Lustobject

Wat een teleurstelling. Vrouwen moeten niet langer als lustobject worden gezien.

Harrie las het gisteren al op Geen Stijl. Vreemd trouwens dat Geen Stijl zo'n slechte naam heeft in den lande. Tuurlijk, ze zijn nogal direct. En de taal die ze daarbij gebruiken is óók direct en afwijkend van de norm. Maar ze vertellen zelden iets wat niet waar is. Sterker nog: ze vertellen vaak dingen waarvan Harrie de indruk heeft dat anderen ze liever uit de publiciteit houden. Wat dat betreft is Geen Stijl net Het Leven zelf: elkaar netjes allemaal napraten en vooral niets schokkends zeggen. Brrrrr, daar heeft Harrie het niet zo op.

Maar vandaag staat het dus ook op de voorkant van de Volkskrant, dus het is wel degelijk een item: het kabinet vindt dat vrouwen niet meer als lustobject moeten worden gezien. We moeten af van de 'seksualisering van de samenleving'. De belangrijkste doelgroep is de jongeren. Het kabinet wil die groep ontseksualiseren door 'de media' te vragen om terughoudend te zijn met seksistische beeldvorming.

Harrie moet wel lachen om het kordate standpunt dat het kabinet hiermee inneemt. Tegelijkertijd vraagt hij zich af of onze bewindvoerders wel weten hoe de wereld in elkaar zit. Tuurlijk kun je MTV vragen om geen seksueel getinte videoclips meer te vertonen. Je kunt een melkboer ook vragen om te stoppen met de melkverkoop. Maar in beide gevallen zal men schaterlachend weglopen, omdat men zo gewoon zo veel mogelijk wil verdienen.

Daarnaast vraagt Harrie zich af of de vrouwen die men zo graag wil beschermen wel bescherming nodig hebben. Harrie denkt dat veel vrouwen zelf maar al te graag als lustobject willen worden gezien. Of is het door de klimaatverandering dat ze tegenwoordig in weinig meer dan wat uitgebreide lingerie door de stad lopen?

Volgens Harrie kunnen mensen heel goed zelf inschatten wat hun levenswijze en gedrag voor gevolgen heeft. Vooral de reacties die hi hoorde nadat onlangs bleek dat twee Groningse homofielen andere homofielen met HIV-besmet bloed injecteerden hebben hem de schellen van de ogen doen vallen. Hij heeft toen in interviews allerlei homofielen horen verklaren dat ze graag onbeschermde sex hebben met andere -hen vaak volkomen onbekende- homofielen. De kans dat ze dan sex hadden om mt HIV te worden besmet gaf een extra kick aan hun sexleven.

Harrie moest toen denken aan de dure campagnes die de overheid voert om condoomgebruik te stimuleren. In één klap werd hem duidelijk dat die campagnes inderdaad zo zinloos zijn als Harrie altijd al vermoedde. Net zo zinloos als de nu gestarte campagne om media te vragen terughoudend te zijn met het vertonen van seksueel getinte beelden.

Eén geluk trouwens voor vrouwen die geen lustobject willen zijn: de meeste vrouwen zijn te lelijk om een lustobject te zijn.

Dokter

Harrie’s rechteroor is verstopt. Let wel: hij hééft het niet verstopt (het zit nog gewoon aan zijn hoofd), maar het ís verstopt.

Het zal wel samenhangen met Harrie's steeds vaker optredende luchtwegklachten. Volgens dokter Tuur zal Harrie vanaf z’n zestigste aan de zuurstof moeten als ie niks aan zijn luchtwegen doet. Daarom heeft ie een puffer van Tuur gekregen. Moet ie elke dag een keer puffen om zijn luchtwegen in conditie te houden. Maar Harrie vergeet dat meestal, zodat ie beter vast een zuurstoffles kan bestellen. Bestelt ie er meteen een rollator bij, ander is het zo’n gesjouw!

Omdat zo’n verstopt oor wel erg lastig is, besloot Harrie maandagmorgen om een afspraak met Tuur te maken.

TRINGGGGGG......TRINGGGGGGGG
- Welkom bij Huisartsenpraktijk Ringeltuur. Om u zo goed mogelijk van dienst te kunnen zijn, laten wij u een keuzemenu horen. Voor dringende spoedgevallen toetst u een 1. Belt u voor een herhaalrecept, toets dan een 2. Wilt u de assistente spreken, toets dan een 3. Als u geen keuze maakt, wordt u automatisch doorverbonden met de assistente.
- (Harrie toetst een -3-)
- De assistente is in gesprek. Een ogenblik geduld alstublieft.
- ....
- De assistente is nog steeds in gesprek. Nog een ogenblik geduld alstublieft.
- ....
- TUUT TUUT TUUT
- (HvG) Godverdomme!

TRINGGGGGG ....TRINGGGGGGGG
- Welkom bij Huisartsenpraktijk Ringeltuur. Om u zo goed mogelijk van dienst te kunnen zijn, laten wij u een keuzemenu horen. Voor dringende spoedgevallen toetst u een ....
- (Harrie toetst een -3-)
- De assistente is in gesprek. Een ogenblik geduld alstublieft.
- ....
- De assistente is nog steeds in gesprek. Nog een ogenblik geduld alstublieft.
- ....
- De assistente is (KLIK) Huisartsenpraktijk Ringeltuur, met Gemma?
- (HvG) Ja goedemorgen, u spreekt met Harrie van Geffen. Ik wilde vragen of ik voor morgen een afspraak kan maken met dokter Tuur.
- (AvT) Oe, dat zal niet lukken. Tuur werkt nooit op dinsdag.
- (HvG) O ja, dat is waar ook. Moderne dokter! Kan het dan woensdagmiddag?
- (AvT) Op woensdagmiddag is de praktijk altijd dicht.
- (HvG) O, dat is niet zo mooi.
- (AvT) Nee, voor u niet hihihi, voor ons wel!
- (HvG) Ja, dat snap ik. Nou, dan ga ik wel thuisdokteren. Tot ziens!
- (AvT) Dag.

In de dagen die volgden heeft Harrie baby-olie, een waterige oplossing van TeaTree, een zeepemulsie, een teerbevattend huidsmeersel en wat vaginale creme in zijn oor gespoten, alles in ongelijke hoeveelheden en wisselende samenstellingen. Helaas heeft dit alles niet tot een bevredigend resultaat mogen leiden. Sterker nog, sinds gisteren zit Harrie’s rechteroor nu potdicht en begint zijn linkeroor te jeuken. Hij heeft daarom gisteren nog eens met Gemma gebeld en nu kan ie vanmiddag naar Tuur toe.

Huishoudelijke mededelingen

Dit wordt bericht 88 of zo. 88 allemaal vrij lange stukken. En dan is het onvermijdelijk dat Harrie de plank eens misslaat, de tijd hem nieuwe inzichten biedt of hij 'gewoon' iets recht moet zetten. Komt ie!

1. Het klopt dat u niet meer op berichten kunt reageren. Harrie kreeg toch een beetje het idee dat hij voor ú schreef door u de mogelijkheid te bieden een reactie te geven. Maar hij schrijft vooral voor zichzelf. Dat u het leest is leuk en genoeg. Wilt u toch iets tegen Harrie zeggen, mail hem dan maar gewoon. Heeft u Harrie's mailadres niet, dan heeft u pech.

2. Enkele lezers waren nogal geschrokken van Harrie's laatste stukje (LULKOEK), omdat Harrie daarin zegt dat de overheid graag op wazige wijze communiceert. "Dat zeg je toch niet over je eigen werk" was de algemene strekking van de reactie's.

Even voor alle duidelijkheid: Harrie vindt dat er best eens een kijkje in de keuken van de overheid mag worden geboden. Hij zit daar van úw geld te werken. En nog iets: in heel Nederland wordt tegenwoordig praat gebezigd die voor niemand meer echt te begrijpen is. Daar gaat Harrie het een volgende keer over hebben. En hij vindt het wél zo eerlijk om eerst zijn eigen nest te bevuilen alvorens hij in het uwe kakt.

3. Harrie voorspelde een rampseizoen voor Ajax. Met de uitschakeling in de voorronde van de Champions League zat ie direct goed op koers. Maar tegen zijn verwachtingen in staat Ajax wel bovenaan in de eredivisie. "Hoe verklaar je dat nou?", vragen diverse Harrie-watchers zich af.

Harrie heeft er natuurlijk wel een verklaring voor. Ajax heeft -zoals hij al eerder heeft gezegd- altijd als hofleverancier voor Pisvee gediend. Die konden daardoor jarenlang de prijzen ophalen. Ajax kocht in al die jaren maar twee ex-Pisvee-ers: Gert Bals en die ene jongen die met een kapotte knie aankwam, 3 jaar revalideerde en toen de AOW in ging. Zijn naam is aan Harrie's geheugen ontschoten.

Maar dit jaar staan er ineens 4 ex-Pisvee-ers in ons team: Colin, Stam, Rommedahl en Huntelaar. En zie: ineens draait Ajax zoals Pisvee in de beste tijd! Het voetbal is niet om aan te zien, maar we staan wél bovenaan! Dus Harrie moet bij deze even door het stof voor de Ajax-leiding: Harrie heeft het echt verkeerd gezien en feliciteert u alsnog met het nieuwe beleid om ex-boeren in te slaan!

Lulkoek

Harrie had een kleine aanvaring op zijn werk. Harrie’s baas had hem namelijk gevraagd om in een belangrijk overleg te zeggen dat hij (de baas) een bepaald plan niet zo goed vond. Harrie vond het plan trouwens zelf ook niet goed. En dus zei Harrie in dat belangrijke overleg dat zijn baas het plan niet zo goed vond.

En dat blijken veel mensen dus heel vreemd te vinden aan Harrie, dat hij dingen duidelijk zegt. Een ei dat op de rand van de pan wordt gebroken en daarna in boter wordt gebakken, noemt hij bijvoorbeeld een gebakken ei. En een ei dat ongebroken gedurende 6 minuten in kokend water wordt gelegd, noemt hij een gekookt ei (niet vergeten de wekker te zetten, anders wordt het een hardgekookt ei!).

Maar zoals u had kunnen weten is Harrie ambtenaar. En duidelijke taal gebruiken als ambtenaar, dat is niet echt gebruikelijk. Sterker nog: het is eigenlijk zelfs ongewenst! Het zou immers zomaar kunnen gebeuren dat iemand gaat begrijpen wat je zegt! En als iemand weet wat je bedoelt, kan ie achteraf ook gaan klagen dat je niet hebt gedaan wat je hebt beloofd. En dan kan je ‘erop worden afgerekend’, zoals Holleeder zou zeggen. En ergens op afgerekend worden, daar heeft een ambtenaar nou écht een broertje dood aan!

In elk geval waren de mensen in het belangrijke overleg in rep en roer na Harrie’s woorden. Want wat zei Harrie daar nou toch? Er werd wat geroepen door de een, er werd wat geroepen door de ander en toen werd het langzaam stil. Want uiteindelijk waren ze het wel eens met Harrie en zijn baas.

Maar dat kwam één van de mensen in het belangrijke overleg eigenlijk niet zo goed uit. Dat was dan ook iemand van het ministerie, dus echt hoog qua ambtenaar. Veel hoger dan Harrie. En die ministeriemens ging na het overleg tegen andere ambtenaren (die er niet bij waren geweest) verklappen wat Harrie had durven zeggen. Via via kwam dat weer bij Harrie en bij zijn baas terug.

En nou is het niet direct zo dat Harrie een verbod heeft gekregen om een ei dat ongebroken gedurende 6 minuten in kokend water wordt gelegd een gekookt ei te noemen (en nog steeds niet vergeten de wekker te zetten, anders wordt het een hardgekookt ei!), maar het lijkt er toch verdacht veel op.

Leest of hoort u dus weleens dat ambtenaren zeggen dat ze hun best gaan doen om duidelijker met u te gaan communiceren? En dat ze daar soms zelfs voor op een cursus gaan? Geloof er dan niks van en weet dat het weggegooid geld is. Maar niet achter Harrie’s rug om verder vertellen dat hij dat gezegd heeft he?

Koopkracht

Afgelopen weekeinde waren Dinie en Harrie in Den Haag. Na jaren eindelijk weer eens even weg zonder de kinderen. Die waren -samen met Elvis- bij Dinie's moeder en dus helemaal blij.

Dinie had een hotel gereserveerd in Den Haag. Toen ze er zaterdag aankwamen konden ze meteen in hun kamer, die hoger dan lang was. Daarna wilden ze de stad in, wat nog niet eenvoudig bleek voor twee provincialen. Toen ze buiten stonde, was Harrie eerst z'n geld vergeten. Terug naar binnen dus en weer naar buiten, om erachter te komen dat het te warm was voor een jas. Terug naar binnen dus en weer naar buiten, waar bleek dat Harrie z'n zonnebril nodig had. Terug naar binnen dus en weer naar buiten. De receptioniste begon er inmiddels het hare van te denken. Nu bleek dat het fototoestel nog boven lag. Nog één keer ging Harrie naar binnen en -de receptioniste vrolijk groetend alsof hij haar voor het eerst die dag aanschouwde- weer naar buiten.

Op een steenworp afstand van het hotel bleek een enorm complex te liggen, waarin bij nader onderzoek de paarden van de koningin bleken te wonen. Harrie vroeg zich af of het eigenlijk wel gepast was dat zo'n stel stomme beesten op zo'n peperduur stuk terrein woonden, maar Dinie adviseerde Harrie terecht om dit weekeinde te besteden aan ontspanning en niet te zoeken naar antwoorden op retorische vragen.

Een paar straten verderop stuitte Harrie weer op iets interessants: een bord waarop was vermeld dat de straat waarin het bord stond de volgende dag zou zijn afgesloten, omdat de Gouden Koets van de koningin er dan een proefrit in zou maken.

Natuurlijk het was bijna Prinsjesdag! Dat had Harrie zich niet gerealiseerd! Hij heeft thuis twee prinsjes, dus voor hem is het elke dag Prinsjesdag, maar de Gouden Koets! Die had hij nog nooit in het echt gezien.

Onmiddellijk moest hij denken aan dat prachtige verhaal van zijn favoriete schrijver Bob den Uyl (God hebbe zijn ziel), die eens in Den Haag liep terwijl het Prinsjesdag bleek te zijn. Ook hij had de Gouden Koets niet eerder in het echt gezien en had er naar eigen zeggen 'best een uurtje voor over om dit tekort in mijn ervaringswereld op te heffen'. Den Uyl kon de route der koets destijds eenvoudig vaststellen, omdat deze werd gemarkeerd door een dun laagje zand dat daar -naar hij aannam- was neergestrooid 'om het slippen der rijtuigen te voorkomen of juist te bewerkstelligen'. Uiteindelijk zag Den Uyl de koets en zelfs zag hij de koningin, die in zijn richting zwaait. Den Uyl merkt dan op: "Ik zwaai niet terug; ik ken mijn manieren en zal nooit de vlerkerigheid begaan op straat naar mij onbekende dames op leeftijd te wuiven, zelfs niet als zij onmiskenbaar de indruk wekken daarvan best gediend te zijn".

Helaas werd Dinie tijdens het weekeinde in de nek gevat door een opkomende griep, waardoor zij steeds minder animo voelde om de proefrit der koets op zondag te gaan bekijken. Ontbijten zouden ze, dan nog even naar zee en dan vervroegd terug naar huis. Maar tijdens het ontbijt nam een oorverdovend hoefgetrappel bezit van de ontbijtruimte. Harrie vermoedde dat dit weleens de paarden uit het naburige complex konden zijn, die op weg waren naar de proefrit.

Hij bleek het juist te hebben geraden. De hele straat waarin het hotel was gevestigd was vergeven van de paarden. Ze stonde in groepjes bij elkaar en keurig in het gelid. Op sommige zaten mensen met sabels, op andere had de berijder een instrument als wapen. Ze stonden zeker een minuut of tien stil in de straat. Verderop zag Harrie dat de politie bezig was de straten verkeersvrij te maken om de paarden een vrije doortocht te kunnen bieden. De Gouden Koets was er helaas nog niet bij.

Op weg naar het strand mopperde Harrie over het aanschouwde. Hij had zich namelijk nooit gerealiseerd dat zijn belastinggeld ook al aan oefenritjes voor dit soort flauwekul wordt besteed. Een oefenritje voor een tocht die uiteindelijk bestaat uit een paar honderd meter, van Paleis Noordeinde naar het Binnenhof. Zal het 300 meter zijn? Dat hij het salaris voor de koningin en haar almaar uitdijende familie betaalt vindt ie al erg, maar dit leek hem het toppunt van spilzucht. Goed, het was aardig om die paarden te zien, maar de wetenschap dat minstens tweehonderd goedbetaalde mensen een hele dag aan alleen een oefening kwijt zijn was hem toch iets te zot.

De volgende dag zag Harrie dat de hele paardenstoet die dag wéér bijeen was geweest. Nu was het strand het strijdtoneel, waar de paarden les kregen om tegen harde knallen en schreeuwende kinderen te kunnen.

Op dinsdag was dan de eigenlijke dag. Daar heeft Harrie uiteindelijk niets van gezien, maar hij heeft wel in de krant gezien dat de koningin -nadat ze uit haar koets was gestapt, mocht vertellen dat het goed gaat met ons land en dat alle hardwerkende mensen daarom weer wat extra geld mogen inleveren.

Spinnen

Iets te hard gespind.





Harrie's mobiele telefoon ging van de ene op de andere kapot. Geen nood natuurlijk: Harrie schroeft apparaten in geen tijd open. Dat er bij het terugplaatsen der onderdelen weleens wat overblijft (zie 6 september) is daarbij een hinderlijk bijverschijnsel.

In elk geval schroefde Harrie zijn kapotte Nokia open en zag niets dat stuk leek. Daarom kocht hij exact dezelfde Nokia, maar dan een nieuwe zonder defecten. Toen kon ie vaststellen dat de accu van de stukke in elk geval nog in orde was.

Op Marktplaats vond ie een nieuw printplaatje voor z'n Nokia en toen ie die had besteld, betaald en geplaatst deed de Nokia het nog steeds niet. Daardoor werd uiteindelijk duidelijk dat het laatste resterende onderdeel, het beeldscherm van de telefoon, stuk was. Maar dat vond Harrie te duur om óók nog los te kopen. Bovendien was ie toen al een paar essentiele schroeven en twee drukknopjes kwijt. Zat Harrie dus met twee goede printplaatjes, één goede batterij, een incomplete behuizing en een kapot display.

Maar terwijl Harrie zich op onderdelen voor z'n Nokia orienteerde op Marktplaats, stuitte hij op wat Sony-telefoons. De luxere versies daarvan bleken een ingebouwde mp3-speler te hebben, een radio, een fotocamera en een videocamera. Harrie -enthousiast geworden door stiekeme filmpjes op Internet van vechtende scholieren, slaande leraren en vrouwen op roltrappen zonder ondergoed maar met korte rok- besloot daarop op Sony over te stappen.

Hij verkocht zijn Nokia-restanten en vond een aardige Sony. Maar toen ie ermee thuis kwam, bleek de fotocamera het niet te doen. En toen ie hem openschroefde hield ie dus eerst een onderdeel over en daarna deed de camera het nog steeds niet.

Harrie verkocht hem dus weer en bestelde een nieuwer model, een zwarte. Tegelijkertijd zag ie ook nog een mooie bruin-rode en die haalde ie in de buurt op. Maar toen ie dáár mee thuis kwam, bleek ie er alles mee te kunnen doen, behalve bellen. Voor een telefoon vond Harrie dit een handicap, dus die heeft ie gisteravond weer teruggebracht.

Maar nu is z'n zwarte Sony binnen en die is helemaal in orde. Op het geheugenkaartje ervan staan nog wat foto's en filmpjes van de oude eigenaar. Vrienden van die oude eigenaar blijken een hobby te hebben aan het optillen van achterkanten van auto's, terwijl andere vrienden dan zo hard mogelijk gas geven. Dit levert diverse filmpjes op, die in eerste instantie hevig rokende autobanden tonen, waarna het beeld langzaam verandert in een egaal grijs geheel.

Gelukkig is de oude eigenaar op zijn telefoon wél zuinig geweest.

Yoga

Harrie heeft weleens het gevoel dat er twee smurfen in zijn buik wonen. En die smurfen doen op sommige momenten een handeling met Harrie's buikinhoud, die hetzelfde aanvoelt als wanneer vroeger iemand prikkeldraad bij je deed.

Maar prikkeldraad deed alleen pijn aan je arm. Als die smurfen met je buik bezig zijn, levert dat nogal een gespannen gevoel op. En dat gevoel belet Harrie bij tijd en wijle om de vrolijke snuiter te zijn die hij graag is.

In een helder moment besloot Harrie daarom om de smurfen het leven zuur te maken en meldde hij zich aan voor yoga. Harrie hoopt dat smurfen niet van yoga houden.

In de slechtste periode van zijn leven heeft Harrie al eens een curus yoga gedaan in Utrecht, op de universiteit. Aan het einde van elke les viel ie in slaap en dat gaf toen toch in elk geval tijdelijk wat geestelijke verlichting.

Nu had ie zich wéér aangemeld bij de universiteit, maar deze keer in Geldrop. Harrie hoopte dat zijn medecursisten -net als in Utrecht- weer van het type 'rechtenstudente' zouden zijn. Dat viel echter een beetje tegen.

Toegegeven, er waren wel veel vrouwen. Sterker nog: er waren alléén maar vrouwen. 14 stuks in totaal. Maar in niets leken zij op de onbespoten vruchten die Harrie zich uit zijn Utrechtse tijd herinnerde. Deze waren allemaal minstens twee keer zo oud en twee keer zo zwaar. En van het onschuldige van die meisjes uit Utrecht was in deze vrouwen werkelijk niets terug te vinden.

De cursusleidster heette Ans en zij maakte voor de nieuwkomers duidelijk dat haar manier van yoga geven erop is gericht om aan te leren voelen wat goed voor je is. En blijkbaar deed Ans het goed, want binnen een half uur had Harrie al geleerd dat het goed voor hem was om net te doen alsof er geen andere cursistes waren.

Eerlijkheidshalve moet ie toegeven dat het gros van de vrouwen gewoon stil was en de oefeningen deed. Daarentegen waren er de dames Regelzucht, die voor Harrie wel een aparte kleedkamer zou regelen, mevrouw Zorgplicht, die erop aandrong dat Harrie toch vooral kussentjes pakte om er allerlei lichaamsdelen op te laten ontspannen, en mevrouw Drankdoos, die haar dagelijkse portie duidelijk nog niet binnen had en daar erg onrustig van werd, om de kalmte van de overige dames meer dan teniet te doen.

Aan het einde van de les kwam Ans nog even aan Harrie vragen of hij het niet vervelend vond, als enige man tussen 14 vrouwen, maar Harrie zei dat het best meeviel als hij zijn bril afzette.

Kloteklanten (deel 6 alweer?)

IZA: "IZA Zorgverzekeringen, met mevrouw Mandje, waarmee kan ik u van dienst zijn?"
Harrie: "Goedemorgen, u spreekt met Harrie van Geffen uit Nuenen. Ik heb een vraagje over een nota die ik bij u heb ingediend en die om een mij niet geheel duidelijke reden niet door u is betaald"
IZA: "He wat vervelend nou. Over wat voor nota gaat het?"
Hvg: "Een rekening van de opticien. Ik heb een nieuwe bril gekocht. En volgens mij betaalt u dan altijd wel een paar euro en ik dacht: die paar euro pak ik even mee. Maar u wilt blijkbaar niks betalen deze keer".
IZA: Dat is vreemd, want u mag eens per twee jaar een nieuwe bril van ons kopen en krijgt dan een maximumbedrag van ons terug. Heeft u misschien een polisnummer voor me, dan kijk ik even naar de details".
Hvg: "Uiteraard, dat is 070.YGH.957.PJD.406".
IZA: ..................."Meneer Van Geffen?"
HvG: "Dat ben ik".
IZA: "Pootlaan 45 in Nuenen?"
HvG: "Daar woon ik".
IZA: "Wat is precies het probleem?"
HvG: "Nou, ik heb u dus de originele factuur van de brillenwinkel toegezonden, om die paar euro van u te krijgen. Dat vind ik altijd al raar, dat ik u de originelen moet toezenden ...."
IZA: "We kunnen natuurlijk niet met kopieën gaan werken, dan kan iedereen een rekening wel 10 keer indienen".
HvG: "Ja, maar nu kan ik niet terug naar de winkel als onze Ricardo op mijn bril gaat zitten of als Elvis er met zijn poot tegaan zwiept, want dan heb ik de originele factuur nodig. Maar goed, ik kreeg een paar dagen geleden een enveloppe van u met een kopie van mijn factuur en daar zat een standaardbriefje van u bij. En in dat standaardbriefje stond dat u mijn factuur terugstuurde. En dat was niet zo, want ik kreeg alleen een kopie ervan. En er stond ook dat u mij niks ging vergoeden. En de reden waarom u niks zou gaan vergoeden stond in een andere brief die ik al had gehad of nog zou krijgen. Nou en die brief waarin de reden stond waarom ik niks van u kreeg had ik toen nog niet gehad, maar gisteren wél".
IZA: "En wat was de reden?"
HvG: "De reden was dat ik geen originele factuur bij u had ingediend. Maar die had ik dus juist wél ingediend en u heeft hem ook gehad, want anders had u er mij geen kopie van kunnen sturen. In elk geval heb ik die rekening nu niet meer, want u heeft hem nog steeds als u hem niet heeft weggegooid en ik kan hem dus ook niet nog een keer aan u opsturen".
IZA: ..........
HvG: "Snapt u het probleem?"
IZA: "Ja, ik kijk even wat na. ............."Aha, ik zie het al".
HvG: "Verklap het me!"
IZA: "De factuur staat niet op uw naam. Uw naam moet erop staan en uw adres, de sterkte van de bril, enzovoort. Op uw rekening staat dat allemaal niet en dan kan de rekening ook van uw buurvrouw zijn".
HvG: "Mijn naam staat wel op die factuur, dat zie ik hier op de kopie. En ik kan u verklappen dat weinigen hier in de buurt Harrie van Geffen heten hoor".
IZA: "Toch hebben we een andere nota nodig. Met uw naam, adres, geboortedatum, oogsterkte, montuurprijs, enzovoort".
HvG: "Moet ik er ook in laten zetten wanneer mijn vader mijn moeder verliet, mijn zoontje zijn arm brak en ik werd ontmaagd?
IZA: ................
HvG: "Is het misschien een idee om zoiets de volgende keer meteen in een brief op te nemen? Als u me twee brieven stuurt om me te vertellen dat u niet gaat betalen, is er misschien in één van die twee brieven wel een plekje om de échte reden te vermelden waarom u me niet gaat betalen. Dat scheelt me weer een boel vraagtekens en prikkels, een telefoontje en een stukje voor mijn weblog".
IZA: "Kan ik anders nog iets voor u doen meneer Van Geffen?"
HvG: "Nee, voor deze keer weet ik weer genoeg".
IZA: "Dan wens ik u een hele fijne dag toe meneer Van Geffen".
HvG: "Het zal aan u niet liggen mevrouw Mandje. Goedemorgen".
IZA: "Goedemorgen".

Oriënteren

Harrie's weblog wordt steeds populairder. Dat wil zeggen: steeds meer mensen lezen het. Tot aan vandaag al 296 verschillende.

Harrie leert door zijn toenemende populariteit de schaduwkanten van succes kennen en krijgt daardoor onbedoeld meer begrip voor sterren als Jan Smit, Gerard Joling, diens vriendin Gordon, etc. Harrie merkt namelijk dat zijn lezers Harrie als een soort privebezit gaan zien en daardoor menen alles maar tegen Harrie te mogen zeggen.

Zo werd hij flink afgezeken op zijn werk, toen zijn avontuur met zijn mobiele telefoon ter sprake kwam. Harrie had immers een onderdeeltje over en dat was voor Harrie's fijne collega's een mooie gelegenheid om zijn schijnbare onhandigheid eens breed uit te meten.

Maar waar waren die collega's toen Harrie vroeg waar dat onderdeeltje thuis zou kunnen horen? Precies, nergens. Ja, op de ketelbak of bij de koffie-automaat. Maar Harrie tips geven? Ho maar. Maar wel lekker afzeiken daarna.

Gelukkig had Harrie zélf al ontdekt waar het onderdeel thuishoorde, had hij het toestel weer helemaal gerepareerd en zelfs alweer verkocht. Toen waren ze wel stil natuurlijk.

Nog zo iets: begint Jan en alleman te vragen waarom Harrie niet élke dag wat schrijft. Waarom wel, zou Harrie daar als tegenvraag willen stellen? Als u het allemaal zo goed weet, waarom gaat u dan zelf niet schrijven? Harrie bepaalt zelf wel wanneer hij schrijft! En zeker ook wanneer hij níet schrijft.

Maar misschien toch even goed om te vertellen wat Harrie dan wel doet, voordat iedereen gaat denken dat Harrie een lambal is. Dinie gaf het gisteravond prachtig weer. Dat gebeurde terwijl ie met Elvis wandelde, samen met Willie en Dinie. Willie zit sinds kort op boogschieten en vroeg zich af of er op Marktplaats misschien een mooie boog voor hem zou staan. Dinie zei dat ze zich daar weleens op konden oriënteren. Willie snapte natuurlijk niet wat dat woord betekende en toen Willie vroeg wat dat was zei Dinie: "oriënteren is wat je vader de hele dag doet op Marktplaats".

Begrepen? Gaat Harrie zich even oriënteren op een nieuwe telefoon.

Paradijs Eijckenlust

Mevrouw Van Geffen wil een paard. Alle vrouwen willen een paard en Dinie heeft er nog geen, daarom.

Nou heeft Dinie een vriendin, Dorothé Kruiskop, en die heeft óók geen paard. En nu willen ze samen een paard.

Vader Kruiskop heeft lang contact gehad met de man van Dora. Dora schijnt ruim in de zeventig te zijn en zij dresseert paardjes. De man van Dora is onlangs overleden en Dora wilde nu nog een keer een voorstelling geven met haar paardjes.

En zo kwam het dat de families Kruiskop en Van Geffen gisteren samen naar Beek en Donk gingen. Want ze hadden gezegd dat Dora daar woonde. Maar Dora bleek helemaal niet in Beek en Donk te wonen, maar in Het Paradijs! Beek en Donk, dat zijn een suf dorp en een industrieterrein, gescheiden door een kanaal. Dat wist Harrie, want hij heeft er ooit een half jaar gewerkt.

Maar Dora bleek achter een heus kasteel te wonen, Eijckenlust, op een prachtig landgoed. Dat is eigendom van een echte baron en zij huurt één van de bijgebouwen. In een deel van dat gebouw woont Dora en in een ander deel haar paardjes.

Zowel voor als achter het gebouw ligt een tuin. Als je in de tuin staat, dan hoor je alleen het ruisen van de bomen en soms een fluitende vogel. Want rondom de tuinen liggen allemaal bossen en weiden.

In de tuin aan de achterkant staat een boom vol goudreinetten en een boom met één knalrood appeltje. En vlakbij die appelbomen heeft Dora een kleine circuspiste laten maken. Om die piste heen stonden bankjes en daar zaten gistermiddag zeker dertig kindjes. Achter de kindjes stonden zeker honderd volwassenen. En allemaal keken ze naar een meneer die verkleed was als een echte spreekstalmeester uit een modern circus.

Die meneer vertelde dat Dora voor deze keer nog eens wilde laten zien hoe een paardencircus er in de 19e eeuw uitzag. Dus zonder clowns, zonder trapezestunters (die trouwens toch nooit vallen) en zonder wilde dieren, maar alleen met paardjes. En in één nummer een poedel.

Wat Harrie zag lijkt op papier dodelijk saai: een oudere mevrouw, die drie verschillende paardjes vooraf ingestudeerde kunstjes laat doen: op de achterpoten staan, een kniebuiging maken op de voorpoten, rekensommetjes uitvoeren, dat soort dingen.

Maar in de omgeving waarin het gebeurde en met een uitzicht op enthousiaste kinderen die zich ook zonder Nintendo uitstekend bleken te vermaken, werd het een middag om niet snel te vergeten. Zo simpel was amusement vroeger en ook in deze jachtige tijd kan men er blijkbaar nog even goed van genieten.

Na afloop was er voor de kinderen nog ranja en wat lekkers. De volwassenen mochten zelfs nog aan de wijn. En Dora wilde er niet eens een vergoeding voor hebben.

Zo stond de tijd gisteren even stil voor diverse families.

Handige Harrie

Harrie kan best handig zijn, maar is ook liever lui dan moe. Toch heeft hij zich vandaag aan een nutteloos klusje gezet.

Hij had een mooie mobiele telefoon gekocht. Tweedehands, dus met wat krasjes. Nou vond ie de kleur van de telefoon ook al niet zo bie, dus had ie ook al een nieuw frontje gekocht. Vandaag heeft ie geprobeerd het oude frontje te vervangen door het nieuwe.

U begrijpt al dat dat niet helemaal is gelukt. Harrie kwam trouwens wel een heel eind hoor! Bijna alles liet los uit het toestel! Maar daar kwam meteen het probleem waar Harrie nu nog steeds mee zit: één van de onderdelen die los kwamen ligt nog steeds los naast het toestel. Harrie weet eigenlijk niet zo goed waar dat onderdeel hoort. Feit is wel dat ie nu geen foto's meer kan maken met z'n toestel (wat ie overigens nooit gaat doen, maar aan een half-defect toestel heeft Harrie een hekel).

Dus bent u handig met de Sony W800i? En herkent u bovenstaand onderdeel. En weet u dan ook nog waar het in het toestel teruggestopt moet worden? Doe Harrie dan een lol, en deel uw kennis alstublieft even met hem?

Oplichters

Weet u nog dat Dinie en Harrie pas geleden opruimden? Harrie schreef er op 23 augustus over. Ze hadden na de opruiming allerlei spullen over.

Nou koopt en verkoopt Harrie graag via Marktplaats. Daarbij probeert ie wel eerlijk te handelen. Hij heeft zich als GECONTROLEERD VERKOPER laten inschrijven. Als iemand door een gecontroleerde verkoper wordt opgelicht, betaalt Marktplaats de schade. Die gaan ze daarna op de gecontroleerde verkoper proberen te verhalen.

Maar de spullen die Dinie en Harrie over hadden na de opruiming waren bijna allemaal kapot: een cd-speler, een dvd-speler, een cd-wisselaar, een scanner, een printer en zo nog wat meer. Harrie wilde ze naar de stort brengen en had ze alvast onder de carport geparkeerd. De mevrouw die elke week het huis van de buren poetst zag de spullen staan en vroeg -via iets wat Harrie duidelijk als smoes herkende- of ze de spullen mocht hebben. Haar zoon deed namelijk een opleiding 'van de techniek' en had aardigheid in de reparatie van kapotte troep met stekkers eraan. Harrie was natuurlijk allang blij dat ie niet naar de stort hoefde en zag de mevrouw de spullen inladen.

Nu zat Harrie net weer even op Marktplaats te kijken. Na het intypen van de zoekterm "Onkyo" kwam hij terecht bij een advertentie van een cd-speler van exact hetzelfde type waar hij onlangs een defect exemplaar van aan de poetsmevrouw van de buren had gegeven. De verkoper bleek vlakbij Harrie te wonen en de wantrouwige Harrie keek even wat deze verkoper nog meer aanbood.

Wat hij vermoedde bleek te kloppen: de verkoper had naast de cd-speler ook nog een dvd-speler, een cd-wisselaar, een scanner, een printer en zo nog wat meer. En allemaal exact dezelfde modellen die Harrie had weggegeven! Harrie trok hieruit voorzichtig de conclusie dat dit waarschijnlijk een advertentie was van de poetsmevrouw van de buren, die de spullen van Harrie in dezelfde defecte staat als waarin ze waren meegenomen te koop aanbood. Zonder dat de zoon die een opleiding van de techniek deed ernaar had gekeken waarschijnlijk, want Harrie wist heel goed dat voor sommige defecten onderdelen nodig waren waarvoor een aanzienlijke levertijd gold.

Dinie probeerde het geheel nog te sussen (“we zijn toch mooi van die troep af”), maar Harrie zag zich andermaal geconfronteerd met zijn eigen naïviteit. Hij gaat er altijd vanuit dat mensen -net als hij- netjes zaken proberen te doen, of ze nou gecontroleerd verkoper zijn of niet. Maar er zijn dus gewoon mensen die zonder scrupules defecte troep verkopen. Laat dit een les voor u zijn.

Onderzoek

Harrie hoorde het bij Business News Radio, toen hij met 140 km/uur van zijn werk naar huis reed. Vanaf nu krijgen mensen die betrapt zijn bij te snel rijden, een soort bijsluiter bij de bon die later in hun brievenbus valt. Op die bijsluiter staan vier dingen die de automobilist ertoe moeten bewegen zich voortaan aan de snelheidsregels te houden.

Tot op heden denken automobilisten namelijk alleen maar dat ze een bon krijgen, omdat de overheid geld nodig heeft. Daar blijken wij automobilisten ons in te vergissen: de overheid is helemaal niet op ons geld uit, maar wil dat we ons allemaal netjes gedragen. Daarom staat op de bijsluiter dat te hard rijden zorgt voor stress, milieuvervuiling, meer kans op ongelukken en nog een ding, dat Harrie helaas alweer vergeten is.

“Denkt u dat de automobilist zich iets van uw bijsluiters gaat aantrekken?” vroeg de presentatrice van BNR.
“Jazeker”, antwoordde de mevrouw die de boodschap namens het ministerie bracht.

Hetzelfde had men immers in het verleden al beproefd met rijden onder invloed. Een betrapte dronkelap kreeg vroeger alleen een boete en kon dan op volgende feestjes goede sier maken met het verhaal dat ie de vorige keer teveel had gedronken en was betrapt. En kijk eens wat de campagnes tegen alcohol in het verkeer hadden opgeleverd? Wie nu op feestjes vertelde dat ie met een borrel op best nog kon rijden werd de rest van de avond niet meer aangekeken!

Zo zou het volgens het ministerie ook gaan met hardrijders. Die zijn nu nog het middelpunt van de belangstelling op feestjes, maar zouden -net als hun alcoholistische voorgangers- de nieuwe paria’s op feestjes worden.

“Maar denkt u echt dat het ook tegen snelheidsmaniakken gaat helpen?”, probeerde de presentatrice nog eens?
“Daar zijn wij van overtuigd”, zei de overheidsmevrouw. “Bovendien is uit onderzoek gebleken dat het werkt”.

Als Harrie op dat moment niet in de auto had gezeten, was hij thuis even met het hoofd tegen de muur gaan bonken. Voor alles wat de overheid erdoor wil drukken is immers altijd wel een bureau te vinden dat -voor een niet onaanzienlijke hoeveelheid geld- een onderzoek wil uitvoeren, waarvan de uitkomsten later exact dát aantonen wat de opdrachtgever bij aanvang van het onderzoek al vermoedde.

Harrie zal eens contact opnemen met het ministerie. Hij vermoedt namelijk dat bekeuringen voor snelheidsovertredingen wél zijn bedoeld om zoveel mogelijk geld in de overheidskas te krijgen. Sterker nog: Harrie heeft het vermoeden dat de overheid helemaal niet wil dat er één auto in dit land minder gaat rijden, zoals de overheid steeds roept. Nóg sterker: Harrie denkt dat de Nederlandse economie voor een heel groot deel draait op het geld dat automobilisten door belachelijke accijnzen ophoesten! Harrie vermoedt dat de Nederlandse economie pas écht instort als iedereen doet wat de overheid wil en de auto laat staan!

Harrie zal in Den Haag eens vragen of daar onderzoek naar kan worden gedaan. Zul je zien dat ze nét voor dit geval geen onderzoeksbureau kunnen vinden.