Voetbal

In Harries periferie is het óók komkommertijd, dus gaat het vandaag wéér over voetbal.

Harrie keek als kind al graag naar voetbal op de televisie. In het begin was dat nog in zwart-wit. En het aardigste was eigenlijk dat je vaak niet wist of De Wedstrijd wel zou worden uitgezonden. Dat gaf de voetbalspanning een extra dimensie.

Tegenwoordig wordt niet alleen élke wedstrijd van enig belang uitgezonden, maar ook alles wat er omheen zweeft: registraties van de trainingen, voorbeschouwingen, nabeschouwingen, pijntjes van de matadoren, analyses van de strijd (in de rust en na afloop), noem maar op. Voor elk van die randverschijnselen duiken (al dan niet zelf benoemde) specialisten op, die achtergronden willen onthullen die niemand wil horen, meningen willen uiten waar niemand op zit te wachten, of voorspellingen willen doen die net zo vaak wél als níet uitkomen.

Harrie heeft weleens het idee dat al die deskundigen De Wedstrijd zelf vooral zien als een hinderlijk onderdeel dat hen noodzaakt om 90 minuten lang hun mond te houden. Misschien is dat de reden dat Harrie langzaam aan toch steeds minder naar voetbal op televisie kijkt. Harrie heeft genoeg aan zijn eigen analyses en voorspellingen en wordt nogal kriegel van de meeste analisten en verslaggevers. Toegegeven, om de analyses van De Snor (ook bekend als Johan Derksen) en de verslagen van Franks Snoeks kan ie soms hartelijk lachen, maar daar houdt het wel zo'n beetje op.

Gisteravond had Harrie de tv al aangezet om naar een verslag van Twente-Bilbao te kijken. Hij zat ondertussen nog wat te lezen, wat hem altijd goed helpt om de verslaggever uit zijn gedachtenwereld te bannen. Ineens hoorde hij gejuich, keek op en zag niet alleen dat de wedstrijd al was begonnen, maar ook dat Twente al had gescoord! In de herhaling zag hij dat verdediger Douglas de bal na een corner van Perez had binnengekopt.

Na de herhaling zag Harrie de spelers teruglopen naar hun plaatsen, opdat de tegenstander weer kon aftrappen. Doelpuntenmaker Douglas kwam in beeld en Harrie hoorde de verslaggever zeggen: "Ja, ze zeggen weleens dat ie niet altijd even goed is met de bal, maar dit was toch een prima goal".

Harrie heeft nog lang nagedacht over de vraag wat een topclub moet met een voetballer die niet altijd even goed is met de bal. Hij heeft zich zélfs afgevraagd of zo iemand wel een voetballer mag en moet worden genoemd. Maar hij kwam er niet snel genoeg uit en is toen maar weer gaan lezen.