Onheil

Als Harrie érgens spijt van heeft dan is het wel dat hij na de scheiding is blijven wonen in het huis dat hij destijds met Dinie kocht. Hij merkt bijvoorbeeld vaak dat hij goedgemutst het huis binnenstapt, maar dat er een soort treurigheidsgordijn over hem heen valt als hij de voordeur dichtdoet. Misschien waren er toch teveel herinneringen aan Dinie in het huis rond, al is hij zich eerlijk gezegd niet bewust van veel slechte herinneringen aan haar.

Daarnaast baalt Harrie ervan dat zijn huis hem in financieel opzicht eigenlijk een loer heeft gedraaid. Bij de scheiding zat er een redelijke overwaarde in het huis dat hij met Dinie bezat. Bij het overnemen van het huis heeft hij logischerwijs de helft van die overwaarde aan Dinie moeten betalen, maar inmiddels is Harries helft door de recessie verdampt. Sterker nog: de kans is levensgroot dat hij met een schuld blijft zitten als hij zijn huis zou willen verkopen.

En toch is dat waar Harrie over zit te denken. Hij zou namelijk eigenlijk wel weer terug willen naar een levendiger woonomgeving, bijvoorbeeld naar Eindhoven. Om eens te kijken hoe die stad -waar veel is ge- en verbouwd- er tegenwoordig uitziet heeft hij er de afgelopen dagen twee scootertochtjes aan gewaagd.

Vlak voor het einde van het eerste tochtje, twee dagen geleden, kwam op de Tongelresestraat een auto Harrie met hoge snelheid tegemoet. Vlak daarna kwamen er uit allerlei richtingen minstens 7 politieauto’s met zwaailichten en loeiende sirenes aangescheurd. Harrie was er even helemaal beduusd van. Later in de middag las hij op de site van het Eindhovens Dagblad dat hij getuige was geweest van de achtervolging van een gestolen auto.

Vandaag besloot Harrie opnieuw een tochtje te maken. Dat bracht hem op een bepaald moment op het Judas Taddeusplein, waar een heleboel marktkramen waren opgesteld. Omdat Harrie altijd in is voor goede tweedehands elpees besloot hij even af te stappen. Het bleek een hele uitgebreide markt te zijn, waar veel kraampjes bleken te worden bestierd door allochtone Nederlanders die zelfgemaakte hapjes verkochten. Interessante elpees bleken er niet te zijn, zodat Harrie met alleen twee dozen aardbeien naar huis ging. Twee uur later las Harrie op de site van het Eindhovens Dagblad dat er -vlak nadat hij de markt had verlaten- een viskraam was ontploft.

Harrie is nu een beetje bang om een derde scooterritje te maken. Driemaal is immers scheepsrecht en de kans dat hij na de politie en de brandweer deze keer met een ambulance zal worden geconfronteerd en daar dan misschien zelf in zal komen te liggen is hem te groot.