Terwijl de Japanse gastvrouw behulpzaam was met de kimono's, keek Harrie naar een konijn en een kat in de tuin van het Paradijs, zich afvragend of zij die fraaie groene plek naar eigen believen konden betreden of verlaten, of er noodgedwongen moesten ronddolen door de aanwezigheid van een -voor Harrie niet zichtbaar- hek, in afwachting van een door de directie gepland eenmalig optreden op het verrassingsmenu.
Nadat ook Harrie zijn kimono aan had gedaan (het gaat Harrie steeds makkelijker af om aan dingen mee te doen 'omdat het zo hoort' dan om er zijn fijnbesnaarde kritische kanttekeningen bij te plaatsen en op de absurditeit ervan te wijzen) wilde hij gaan zitten. Op dat moment bleek hij echter één geheel te vormen met de vloer, die op het deel waar hij stond van tapijt was voorzien. Deze vloerbedekking bleek door het gespetter van de bakplaten een aanzienlijke hoeveelheid vet te hebben geabsorbeerd.
Nadat Harrie zich had losgewrikt en een paar gangen naar binnen had geschoven, begon hij het benauwd te krijgen. De hoge temperatuur buiten en de hitte van de bakplaat waar ze omheen zaten leken opnieuw een slechte invloed te hebben op Harrie's eigen temperatuur.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten