zaterdag 31 juli 2010

Harrie op Youtube


Harrie heeft al een paar keer verteld dat hij het WK-voetbal in Afrika een treurige bedoening vond, maar hij vergat nog te vertellen dat het WK wel degelijk één groot hoogtepunt voor hem opleverde. Hij vond het WK namelijk zó saai, dat hij tijdens de wedstrijden nogal eens even naar Teletekst ging kijken of even overschakelde naar een andere zender.

Zo kon het gebeuren dat hij tijdens een wedstrijd op een vrijdagmiddag terecht kwam op Omroep Brabant. Daar had men nét een heuse prijsvraag, waar een mini-videocamera mee te winnen was. De vraag was waarom het Parktheater in Eindhoven de Gouden Struis had gewonnen.

Harrie wist natuurlijk niet wat een struis was, laat staan dat-ie wist waarom het Parktheater daar een gouden versie van had gewonnen, maar hij besefte wel dat hier een kans lag. Hij was immers waarschijnlijk de enige kijker naar Omroep Brabant (de rest van Nederland keek waarschijnlijk voetbal), dus grote kans dat hij zou winnen als hij mee zou doen.

Harrie onthield het mailadres dus even waar de oplossing naartoe moest, zocht het antwoord op en mailde dat naar Omroep Brabant. Vier dagen later kreeg-ie de mededeling dat-ie inderdaad had gewonnen en een paar dagen later arriveerde de camera.

In tegenstelling tot wat Harrie had verwacht is het helemaal geen flutding. Het apparaat, Flip Mino geheten, is in bepaalde kringen zelfs razend populair, zag Harrie toen hij via Google informatie over zijn Flip zocht. Flip is net zo klein als een mobiele telefoon, dus je kunt hem zó in je broekzak stoppen. Opstarten duurt een paar seconden en dan maak je er opnamen mee in HD-kwaliteit. Grootste nadeel: zoomen kan alleen digitaal en is dus vrijwel zinloos.

Het mooie is dat zelfs de software bij Flip zonder problemen werkt (onder Windows 7 moet je overigens wel enig geduld en handigheid hebben om die software werkend te hóuden, maar dat is Harrie wel toevertrouwd). Na installatie van de software hoef je Flip maar aan te sluiten op een USB-poort (Flip heeft een ingebouwde USB-aansluiting die met 1 druk op een knop tevoorschijn springt) en dan laat-ie meteen alle video's zien die je hebt gemaakt. Die kun je dan eenvoudig naar je computer overzetten. Vervolgens kun je met de bijgeleverde software zelfs een filmpje van al je losse filmpjes maken.

Harrie kon het niet laten en heeft afgelopen donderdag -met de hulp van Willie en Ricardo- wat filmpjes gemaakt. Die filmpjes heeft-ie vanmorgen aan elkaar geplakt en op Youtube gezet. Echte Harrie-fans kunnen het filmpje hier bekijken.

vrijdag 30 juli 2010

Oplichting (nog een keer)


In het vorige bericht schreef Harrie over een oplichter die actief is. Stuit-ie de dag erna op nóg een geval van oplichting! Alleen doen de oplichters in dit geval geen enkele moeite om hun identiteit te verbergen!

Zoek via Google maar eens op Oranje WK 2010 hoogtepunten. De meeste hits zullen verwijzen naar deze dvd. Voor 25 euro worden u twee dvd's aangesmeerd met de hoogtepunten van het Nederlands elftal tijdens het voorbije WK. Terwijl u en Harrie natuurlijk weten dat die hoogtepunten ook gratis als bijlage bij een e-mail hadden gepast. Weest dus alert!

donderdag 29 juli 2010

Oplichting: zo eenvoudig is het!


Harrie krijgt weleens het verwijt dat hij zo weinig vertrouwen heeft in de gemiddelde medemens. Misschien dat het volgende verhaal daar wat begrip voor kweekt. Het speelde in de afgelopen twee weken, toen Harrie een Playstation portable (PSP) zocht voor Ricardo. Hij vond een nieuwe op Marktplaats, voor een verdacht lage prijs. Hij stuurde de verkoper een mail en kreeg dit antwoord.

Beste,
Bezoek onze website voor nader informatie,U kunt er een bestelling plaatsen
We leveren binnen 24 uur onze verzendkosten zijn geheel gratis. we hebben kortingen tot 60% op de meeste accessoires in onze assortiment.
www.econsoleshop.com
Mvg,
Econsoleshop.com Sales Team


Harrie bezocht de site (die inmiddels uit de lucht is) en zag nog meer spullen met een verdacht lage prijs. Maar op de site stond een keurmerk van de organisatie Thuiswinkel Waarborg. Bij het aanklikken van het keurmerk verscheen een betrouwbaar ogende verklaring die meldde dat Econsoleshop inderdaad over een Thuiswinkel Waarborg beschikte. En wie over zo'n keurmerk beschikt mag vertrouwd worden, dat belooft die organisatie.

Toch was Harrie wantrouwig. Hij bezocht daarom de website van Thuiswinkel Waarborg en keek in de ledenlijst op Econsoleshop daadwerkelijk op de lijst van betrouwbare deelnemers stond. Dat was dus niet het geval. Harrie besloot daarom eens met Econsoleshop te gaan mailen en het resultaat daarvan staat hieronder.

Harrie: Ik zie dat u helemaal geen lide bent van Thuiswinkel.org. Ik zal Marktplaats, opgelichtopinternet.nl en de politie meteen in kennis stellen.
Econsoleshop: Beste Harrie,
We hebben de thuiswinkel waarborg 1000 Euro contributie geld overhandigd. Dat is dan onmogelijk dat u vermeld dat wij geen lid van hen zijn.

Harrie: Dat zal wel, maar u staat niet in hun lijst van goedgekeurde bedrijven. U staat daarentegen wél op opgelichtopinternet.nl.
ECS: Beste Harrie,
Dat is helaas het werk van onze concurrenten, ze kunnen niet weerstaan dat we producten voor zulke betaalbare prijzen aanbieden. Anders kunnen ze namelijk onmogelijk grote omzetten draaien wat vindt u daarvan? Een product van 50 Euro aanbieden voor 500 Euro dat kunnen ze wel, En dan komen bedrijven net als wij in de zwarte daglicht. Maar we hebben onlangs alles voorgelegd aan onze advocaat die er een strafrechtelijk onderzoek over is begonnen,
Hopende u hiermee voldoende geinformeerd te hebben,

Harrie: Beste ?,
Ik ben één keer eerder opgelicht via internet. Dat is niet veel, gezien het feit dat ik vrijwel alles online koop (al jarenlang). Ik weet dus vrij goed wanneer dingen niet kloppen. Dat is bij u dus ook. Zo is het vreemd dat u mailt onder een gmail-account. Een echt bedrijf doet dat onder het eigen domein. Verder is er geen concurrent van u met dezelfde domeinnaam. Ik heb MP, thuiswinkel.org en opgelichtopinternet in elk geval ingelicht. De politie volgt maandag.
ECS: Beste Harrie, Doe ze de groeten, Ik heb u ip genoteerd en zal ik doorgeven aan de heer bram moszkowicz. We zijn het zat van deze beschuldigingen.
Harrie: Grapjas. Hoewel je Moskowicz wel zou kunnen betalen van het geld dat je via de oplichting al binnen hebt. Ik zal deze reactie ook even plaatsen op opgelichtopinternet.nl. Misschien trouwens een idee om geen plaatsnamen door elkaar te gaan halen als je meer kans wilt hebben dat iemand erin trapt (Den Haag/Rotterdam). Ook je gebrekkige taalgebruik maakt niet dat je betrouwbaar lijkt.
ECS: Wat voor een verneukeratief type bent gij. Ik zou u heel graag persoonlijk willen ontmoeten om een bakkie mee te pakken. Trouwens vindt ik mij niet verplicht om met u algemeen beschaafd nederlands te spreken omdat ik dagelijks te maken heb met duizenden verschillende consumenten. Dat zal vervolgens voor tijdverlies zorgen. Ik doe mijn job. En hou jij je bezig met je eigen job.
Harrie: Hahaha, dat is een geweldige reden om geen fatsoenlijk Nederlands te hoeven praten! Die moet ik onthouden! Maar als ik de PSP gewoon op kan komen halen, dan doe ik graag zaken met u.
ECS: Ik ben hoogopgeleid dus maakt u zich daar geen zorgen over. Ik zal voor u een uitzondering maken dan kunt u maandag langskomen,
Pinnen is helaas niet mogelijk dus het moet cash en u mag de producten meenemen als u voor minimaal 1000 Euro inkopen gaat doen.

Harrie: Ik heb het niet zo op mensen die zeggen dat ze hoogopgeleid zijn. Net alsof mensen die dat niet zijn minder zijn? Ik zal geen gebruik maken van uw aanbod. Ik heb maar 1 PS3 nodig, geen 5. Nog nooit meegemaakt, dat ik voor een bepaald minimumbedrag moet kopen trouwens. Is dat een truc van hoogopgeleiden om sneller rijk te worden?
ECS: Beste Harrie, We hebben enkel een vergunning aangeschaft als postorder bedrijf, Dus hebben we niet de mogelijkheid om particuliere consumenten te ontvangen, Voor bedrijven maken we enige uitzondering dat ze wel kunnen komen ophalen volgens een afhaal afspraak. De bestelling dient wel minimaal 2000 Euro te zijn.
Harrie: Het wordt steeds gekker. Ik stop ermee, het was leuk om wat over en weer te mailen. Ik hoop wel dat men erin zal slagen uw handel stil te leggen.
ECS: Beste Harrie,
Hoe bedoelt u het wordt gekker? U maakt er een gekken huis van. Ik wil u nog meerdere keuzes aanbieden maar u bent geen eens geïnteresseerd.

Harrie:
Nou, eerst moet ik voor 1000 euro kopen en dan blijkt dat het normaal zelfs 2000 euro is!
ECS: Beste Harrie,
Voor u maak een uitzondering.

Harrie: Zoals gezegd: ik heb er maar 1 nodig. Los daarvan: ik heb nog even verder gezocht op internet en zie dat u werkelijk óveral genoemd wordt als oplichter, tot op Belgische sites aan toe. Ik ben -zoals gezegd- een keer eerder opgelicht en daardoor wat voorzichtiger geworden. Sommige bedrijven zijn er redelijk bedreven in om te verdoezelen dat ze de zaak flessen. Bij u was het wel héél snel duidelijk dat u de zaak oplicht. Vals waarborgformulier (in een écht formulier zijn mailadres en weblink aanklikbaar, lettertype klopt niet), gmail-adres, alleen maar hits over oplichting: ik stop nu echt met mailen met u. Ik hoop voor u dat u er nog in slaagt mensen te belazeren. Voor de rest van de wereld hoop ik dat u snel wordt aangepakt. Uw IP-adres zal ik nog even aan diverse bronnen doorgeven.
ECS: Alles wat u spreekt geef ik door aan de heer bram moskowitch maakt u zich daar maar niet druk over. ik wens u veel succes in u leven
Harrie: Het is 'uw leven', niet u 'leven'. Bram is overigens ook niet welkom bij mij. Advocaten zijn net zulke grote oplichters als u, alleen zijn ze hoogopgeleid en kunnen ze het beter verbergen.
ECS: rot op joh, viswijf dat je bent
http://www.youtube.com/watch?v=Ktz7vc70hZ8
hier een mooie link dat je misschien wat van kan leren

Harrie: Ik neem aan dat dat filmpje minstens zo slecht is als uw Nederlands, dus ik ga het maar niet bekijken. Misschien vindt Bram het leuk?
ECS: Harrie van geffen heb ik gegraveerd in mijn geheugen afwachten viswijf dat je bent. I go chop you Euro,
You are the mugu, iam the winner.
419 is just a game.
Have a nice day mate, hope i will meet you soon.

Harrie: Oei, dat klinkt niet goed. Ik snap niet wat je bedoelt, maar neem aan dat het een bedreiging is. Heb ik ook meteen iets concreets om aan de politie te geven. Voor internetoplichters komen ze niet van hun stoel af, maar op mensen die anderen bedreigen zijn ze dol. Bedankt!
O ja, ik zal je reactie ook weer op opgelichtopinternet.nl plaatsen.
Harrie (iets later): Ik heb uw tekst ingetypt op Google en kwam toen dat filmpje van u tegen. Ik heb dat toen maar even gekeken. Later vond ik de tekst ook nog 'los'. Nu snap ik het geloof ik. U bent denk ik een 'gekleurde landgenoot' zoals dat zo netjes heet. Klopt dat? En dan precies één van de soort die ervoor zorgt dat veel Nederlanders zo'n hekel hebben aan 'gekleurde landgenoten'. Buitenlanders die gewoon meedoen met de Nederlandse samenleving zijn altijd welkom, maar er zijn er ook nogal wat die alleen leven van criminele activiteiten. Die bezorgen hun betrouwbare soortgenoten een slechte naam. Bent u daar trots op?
ECS: Overal heb je rotte appels en peren,
De heer Holleeder de meest beruchte crimineel van Nederland heeft toevallig geen buitenlands komaf? Kunt u daar een verklaring op geven.
Ik ben trots op wat ik ben. Ik ben trots op wat ik kan, ik ben helemaal trots op waar ik allemaal in staat ben! Heeft u nu een hekel aan mij? Voordat u zich afvraagt waarom ik dit doe, moet je je eerst afvragen hoe is het zover gekomen dat ik deze pad op ben gegaan.
Waarschijnlijk discriminatie. Dat je afweert van de nederlandse samenleving.
Dan maak je met je gekleurde uiterlijk weinig kans in de Nederlandse samenleving, en creeer je in jezelf haat tegen ze. Nou als je zo niet wordt geaccepteerd dann moet je me maar zo accepteren. Ik zal ervoor zorgen dat alle bewoners in Europa minstens voor 1 x worden opgelicht.
Trouwens heb ik grote machten achter mij zoals de Cia en de Mossad waar ik vooraal veel tips en projecten van krijg, Maar ik moet minstens 12 maanden wachtenn tot dat die projecten werkelijk worden. Dan heb ik het niet over miljoen maar Miljarden Euros.
Donder nou op en stoor mij niet

Harrie: Ik kan me heel goed voorstellen dat het moeilijk is voor buitenlanders om in een ander land geaccepteerd te worden. Toch geeft dat die buitenlanders natuurlijk niet het recht om dan maar de criminaliteit in te gaan. Begrijpt u dan niet dat u het voor uw goedwillende mede-buitenlanders helemaal verziekt op deze manier? Immers hoe vaker een buitenlander iemand oplicht, hoe moeilijker het wordt voor een goedwillende buitenlander om nog normaal aan het werk te komen.
Ik heb zelf he-le-maal niets tegen buitenlanders. Ik heb jarenlang in Utrecht gewoond, midden tussen de Turken en Marokkanen. Dat was een prachtige tijd. Ik heb wél een hekel aan oplichters. En of dat nou Holleeder is op zijn manier of u op de uwe, dat maakt me niets uit. Ik zal uw boodschap -dat u iedereen 1 keer wilt gaan belazeren- in elk geval meenemen naar de politie.
ECS: Ik zal ook wel langs willen komen om een bakkie cappuccino te drinken op het bureau. Is niets strafbaar veel succes bij je aanklacht gezien je geen naam en IP van mij heb kan je verder niet veel. Doe hen de groeten, die blauwtjes zijn zelf corrupt zij lichten de samenleving op, ga hen maar aanklagen.
Harrie (dag later): Nou, we hebben je site in elk geval uit de lucht gekregen! Is een eerste succesje, hopelijk volgen er meer! Zul je toch weer wat moeite moeten doen om een andere site te gaan maken. Moet je toch nog werken voor je geld!
ECS: een site opzetten is 5 minuten mattieeeeeeeee ik zet in 50 minuten 10 sites op. no spang swa...
dit is mijn job. en de volgende keer halen jullie mij lul uit de lucht, oelewappers dat jullie zijn konjo bi mama

Harrie: Wel fijn dat je steeds antwoordt! Kan allemaal bij de politie in hetzelfde dossier.
ECS: Doe de groeten aan die corrupte blauwtjes. het zijn enkel idioten. Lekker een dikke salaris verdienen en op het bureau zitten, Zo kan je misdaad niet bestrijden!! En dit wat wij doen is geen Misdaad. Er wordt een rek. nr getoond. En de aardige mensen in onze land maken er gebruik van en maken direct een donatie over.
Als je goed op de website gaat zoeken, Staat er. Het werkelijke product kan afwijken van de afbeelding en tekst. Wat wij opsturen is gebakken lucht. Maar een beetje dure lucht. Zuurstof noemt men dat. Veel succes en val iemand anders lastig.

Harrie: Eerder zei je dat je dit bent gaan doen omdat je gediscrimineerd wordt. Snap je zelf eigenlijk wel waarom Nederlanders discrimineren?
ECS: Rot toch op. Ik ben zelf een hollander eikel dat je bent, als ik zeg dat ik een chinees ben geloof je dat ook. Donder eens op, en hou op met je verneukeratief gedoe

Inmiddels is de site dus uit de lucht, maar heeft hij weer een andere gemaakt, waar het oplichten gewoon verder gaat. De politie heeft een aantal aangiftes opgenomen, maar doet meestal niets in oplichtingsgevallen. Misschien dus wel begrijpelijk ook dat iemand aan oplichting gaat denken als-ie snel geld wil hebben.

woensdag 28 juli 2010

Afscheid


Soms moet je afscheid van iets kunnen en durven nemen, ook al ben je er al lange tijd aan verknocht. Maar als het om iets gaat dat al bijna je hele leven aan je kleeft, dan is dat moeilijk.

Toch had Harrie vanavond voor het eerst écht het gevoel dat het einde van zijn liefde voor Ajax nabij is. Niet dat dat uit de lucht komt vallen natuurlijk. Ajax speelt al minstens 10 jaar hetzelfde laffe voetbal dat de meeste andere ploegen al sinds jaar en dag spelen. Maar Harrie is Ajacied geworden, omdat Ajax altijd aanvallend voetbal propageerde. En dat dan bij voorkeur met jongens uit de eigen jeugd.

Volgens kenners past aanvallend voetbal niet meer in deze tijd. Daarnaast heeft een gerechtelijke uitspraak ervoor gezorgd dat clubs als Ajax, die hun eigen spelers opleiden, die spelers steeds sneller kwijtraken aan buitenlandse clubs met veel geld. Ajax is daarmee gaandeweg verworden tot een middelmatige club met een dito voetbalstijl.

Desondanks heeft Harrie zijn club jarenlang de hand boven het hoofd gehouden. Je laat je liefde immers niet zómaar vallen. Maar de afgelopen maanden is er langzaam aan iets in hem geknapt. Eerst was er het WK-voetbal, waarin eens te meer duidelijk werd dat het in het voetbal alleen nog maar draait om geld en dat aanvallend voetbal sowieso nauwelijks meer bestaat. Doelpunten maken staat niet meer voorop: het gaat er nu in de eerste plaats om om te voorkomen dat je doelpunten tegenkrijgt. En daarbij zijn alle fysieke middelen geoorloofd. Voetbal is een combinatie van een vecht- en de schaaksport geworden en is voor een liefhebber van aanvullend voetbal niet meer om aan te zien. Harrie betrapte zich er daarom tijdens het WK al op dat hij nauwelijks meer geïnteresseerd is in voetbal in het algemeen.

Ondanks dat had Harrie stiekem de hoop dat 'zijn' Ajax in het nieuwe seizoen ineens weer als vanouds tekeer zou gaan. In het vorige seizoen werd het spel immers steeds beter. Als die lijn nou eens zou worden doorgetrokken in dit nieuwe seizoen en er nog een fatsoenlijke doelpuntenmaker zou worden aangetrokken, zou het misschien tóch weer als vroeger kunnen worden.

In de voorbije week werd die hoop al langzaam de grond ingeboord en ook nu weer lag geld aan de basis daarvan. Ajax bleek namelijk ineens nauwelijks geld meer te hebben. Geld voor een doelpuntenmaker was er zéker niet. De trainer dreigde daarom op te stappen en toen was er tóch geld. Maar de man die ze daarmee wilden kopen heeft geen zin in Ajax. Hij heeft namelijk een sportzaak in Rotterdam. Als hij bij Ajax gaat voetballen, koopt niemand in Rotterdam nog wat bij hem.

Ajax is daarom vanavond zonder nieuwe doelpuntenmaker aan het nieuwe seizoen begonnen tegen een middelmatig Grieks elftal. Ajax móet van die club winnen om aan de Champions League mee te mogen doen. Alleen dáár kan Ajax genoeg geld verdienen om er weer bovenop te komen. Ajax startte behoorlijk goed en kreeg een behoorlijk aantal goede kansen in de eerste helft. Maar ze scoorden maar 1 keer.

Gaandeweg kakte het spel van Ajax helemaal in, zoals we dat van ze gewend zijn de laatste jaren. En ineens brak er dus iets in Harrie. Het was na een minuut of 15 in de tweede helft en eigenlijk wilde Harrie op dat moment maar één ding: de tv uitzetten en nóóit meer naar voetbal kijken.

Zijn masochistische inslag heeft hem hier echter van weerhouden. Daardoor kon hij er nog mooi getuige van zijn dat de Grieken in de tweede helft zowaar één kans kregen en die nog verzilverden ook. Omdat de strijd tussen Ajax en de Grieken in twee duels wordt beslist kan Ajax het in de terugwedstrijd nog goed maken, maar Harrie denkt niet dat hij er nog naar gaat kijken.

donderdag 22 juli 2010

Harrie doet zijn burgerplicht


Harrie heeft zojuist deze brief op de bus gedaan.

Aan: Politie Brabant Zuid-Oost
Postbus 528
5600 AM Eindhoven

Onderwerp: Verkeershufter

Nuenen, 21 juli 2010


Geachte mevrouw, meneer,

“De politie is je beste vriend”, dat herinner ik me van vroeger. En vrienden, die help ik als het even kan. Oók de politie, een vriend die mij trouwens tot twee keer toe níet hielp. Eén keer wilde ik aangifte van oplichting doen en mocht ik blij zijn dat ik aangifte mócht doen. “Maar verder doen we er niks aan hoor”, werd er achteraan gezegd. En de tweede keer (toen iemand de pasgespoten bumper van mijn auto beschadigde) deed de politie helemáál niets, ook al had ik het kenteken van de dader genoteerd.

Maar vriendschap moet groeien en om het te laten groeien moet je er tijd en energie in steken. Dat doe ik met deze brief. Ik lees namelijk steeds weer dat u het zó druk heeft met van alles, dat u er niet aan toekomt om uw gezicht op straat te vertonen. “Te druk met bonnen schrijven voor futiele snelheidsovertredingen”, hoor je mensen vaak zeggen. Maar mensen zeggen van alles, dat weet u net zo goed als ik.

In elk geval heb ik voor u een verkeershufter gevonden. Ik heb alle gegevens genoteerd, zodat u hem alleen nog van zijn bed hoeft te lichten. Ik stuitte gisteren op hem, dinsdag 20 juli 2010, rond de klok van 14.30 uur. Ik reed over de snelweg A2 van Den Bosch naar Eindhoven en bij Vught voegde de hufter in. Zonder richting aan te geven stoof hij meteen door naar de linker rijbaan. Dat was zijn eerste hufterige actie.

Vervolgens is hij vrijwel continu in de linkerbaan blijven rijden, in elk geval tot het punt waar ik zelf moest afslaan, op de afslag Bisschop Bekkerslaan aan de Kennedylaan in Eindhoven. Een noodzaak om in die linkerbaan te blijven rijden was er trouwens niet. Het was op die tijd vrij rustig op de A2 en op de rechter rijstrook was meer dan genoeg plaats. De reden dat de hufter toch steeds in de linkerbaan bleef rijden was waarschijnlijk dat hij veel harder reed dan de mensen in de rechter rijbaan. 120 km/uur is de toegestane snelheid, maar via mijn telefoon met navigatie heb ik vastgesteld dat hij vrijwel constant 140 km/uur reed. Ik geef toe, ik heb dus óók te hard gereden, maar dat was alleen om de snelheid van de hufter vast te stellen en om zijn kenteken te kunnen noteren. Dat was 57-FL-HJ.

Een enkele keer ging de hufter toch naar rechts. Daarbij gaf hij dan wederom geen richting aan. Maar zijn verblijf in de rechter baan duurde nooit lang en dan ging hij weer -ook weer zonder richting aan te geven- in de linker baan rijden. Had ik al verteld dat hij daarbij steeds veel te dicht op zijn voorganger zat? Er zat zeker geen twee seconden verschil tussen, zoals u altijd adviseert. Als Blik op de weg hem had gefilmd, was hij vast aan de kant gezet.

De grootste hufterigheid vertoonde de man tussen knooppunt Ekkersweijer (nog op de A2) en de aansluiting van de A50 op de Kennedylaan. In de bocht bij Ekkersweijer worden twee rijbanen samengevoegd tot één baan, dat weet u vast wel. De hufter wist dat denk ik ook, want aan het begin van de bocht ging hij netjes rechts rijden. Maar niet voor lang. Blijkbaar ging het hem niet snel genoeg, want toen het verdrijvingsvlak al duidelijk zichtbaar was ging hij ter hoogte van hectometerpaaltje 143.1 Re (op de A2) tóch weer (u raadt het al: zonder richting aan te geven) naar links. Een idiote inhaalmanoeuvre, want hij moest flink gas geven om nog wat auto’s in te kunnen halen zonder in het verdrijvingsvlak te belanden. Een typisch inhaalmomentje van een macho-type, van het soort ‘jij rijdt vóór mij maar jij hoort áchter mij’. Dat gevoel maakte het althans op mij. Ik moet zeggen dat dat gevoel ook werd versterkt door het feit dat de linkerarm van de hufter de hele weg van Vught naar Eindhoven uit het zijraampje bungelde. Hier reed een relaxte rijder, een koning van de weg.

Na de bocht reden de hufter en ik richting Eindhoven. Vanaf dat punt moet je dan een stukje over de A50 rijden om op de Kennedylaan te komen. Daarbij passeer je een grote nieuwe rotonde die een beetje op een berg ligt. Na die berg geldt een maximumsnelheid van 50 km/uur. Ik geef het ook nu weer toe, ook op dit punt heb ik zelf gezondigd en te hard gereden. Maar ik deed het voor u, om u te ontlasten bij uw drukke taken. En ik deed het ook voor onze vriendschap natuurlijk. U zult me mijn ongehoorzaamheid dan ook vast wel vergeven als ik u het resultaat van mijn ongehoorzaamheid vertel: ter hoogte van hectometerpaal 97e (op de A50 dus) klokte ik de hufter op 100 km/uur! Twee keer de toegestane snelheid dus!

Verder heb ik hem maar laten gaan. Ik zag nog wel dat hij bij het invoegen van de A50 op de Kennedylaan weer geen richting aangaf en meteen weer naar de linker rijbaan schoot. Daarna reed hij met behoorlijke snelheid over de Kennedylaan richting het centrum van Eindhoven. Ik weet dat daar heel veel snelheidscamera’s staan en heb me vanaf daar keurig aan de snelheid gehouden. Zelfs onze vriendschap is me geen bekeuring waard.

Ik neem aan dat u met de gegevens die ik heb verstrekt snel tot actie zult overgaan en de verkeershufter op zijn gedrag zult gaan aanspreken. Houdt u me op de hoogte van de resultaten?

Groet,




PS. Ik vergeet helemaal te vertellen dat de auto toebehoorde aan de politie en dat de hufter een van uw mensen moet zijn geweest. De auto had dus ook een zwaailicht en zo, maar dat was misschien kapot?

zaterdag 17 juli 2010

Grafdag


Harrie heeft een hele slechte dag. Om zijn gedachten te verzetten is-ie vanmiddag met Willie op de scooter naar de Woenselse Markt in Eindhoven gereden. Doel: het eten van een broodje kebap.

Op de terugweg bedacht Harrie dat ze langs het kerkhof zouden rijden waar zijn moeder sinds 2002 rust. Dat kon geen toeval zijn: op een grafdag als deze langs het graf van je moeder rijden. Hij stelde Willie voor om even te gaan kijken hoe het graf erbij lag.

De laatste keer dat Harrie er was was het winter. Het graf maakte toen een nogal treurige indruk wegens gebrek aan uitstraling, wat vooral werd veroorzaakt door de zeer bescheiden steen die op het graf ligt. Ligt, omdat Harrie en zijn zussen niet hebben gekozen voor een staande steen zoals je die op de meeste graven ziet. Gevolg van deze keuze is dat je het graf niet van veraf kunt zien.

Maar nu, midden in de zomer, was de aanblik heel anders. Vlak na de begrafenis had Harrie een kleine hortensia op het graf gezet, omdat zijn moeder bij leven dol was op bloemen en planten. Die hortensia bleek in 8 jaar tijd flink te zijn gegroeid. En waar de hortensia's in Harries tuin allemaal op apegapen liggen van de droogte, stond die op zijn moeder's graf fier overeind en volop in bloei. Net alsof ze hem zelf elke dag verzorgde.

vrijdag 16 juli 2010

Tatoeages


Toen Harrie een ventje was, waren tatoeages zeldzaam. Vooral zeemannen hadden er een. Vaak in de vorm van een hartje met een pijl erdoor en de letters "MOEDER" ernaast.

Tegenwoordig heeft bijna iederéén een tato. Harrie denkt dat-ie wel snapt waarom dat is: mensen willen zich onderscheiden van hun soortgenoten. Met een tato denken ze dat te kunnen doen, omdat iedereen natuurlijk iets heel eigens op zijn of haar lijf kan laten zetten.

Helaas zijn degenen die zich willen onderscheiden van anderen nou meestal net de mensen die eigenlijk niets eigens hebben. Hadden ze dat wél gehad, dan hadden ze waarschijnlijk ook niet de behoefte gevoeld om een tato te nemen. Het enigszins genante gevolg daarvan is dat je aan de soort en plaats van de tato bijna altijd meteen ziet met wat voor uniek persoon je te maken hebt.

Staat de hele onderarm vol met vreemde tekens? Dan hebben we hoogstwaarschijnlijk te maken met een voetballer. Is de onderrug voorzien van een grote, niets voorstellende afbeelding? In de volksmond heet dat een aarsgewei. Het is het domein van de vrouw van deze tijd (de 'gekke meid'), natuurlijk met zonnebril in het haar en een mobiele telefoon verkleefd aan de hand. Volgens insiders laten vrouwen overigens aarsgeweien plaatsen, omdat ze (waarschijnlijk terecht) bang zijn dat ze niets boeiends te vertellen hebben. Als een man ze dan van achteren bespringt, heeft-ie in elk geval nog iets om te lezen.

Maar deze week zag Harrie eindelijk weer eens een tato die hij nog niet eerder zag. Hij moet trouwens bekennen dat-ie in eerste instantie even dacht dat de mevrouw ter zake na het poepen een restje had laten zitten, maar bij nadere bestudering bleek het toch echt om een tato te gaan:


Hoe lelijk Harrie die aarsgeweien ook vindt, de aanblik van een opgedroogde drol vindt-ie nog veel erger.

donderdag 15 juli 2010

Focus


Nog niet zo lang geschreven dacht Harrie dat-ie wel zo'n beetje klaar was bij zijn psycholoog. De laatste weken begint-ie daar toch aan te twijfelen. Het Nederlands Elftal is de oorzaak van die twijfel.

Harrie had in december 2009 zijn eerste gesprek bij zijn psycholoog (laten we hem even Erik noemen). Harrie boekte snel resultaat. Hij merkte dat hij veel te vaak zijn eigen wensen en mening opzij zette voor anderen. Daarnaast leerde hij dat hij zich teveel bezighield met en druk maakte om dingen die er eigenlijk niet toe deden. Harrie slaagde er vervolgens in no-time in om het zichzelf makkelijker te maken: hij bleef meer achter zijn mening staan, liet zich niet meer afbluffen door anderen en stopte met nutteloze dingen doen.

Maar toen kwam het WK-voetbal. Het Nederlands Elftal speelde net zo slaapverwekkend als PSV en won dus ook de ene na de andere wedstrijd. Een goocheme journalist kwam op het idee om te vragen hoe dat kon, zo slecht spelen en toch steeds winnen, en of het Nederlands Elftal ook dacht dat ze er wereldkampioen mee zouden kunnen worden.

In het antwoord op die vraag werd het woord focus genoemd. Het idee was dat we zéker wereldkampioen zouden kunnen worden, want er was focus. Eigenlijk ging het nog verder: de spelers waren ervan overtúigd dat we wereldkampioen zouden worden. En weer werd focus genoemd. Met dat woord zijn we de rest van het toernooi doodgegooid.

Tijdens één van de slaapverwekkende wedstrijden die Nederland speelde sloeg het woord focus ineens als een bliksemschicht in Harries hersenpan. In een flits realiseerde hij zich dat het hem in zijn leven altijd aan focus had ontbroken en dat het er door de therapie niet beter op was geworden. Hij is nooit iemand geweest die elke dag weer lillend van opwinding opstond met het idee om weer eens te gaan ontdekken wat voor kansen en uitdagingen Het Leven hem vandaag weer zou gaan brengen, maar sinds de therapie is hij wel érg focusloos geworden.

Harrie moet daar wel bij opmerken dat het hete weer van de laatste weken het er niet beter op maakt. Hij kan daar slecht tegen en wordt erdoor verlamd. Maar feit is wel dat er op dit moment maar heel weinig is dat hem enthousiast kan maken. Voor zijn privéleven is dat nog tot daar aan toe, maar op zijn werk heeft hij er echt last van. Hij kan zich met moeite een paar minuten concentreren op dingen waar hij mee bezig is. Dan is zijn focus verdwenen.

Gevolg is dat er weinig uit zijn handen komt en hij des te meer vergeet. Hij heeft erover nagedacht om dan iets anders te gaan zoeken, maar ook daar mist hij de focus: hij zou niet weten wat hij anders zou willen gaan doen. Harrie zal het uiteraard met Erik bespreken en hij verwacht dat dat ertoe zal leiden dat de therapie niet wordt beëindigd, maar een tweede fase krijgt.

Geluk bij een ongeluk is dat het WK is afgelopen en dat hij niet steeds weer het woord focus hoeft te horen. In plaats van het WK is nu de Tour de France op de televisie. Harrie heeft gistermiddag wegens concentratieproblemen vrijaf genomen en dacht dat een paar uur kijken naar een touretappe hem wel tot rust kon brengen. Bleek dat-ie nét de eerste etappe in 100 jaar had gekozen die tot bijna middernacht duurde.

Dat was op zich niet zo erg, maar wél het commentaar dat hij in die uren moest aanhoren van de heren Dijkstra en Ducrot. Ruim 4 uur lang heeft Harrie naar hun oeverloze gezwets geluisterd. En omdat ze natuurlijk niet steeds weer iets nieuws konden bedenken meldden ze om de paar minuten dat de koplopers elkaar elk moment pijn konden gaan doen.

Harrie weet niet of Ducrot en Dijkstra het deze tour elke dag over pijn doen hebben. Als dat wel zo is, moet-ie maar niet te vaak kijken. Als je in een flits beseft dat je geen focus hebt is dat onschuldig, maar als je in een flits beseft dat je iemand pijn moet gaan doen kan het gevaarlijk worden.

maandag 12 juli 2010

WK-finale


Drie maal is scheepsrecht, maar niet voor het Nederlands elftal. Voor de derde keer in de geschiedenis stond Oranje in de finale van het WK-voetbal en voor de derde keer verloren ze.

Bij Harrie heerst vooral opluchting. Harrie dacht altijd dat-ie van voetbal hield, maar ergens moet het mis zijn gegaan tussen hem en het voetbal. Hij heeft de afgelopen weken behoorlijk wat wedstrijden gezien en hij werd er niet vrolijk van.

De leukste wedstrijd van het toernooi was misschien nog wel die van afgelopen zaterdag, om de derde en vierde prijs, tussen Duitsland en Uruguay. In die wedstrijd werd gewoon gevoetbald. Of je derde wordt of vierde maakt immers niks uit, zodat je je niet bezig hoeft te houden met taktieken en gewoon kunt doen waar het allemaal om begonnen is: lekker voetballen.

Het Nederlands elftal was helemáál een drama dit toernooi. 660 minuten hebben ze gespeeld, de verlenging tegen Spanje meegerekend. Tegen Brazilië zag Harrie ze een minuut of twintig leuk voetballen. In de andere 630 minuten was het huilen met de pet op.

Harrie had steeds weer het idee dat-ie naar PSV zat te kijken: alleen maar spelen met als doel om een doelpunt minder tegen te krijgen dan de vijand. En natuurlijk veel en veel te te harde overtredingen maken. Harrie moet toegeven dat-ie eindelijk af en toe ook eens zag waarom mensen zo weg zijn van Van Bommel, maar voor Harrie woog het niet op tegen de talloze en smerige en overtredingen die hij weer maakte.

Eén troost: bijna alle landen speelden zo verdedigend en gezapig als Nederland. Alleszeggend in dit verband: kampioen Spanje maakte in 7 wedstrijden 8 goals. Armoediger kan het bijna niet.

Eerder in de afgelopen week was Harrie er getuige van dat wat ouderwetse werkmensen (die bestaan dus nog wél) in Harries straat op een ochtend een gat in de grond gingen graven. Het was waarschijnlijk nogal een klus, want 's avonds waren ze nog niet klaar. Harrie zag toen wel de reden van hun graafwerk: er was een kabel gebroken. De volgende ochtend waren de mannen er weer en heeft Harrie even staan kijken hoe ze de kabel repareerden. Het was niet eenvoudig en de mannen waren behoorlijk aan het pielen, maar uiteindelijk lukte het. Daarna gooiden ze het gat weer dicht.

Tijdens de WK-finale moest Harrie steeds aan die mannen denken, met de man en de zoon van een collega in het hoofd. Die hadden op de valreep kaartjes bemachtigd om de WK-finale bij te kunnen wonen. 3200 euro per man hadden ze betaald. In de 37e minuut van de wedstrijd rekende Harrie uit dat een minuut voetbal ruim 30 euro kostte en dat de man en de zoon van zijn collega op dat moment al meer dan 1000 euro hadden betaald voor de wanvertoning die Harrie had aanschouwd.

In een flits kwam bij Harrie het besef dat hij zich eigenlijk beter had geamuseerd toen hij naar de mannen keek die de kabel repareerden, dan nu, tijdens het kijken naar de finale. Eigenlijk -realiseerde hij zich- was het schouwspel van de kabelreparateurs interessanter geweest dan bijna élke wedstrijd die hij tijdens het WK had gezien.

Gelukkig voor de man en zoon van Harries collega draaide de finale op een verlenging uit, zodat ze in elk geval meer speelminuten voor hun geld kregen.

zaterdag 10 juli 2010

Censuur


Harries vorige bericht, waarin hij aangaf te twijfelen of hij met dit weblog zou doorgaan, heeft nogal wat reacties opgeleverd. Het blijkt dat er toch nogal wat mensen graag lezen wat Harrie te zeuren heeft.

Maar Harrie schrijft niet voor anderen, hij schrijft voor zichzelf. Hij is dit weblog gestart met zijn zoons in het achterhoofd. Kunnen die later, als ze volwassen zijn, eens nagaan wat hun vader eigenlijk altijd bezielde. Hij zal dus niet doorgaan als anderen dat vragen, maar alleen als hij er zelf nog zin an heeft.

En dat laatste is niet altijd het geval, zoals Harrie al schreef, omdat het schrijven hem soms teveel energie kost. Het Leven en de dingen die erin gebeuren kosten Harrie sowieso al energie, al zal dat bij anderen niet anders zijn. Maar als Harrie erover na gaat denken en gaat bedenken hoe hij erover zal schrijven, kost het nóg een keer energie.

Dat is op zich niet erg, als dat schrijven therapeutisch zou werken. Helaas werkt het bij Harrie meestal juist andersom, denkt-ie. Veel dingen waar hij over schrijft kan hij eigenlijk beter zo snel mogelijk vergeten om zijn geluk niet te laten vergallen. Maar door dit weblog gaat-ie juist nog eens extra door dat soort dingen heen en blijft-ie er daardoor wel te lang in hangen.

Maar er is nog een tweede reden en misschien wel belangrijker reden waardoor Harrie eraan twijfelt of hij wel door kán gaan. Harrie is er namelijk steeds minder gerust op dat hij nog publiekelijk kan schrijven wat hem bezighoudt zonder daar ooit voor te worden gestraft. Op zijn werk is hij in het verleden al eens terechtgewezen, omdat-ie op een discussiepagina op zijn werk stukjes schreef die de bazen niet zo bevielen. Echt veel heeft-ie zich er toen niet van aangetrokken, maar het werd hem toen wel ineens duidelijk dat er een zekere mate van censuur heerste bij zijn werkgever.

Vorige week zondag, toen hij het vorige stukje schreef, vermoedde hij al dat hij wéér gezeur zou krijgen op zijn werk. Samen met een paar directe collega's had-ie wat berichtjes met weinig inhoud geplaatst op een nieuw soort digitale discussiepagina van zijn baas. Harrie bekeek die pagina al een tijdje en had geconstateerd dat een paar verre collega's (waarvan de meeste de functie van manager vervulden) er zo'n beetje het zelfbenoemd eigendom over leken te hebben. Ze plaatsten er berichtjes zonder veel inhoud, zoals "ik heb een paar boeiende managementboeken gelezen" of "hij doet het" (wát het deed werd niet vermeld). Berichten zonder inhoud, maar wel in de vage taalsoort die bij managers hoort.

Harrie had de pagina daarom links laten liggen, tot een paar directe collega's er óók zinloze berichtjes gingen plaatsen. Harries directe collega's deden dat natuurlijk wél in begrijpelijke taal, zodat Harrie niet langer wilde achterblijven. Maar al na een stuk of tien reacties werden de zelfbenoemde eigenaren van de pagina boos op Harrie en zijn directe collega's, omdat ze niet de juiste taal spraken. Verder was het te negatief en ging het nergens over, vonden de managers.

Harrie voelde de bui toen al hangen en heeft zich daarom aan het begin van het vorige weekeinde afgemeld als deelnemer aan de pagina. Desondanks werd-ie maandagochtend, samen met twee van de drie medeplichtige andere collega's, bij zijn baas op het matje geroepen. Die maakte duidelijk dat hij niet wilde dat 'zijn' mensen op de (voor iedere collega opengestelde) pagina berichten plaatsten op de manier waarop ze dat hadden gedaan.

In eerste instantie was Harrie laaiend toen hij op deze manier monddood werd gemaakt, maar later in de week is-ie er de humor eigenlijk wel van gaan inzien. In gedachten keek hij toen van bovenaf de kamer van zijn baas in. Daar zaten drie volwassen mannen, twee van rond de vijftig en eentje iets ouder dan dertig, die door hun baas aan tafel worden genood en te horen kregen dat op hun mening voortaan censuur rustte.

Weliswaar geldt de beperking van de vrijheid van meningsuiting in principe alleen voor de discussiepagina's op Harries werk, maar Harrie weet dat vervelende bazen tegenwoordig behoorlijk ver kunnen gaan als een mening ze niet aanstaat. Nóg later in de week las-ie daar weer voorbeeld van. Een medewerkster van CNN was ontslagen, omdat ze haar mening via Twitter had verkondigd.

Harrie is niet echt bang om ontslagen te worden, maar wél dat-ie in zijn stukjes hier misschien tóch onbewust minder open zal worden dan hij zou willen. Zodra hij dat bij zichzelf merkt stopt hij er meteen mee.

vrijdag 2 juli 2010

Volwassen


Je wordt pas volwassen als je ouders dood zijn. Dat heeft Harrie vaak horen vertellen. Nu gelooft Harrie dingen niet zomaar, ook niet als het vaak of stellig wordt beweerd, maar in dit geval moet hij als ervaringsdeskundige beamen dat er wel iets van waarheid in zit.

Na de dood van zijn moeder, alweer bijna 10 jaar geleden, merkte hij nog niks. Maar sinds de dood van zijn vader (Jan) is er wel degelijk langzaam aan iets veranderd in Harries hoofd en leven. En dat iets brengt Harrie nu uiteindelijk ook aan het twijfelen of hij wel met dit weblog door zal gaan.

Jan was een succesvol ondernemer en rond de veertig, toen hij besefte dat hij helemaal niet gelukkig was. Hij had geld als water, maar geen tijd om te leven. Hij stopte daarom met zijn bedrijf en heeft de rest van zijn leven in soberheid geleefd. Zijn uitgangspunt daarbij was dat je elke gulden die je niet uitgeeft ook niet hoeft te verdienen. En voor elke gulden die je niet hoeft te verdienen, hoef je je vrije tijd, je lijf en je gedachten niet te verkopen aan een baas.

Bij die levensfilosofie paste een uitgebreid gebruik van afgedankte en tweedehands spullen. Daarbij kluste Jan graag. Hij heeft het nodige afvalhout van de straat geplukt en een verlengd leven gegeven. De gemiddelde Nederlander begreep niets van Jan's leven en zag in hem een zielige oudere man die veel tekort kwam. Jan op zijn beurt begreep niets van de gemiddelde Nederlander. Die verkocht in zijn ogen zijn vrije tijd aan profiterende bazen, in ruil voor nutteloze spullen die ze in no-time weer aan de straat zetten.

Harrie heeft lang gedacht dat hij Jan bij leven al begreep. Nadat Harrie afstudeerde werkte hij drie jaar voltijds bij een ingenieursbureau en werd langzaam aan overspannen. Hij begreep dat hij een voorbeeld aan zijn vader moest nemen, maar vond diens sobere bestaan een stap te ver. Sindsdien werkt Harrie in deeltijd.

Zo leidde Harrie bijna twintig jaar een leven met weinig werkbehoefte, veel vrije tijd en toch betrekkelijk veel luxe. Maar sinds Jan's dood bekruipt Harrie steeds meer het gevoel dat ook zijn luxebehoefte afneemt. Voor een groot deel komt dat doordat hij beseft dat er eigenlijk maar 5 dingen echt belangrijk zijn in zijn leven: Dinie, Willie, Ricardo, zijn gezondheid en zijn muziek.

Voor een ander groot deel komt dat doordat hij merkt dat spullen hem steeds vaker meer stress dan plezier opleveren. De waardeloze service van bedrijven en de wegwerpkwaliteit van de meeste goederen zijn daar de oorzaken van. Het kost vaak al enorm veel moeite om überhaupt iets gekocht te krijgen. Daar heeft Harrie al vaak over geschreven. En als het dan eenmaal toch is gearriveerd, is het vaak kapot of werkt het niet zoals je had gedacht.

Harrie steekt daarom nogal wat van zijn tijd in het communiceren met bedrijven waar hij een overeenkomst mee heeft. Om betaalde spullen geleverd te krijgen, om kapotte spullen terug te sturen, om geld terug te krijgen voor teruggestuurde spullen, noem maar op. In vervolg daarop steekt hij er ook nog eens veel tijd in om zich over dit alles op te winden. En om de stress voor zichzelf te verlichten schrijft-ie er hier dan vaak stukjes over, wat óók veel tijd kost.

Het is net alsof Harrie zich dit alles pas sinds Jan's dood echt begint te realiseren. Feit is wel dat hij nu pas écht begrijpt waarom Jan zijn leven leidde zoals hij het leidde vaker en dat hij zich steeds vaker afvraagt of hij uiteindelijk óók niet zo ver zou willen gaan als Jan.

Bij zo'n leven hoort ook dit weblog weblog niet. Nadenken over dingen die hem dwarszitten kost Harrie energie en het dan nog eens opschrijven kost nóg een keer energie. Energie die uiteindelijk niets oplevert en die beter besteed had kunnen worden aan een wandeling met de hond.