Harrie doet zijn burgerplicht

Harrie heeft zojuist deze brief op de bus gedaan.

Aan: Politie Brabant Zuid-Oost
Postbus 528
5600 AM Eindhoven

Onderwerp: Verkeershufter

Nuenen, 21 juli 2010


Geachte mevrouw, meneer,

“De politie is je beste vriend”, dat herinner ik me van vroeger. En vrienden, die help ik als het even kan. Oók de politie, een vriend die mij trouwens tot twee keer toe níet hielp. Eén keer wilde ik aangifte van oplichting doen en mocht ik blij zijn dat ik aangifte mócht doen. “Maar verder doen we er niks aan hoor”, werd er achteraan gezegd. En de tweede keer (toen iemand de pasgespoten bumper van mijn auto beschadigde) deed de politie helemáál niets, ook al had ik het kenteken van de dader genoteerd.

Maar vriendschap moet groeien en om het te laten groeien moet je er tijd en energie in steken. Dat doe ik met deze brief. Ik lees namelijk steeds weer dat u het zó druk heeft met van alles, dat u er niet aan toekomt om uw gezicht op straat te vertonen. “Te druk met bonnen schrijven voor futiele snelheidsovertredingen”, hoor je mensen vaak zeggen. Maar mensen zeggen van alles, dat weet u net zo goed als ik.

In elk geval heb ik voor u een verkeershufter gevonden. Ik heb alle gegevens genoteerd, zodat u hem alleen nog van zijn bed hoeft te lichten. Ik stuitte gisteren op hem, dinsdag 20 juli 2010, rond de klok van 14.30 uur. Ik reed over de snelweg A2 van Den Bosch naar Eindhoven en bij Vught voegde de hufter in. Zonder richting aan te geven stoof hij meteen door naar de linker rijbaan. Dat was zijn eerste hufterige actie.

Vervolgens is hij vrijwel continu in de linkerbaan blijven rijden, in elk geval tot het punt waar ik zelf moest afslaan, op de afslag Bisschop Bekkerslaan aan de Kennedylaan in Eindhoven. Een noodzaak om in die linkerbaan te blijven rijden was er trouwens niet. Het was op die tijd vrij rustig op de A2 en op de rechter rijstrook was meer dan genoeg plaats. De reden dat de hufter toch steeds in de linkerbaan bleef rijden was waarschijnlijk dat hij veel harder reed dan de mensen in de rechter rijbaan. 120 km/uur is de toegestane snelheid, maar via mijn telefoon met navigatie heb ik vastgesteld dat hij vrijwel constant 140 km/uur reed. Ik geef toe, ik heb dus óók te hard gereden, maar dat was alleen om de snelheid van de hufter vast te stellen en om zijn kenteken te kunnen noteren. Dat was 57-FL-HJ.

Een enkele keer ging de hufter toch naar rechts. Daarbij gaf hij dan wederom geen richting aan. Maar zijn verblijf in de rechter baan duurde nooit lang en dan ging hij weer -ook weer zonder richting aan te geven- in de linker baan rijden. Had ik al verteld dat hij daarbij steeds veel te dicht op zijn voorganger zat? Er zat zeker geen twee seconden verschil tussen, zoals u altijd adviseert. Als Blik op de weg hem had gefilmd, was hij vast aan de kant gezet.

De grootste hufterigheid vertoonde de man tussen knooppunt Ekkersweijer (nog op de A2) en de aansluiting van de A50 op de Kennedylaan. In de bocht bij Ekkersweijer worden twee rijbanen samengevoegd tot één baan, dat weet u vast wel. De hufter wist dat denk ik ook, want aan het begin van de bocht ging hij netjes rechts rijden. Maar niet voor lang. Blijkbaar ging het hem niet snel genoeg, want toen het verdrijvingsvlak al duidelijk zichtbaar was ging hij ter hoogte van hectometerpaaltje 143.1 Re (op de A2) tóch weer (u raadt het al: zonder richting aan te geven) naar links. Een idiote inhaalmanoeuvre, want hij moest flink gas geven om nog wat auto’s in te kunnen halen zonder in het verdrijvingsvlak te belanden. Een typisch inhaalmomentje van een macho-type, van het soort ‘jij rijdt vóór mij maar jij hoort áchter mij’. Dat gevoel maakte het althans op mij. Ik moet zeggen dat dat gevoel ook werd versterkt door het feit dat de linkerarm van de hufter de hele weg van Vught naar Eindhoven uit het zijraampje bungelde. Hier reed een relaxte rijder, een koning van de weg.

Na de bocht reden de hufter en ik richting Eindhoven. Vanaf dat punt moet je dan een stukje over de A50 rijden om op de Kennedylaan te komen. Daarbij passeer je een grote nieuwe rotonde die een beetje op een berg ligt. Na die berg geldt een maximumsnelheid van 50 km/uur. Ik geef het ook nu weer toe, ook op dit punt heb ik zelf gezondigd en te hard gereden. Maar ik deed het voor u, om u te ontlasten bij uw drukke taken. En ik deed het ook voor onze vriendschap natuurlijk. U zult me mijn ongehoorzaamheid dan ook vast wel vergeven als ik u het resultaat van mijn ongehoorzaamheid vertel: ter hoogte van hectometerpaal 97e (op de A50 dus) klokte ik de hufter op 100 km/uur! Twee keer de toegestane snelheid dus!

Verder heb ik hem maar laten gaan. Ik zag nog wel dat hij bij het invoegen van de A50 op de Kennedylaan weer geen richting aangaf en meteen weer naar de linker rijbaan schoot. Daarna reed hij met behoorlijke snelheid over de Kennedylaan richting het centrum van Eindhoven. Ik weet dat daar heel veel snelheidscamera’s staan en heb me vanaf daar keurig aan de snelheid gehouden. Zelfs onze vriendschap is me geen bekeuring waard.

Ik neem aan dat u met de gegevens die ik heb verstrekt snel tot actie zult overgaan en de verkeershufter op zijn gedrag zult gaan aanspreken. Houdt u me op de hoogte van de resultaten?

Groet,




PS. Ik vergeet helemaal te vertellen dat de auto toebehoorde aan de politie en dat de hufter een van uw mensen moet zijn geweest. De auto had dus ook een zwaailicht en zo, maar dat was misschien kapot?