Mevrouw Van Geffen wil een paard. Alle vrouwen willen een paard en Dinie heeft er nog geen, daarom.
Nou heeft Dinie een vriendin, Dorothé Kruiskop, en die heeft óók geen paard. En nu willen ze samen een paard.
Vader Kruiskop heeft lang contact gehad met de man van Dora. Dora schijnt ruim in de zeventig te zijn en zij dresseert paardjes. De man van Dora is onlangs overleden en Dora wilde nu nog een keer een voorstelling geven met haar paardjes.
En zo kwam het dat de families Kruiskop en Van Geffen gisteren samen naar Beek en Donk gingen. Want ze hadden gezegd dat Dora daar woonde. Maar Dora bleek helemaal niet in Beek en Donk te wonen, maar in Het Paradijs! Beek en Donk, dat zijn een suf dorp en een industrieterrein, gescheiden door een kanaal. Dat wist Harrie, want hij heeft er ooit een half jaar gewerkt.
Maar Dora bleek achter een heus kasteel te wonen, Eijckenlust, op een prachtig landgoed. Dat is eigendom van een echte baron en zij huurt één van de bijgebouwen. In een deel van dat gebouw woont Dora en in een ander deel haar paardjes.
Zowel voor als achter het gebouw ligt een tuin. Als je in de tuin staat, dan hoor je alleen het ruisen van de bomen en soms een fluitende vogel. Want rondom de tuinen liggen allemaal bossen en weiden.
In de tuin aan de achterkant staat een boom vol goudreinetten en een boom met één knalrood appeltje. En vlakbij die appelbomen heeft Dora een kleine circuspiste laten maken. Om die piste heen stonden bankjes en daar zaten gistermiddag zeker dertig kindjes. Achter de kindjes stonden zeker honderd volwassenen. En allemaal keken ze naar een meneer die verkleed was als een echte spreekstalmeester uit een modern circus.
Die meneer vertelde dat Dora voor deze keer nog eens wilde laten zien hoe een paardencircus er in de 19e eeuw uitzag. Dus zonder clowns, zonder trapezestunters (die trouwens toch nooit vallen) en zonder wilde dieren, maar alleen met paardjes. En in één nummer een poedel.
Wat Harrie zag lijkt op papier dodelijk saai: een oudere mevrouw, die drie verschillende paardjes vooraf ingestudeerde kunstjes laat doen: op de achterpoten staan, een kniebuiging maken op de voorpoten, rekensommetjes uitvoeren, dat soort dingen.
Maar in de omgeving waarin het gebeurde en met een uitzicht op enthousiaste kinderen die zich ook zonder Nintendo uitstekend bleken te vermaken, werd het een middag om niet snel te vergeten. Zo simpel was amusement vroeger en ook in deze jachtige tijd kan men er blijkbaar nog even goed van genieten.
Na afloop was er voor de kinderen nog ranja en wat lekkers. De volwassenen mochten zelfs nog aan de wijn. En Dora wilde er niet eens een vergoeding voor hebben.
Zo stond de tijd gisteren even stil voor diverse families.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten