Harrie kan, na bijna een jaar, zeggen dat dat ook inderdaad wel het geval is. Van de ene kant heb je als vrijgezel ineens weer een geweldige vrijheid. Niemand aan wie je hoeft uit te leggen waarom je vroeg naar bed gaat. Niemand die commentaar heeft als je The modern dance van Pere Ubu nog eens op vol volume draait. Niemand die er iets van zegt als je contact met een andere vrouw krijgt.
Maar een keerzijde is er zeker ook. Degene die aan een half woord genoeg had is weg, zodat Harrie er steeds weer minstens 100 moet gaan uitspreken. En ook lachen is anders. Dinie en Harrie konden samen best goed lachen. Nu moet Harrie in zijn eentje gaan lachen en dat is niet eenvoudig. Tuurlijk is Elvis er ook nog, maar daar lach je je ook niet mee dood.
Dubbel is het dus. En of het nu beter of slechter is dan eerst? Dat is nog niet eens zo makkelijk te zeggen, ook doordat er in Harries leven ook nog andere vrij ingrijpende dingen spelen. Dat-ie op 1 januari 2013 wordt ontslagen bijvoorbeeld. Als het goed is komt daar wel een andere baan voor terug, maar wat voor invloed die op Harries bestaan zal hebben is zeer ongewis. Harrie heeft daar best last van merkt-ie.
Maar gelukkig is hij erin geslaagd om een andere functie te vinden. Daar is-ie een week geleden mee begonnen en hij merkte meteen dat het hem nieuwe energie gaf. Jammer is wel dat het in principe een tijdelijke functie is, tot 1 januari 2012, maar op Harries werk wordt altijd gezegd dat niets er zo definitief is als een tijdelijke functie.
Daarnaast is Harrie sinds een paar maanden bezig om nu écht van zijn pillen tegen zwaarmoedigheid af te komen. Hij wist via internet al dat dat hoogstwaarschijnlijk gepaard zou gaan met bijwerkingen als hoofdpijn en duizeligheid en dat bleek ook zo te zijn. Die duizeligheid is het ergste, omdat Harrie daardoor twee keer van de trap is gevallen en één keer tussen het bad en de wc. Bij die laatste val heeft hij zijn pols behoorlijk gekneusd.
Naarmate Harrie steeds minder van zijn oude pillen slikt wordt de zwaarmoedigheid af en toe weer wat erger dan voorheen, maar als het goed is gaan de nieuwe pillen die Harrie sinds een week in een opbouwend schema slikt hem daar van afhelpen. Ook die nieuwe pillen hebben bijwerkingen, waarvan Harrie 'een gevoel van onhandigheid' de mooiste vond. Die bijwerking had hij nog nooit op een medicijn gezien, maar toen hij hem las besefte hij dat het afkicken van zijn oude pillen naast duizeligheid vooral ook dát teweeg bracht. Het moment dat Harrie op zijn badkamer achterover viel, ten volle besefte dát hij viel en toch geen enkel idee had wat hij moest doen om zijn val te stoppen duidt achteraf gezien op een enorme mate van onhandigheid.
Al met al durft Harrie niet zomaar te zeggen dat zijn leven zonder Dinie ineens veel beter is dan zijn jaren mét Dinie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten