wedstrijd ligt.
En dus lopen Willie en Harrie maar even een rondje rond het stadion. Het is aardig weer. Wel fris en niet onbewolkt, maar de zon komt makkelijk door de wolken heen. Na dat rondje gaan ze op het perron verder wachten en kijken ze naar de mensen die voorbij komen. Daarbij zijn meer Ajax-fans, wat je kunt zien aan de sjaals, shirts en petjes. Willie en Harrie zijn als fans incognito.
De trein rijdt precies op tijd. In Den Bosch stappen een heleboel Ajax-fans aan boord en in Utrecht nóg meer. De sfeer is gemoedelijk en het bier vloeit rijkelijk bij de meest jonge mensen. Om half twee stroomt de trein bijna leeg op station Amsterdam Bijlmer Arena.
In het stadion blijken Willie en Harrie prima plaatsen te hebben. De lijn die het begin van het strafschopgebied bij de F-side markeert ligt in het verlengde van Harrie’s neus. Het stadion is nog lang niet vol, maar toch is Harrie al erg onder de indruk. Meer dan Willie lijkt wel, want die neemt alles rustig in zich op. Zo met de zon boven zich en een zakje M&M’s in de hand lijkt hij het prima naar zijn zin te hebben.
Harrie moet nog even naar de wc en vraagt of Willie even alleen kan blijven? Dat kan ie en Harrie is trots op zijn eerstgeborene, die straks in de overvolle trein ook al indruk op Harrie maakte door op zijn gemak op te staan, zich een weg tussen de mensen te banen en zijn blaasje in de trein-wc te gaan legen.
Tegen tweeën komt er wat meer leven in de brouwerij. Er komen wat spelers het veld op. Die van Ajax worden door het eigen kamp bejubeld, die van Twente worden uitgefloten. Maar Twente heeft óók een vak met fans. En die hebben trommels bij zich. Daarmee krijgen ze de Ajax-supporters snel en oorverdovend stil.
Er wordt een man aangekondigd die gaat zingen. Het lied valt voor Harrie in de categorie ‘typisch Amsterdams’ en dat is een muzieksoort waar Harrie niet veel mee heeft. De rest van de aanwezigen blijkbaar ook niet, want aan de oproep van de zanger om ‘allemaal gezellig mee te doen’ wordt geen gehoor gegeven.
Dan komt de scheidsrechter het veld op. Die heeft van zijn baas de opdracht meegekregen om Huntelaar geel te geven als die zijn armen bij het opspringen beweegt. Die baas was ooit de baas bij Twente en de Ajax-fans vermoeden daardoor het zoveelste vuile spel tegen hun club. Eerder was al bekend geworden dat de trainer van Ajax volgend jaar bij Twente werkt en er dus belang bij heeft dat Ajax verliest.
De wedstrijd begint iets te laat en is eigenlijk niet om aan te zien. Ajax speelt alsof ze al met 5-0 voor staan, terwijl ze de vorige wedstrijd met 2-1 hebben verloren en dus minstens één keer moeten scoren. Twente speelt net als PSV: eigenlijk niet. Ze staan wat te staan en loeren op een counter. Harrie kan Twente eigenlijk geen ongelijk geven.
Harrie is sowieso erg mild deze middag en eigenlijk ook een stuk relaxter dan wanneer ie naar een wedstrijdverslag op de radio luistert. Misschien komt dat door de nabijheid van Willie, die van zijn M&M’s geniet en het voor de rest ook uitstekend naar zijn zin lijkt te hebben. Dat is voor Harrie eigenlijk belangrijker dan de wedstrijd.
Het stadion zit trouwens inmiddels bijna helemaal vol, op twee plekken aan de overkant na. Mensen die thuis bleven missen weinig. Opvallendste momenten zijn een schot van Suarez, dat net voorlangs gaat en het fluitje van de scheidsrechter, diep in de tweede helft, als Huysegems van Twente al een minuut op de grond ligt. De scheids ziet dat al die tijd al, maar laat doorspelen, totdat Suarez helemaal vrij aan de linkerflank komt en Harrie dé voorzet verwacht. Op dat moment fluit de scheids ineens af om Huysegems te verzorgen. Woedend zijn de Ajax-fans.
Maar het aardigste voorval van de middag voltrekt zich in het gangpad vlakbij de zitplaatsen van Harrie en Willie. Daar komt op een gegeven moment een jongen aan met een soort kartonnen dienblad, waarin precies 6 glazen bier passen. De jongen loopt het gangpad naar beneden, komt dan weer terug en blijft bij rij 9 staan twijfelen. Dat is de rij waarin Willie en Harrie zitten. Duidelijk is dat de jongen iemand zoekt en die niet kan vinden.
Harrie ziet dat het karton de oorspronkelijke stevigheid aan het verliezen is. Het karton was zo te zien trouwens bij aanvang al niet van de stevigste soort, maar het feit dat de glazen van plastic zijn en de jongen zich wat onhandig voortbeweegt, zorgen ervoor dat er af en toe een beetje bier over het karton plenst en dat komt de beperkte stevigheid al helemáál niet ten goede. Daardoor is het wachten op het moment dat ten minste één van de glazen het karton zal verlaten en op een onschuldige bezoeker terecht zal komen.
Dat moment is Willie en Harrie niet gegund, want uiteindelijk verlaat de jongen het gangpad. Ze kijken verder naar de wedstrijd en beginnen te genieten van de zon die langzaam door het dak van de Arena op hun plaatsen gaat schijnen. Edgar Davids wordt gewisseld en heeft zijn laatste wedstrijd voor Ajax gespeeld. Hij krijgt een groots applaus van de Ajax-fans.
Verder blijft er op het veld nog steeds weinig te beleven, zodat de rentree van de jongen met de zes bierglazen vanzelf een lachwekkend hoogtepunt wordt. De glazen zijn door zijn geknoei inmiddels nog maar voor driekwart gevuld. Opnieuw staat de jongen bij rij 9 stil. Willie zal later opmerken dat hij de jongen iets hoort zeggen als ‘hij heeft een groen shirt aan’. Maar ook nu vindt de jongen niet wat hij zoekt. Wel ziet Harrie dat één van de 6 glazen vrijwel horizontaal komt te liggen en haar inhoud elders dumpt.
Tegen half vijf is de wedstrijd afgelopen. Het blijft 0-0 en Ajax is daarmee uitgeschakeld. De fans nemen het goed op en de Twente-fans zijn blij. John Heitinga neemt nu definitief afscheid van zijn fans, maar Willie en Harrie zijn dan al op weg naar de trein. Willie valt in de trein in slaap. Harrie heeft Willie beloofd dat ze in Eindhoven naar de Burger King zullen gaan. Daar eten ze allebei twee Long Chicken’s en dan moeten ze nog een half uur op de bus wachten.
Willie stelt voor om -net als vanmorgen- nog een rondje rond het station te lopen. Tijdens dat rondje ziet Harrie een man met een getinte huidskleur die vrij snel loopt en die Harrie schichtig aankijkt. Als Harrie nog een keer achterom kijkt, kijkt de man ook nog naar Harrie, die eigenlijk wel zeker weet dat dit een dealer is.
Na het rondje station hebben Willie en Harrie tijd voor nóg een rondje en dan zegt Willie tegen Harrie dat ie het súpergezellig vond, zo’n dag met z’n vader naar Ajax, en dat ze dat vaker zouden moeten doen. Harrie kan zijn tranen van geluk makkelijk binnenhouden en knuffelt zijn vriend nog eens goed. Even later ziet Harrie de man met de getinte huidskleur weer staan, in een donkere hoek van het station. Hij geeft iets aan een vrouw met een wit vest, waarin Harrie een junk herkent.
