Kip (2)

Gisteren schreef Harrie over de Provençaalse kip die hij bij Albert Heijn had gekocht. Maar ook over de 'eindeloze manieren' waarop volgens Albert met deze kip kon worden gevarieerd. Harrie heeft niet zo'n sterke fantasie en kwam dus niet op andere ideeën dan de kip gewoon op te eten.

Willie en Ricardo lustten ook een stukje, Dinie paste. Harrie at dus ruim een halve variatierijke Provençaalse kip. Pas toen ie op was, zag Harrie de variatietip van Liane, die onder meer voorstelde de kip mee uit wandelen te nemen.

Waarschijnlijk heeft de kip zelf die suggestie óók gehoord of gelezen, want vannacht maakte hij Harrie wakker. Hij wilde eruit, via dezelfde weg als waar hij door naar binnen was gekomen. Harrie kón het gewoon niet weigeren.

Gevolg van deze nachtelijke escapade was dat Harrie zich vanmorgen voelde alsof ie een halve Krat duvel had leeggedronken. Terwijl ie alleen maar Spa Rood bij en na de kip had gedronken.

Harrie zal zich wat beter in de Provençaalse gewoonten gaan inlezen, om de kip de volgende keer tijdig een aangename variatiemogelijkheid te bieden.

Kip

Kip is hip. Harrie hoorde dat gisteren op de autoradio, op weg naar huis. Steeds meer mensen eten kip. Vooral kipfilet is populair, omdat kiloverpakkingen kipfilet steeds goedkoper worden.

Harrie hoort graag bij de meerderheid, dus kocht ie vandaag ook een kip. In een zak. De kip ziet eruit alsof ie te lang in de zon heeft gelegen. Helemaal rood. Dat komt doordat het geen gewone kip is, die Harrie had gekocht, maar een Provençaalse kip. Dat rood zal wel van de kruiden zijn. Het kleurt mooi bij twee groene takjes die Albert Heijn onder de oksels van de kip heeft gestopt. Dat moet vast het Provençaalse gevoel bij de klant oproepen.

De rode kip met takjes ligt op een schaaltje van aluminium. En alsof dat nog niet genoeg is, zit er een zak om de kip én het schaaltje. Die zak, het schaaltje en de kip mogen allemaal samen de oven in. 80 minuten lang, schrijft Albert op een etiket aan de onderkant van het schaaltje. "Wel eerst twee gaatjes in de zak prikken", staat er ook nog op het etiket.

Aan de bovenkant van het schaaltje kip met zak, op de zak zelf, zit nóg een etiket. Daar staat iets op, wat Harrie maar niet loslaat. "Om eindeloos mee te variëren", heeft Albert Heijn erop geschreven.

Terwijl de kip met schaaltje en zak nu toch al een half uur in de oven staat, vraagt Harrie zich steeds opgejaagder af wat hij dan aan variatiemogelijkheden over het hoofd ziet. Hij heeft overwogen de kip óp de oven te zetten, of ernaast. Maar dan wordt ie niet gaar. En dat staat dan weer op het etiket aan de onderkant: "minstens 80 minuten in een oven van 180 °C, anders zijn niet alle bacteriën dood".

De oven op bijvoorbeeld 120 °C zetten is dus vast óók geen variatiemogelijkheid die Albert Heijn voor ogen heeft. Hij zou de oven natuurlijk weer wel op 250 °C kunnen zetten. Dan zou je misschien na anderhalf uur met de kip kunnen voetballen?

Zou Albert bedoelen dat Harrie de kip eerst nog even zou kunnen neuken voor ie de oven in gaat? Dat is dan weer lastig met die zak erom. Wel hygiënisch, maar onhandig.

Harrie weet het echt niet. Voorlopig laat ie de kip nog maar even in de oven zitten. En als hem binnen een uur niets te binnen schiet, gaat ie de kip gewoon opeten.

Zeldzaam

Toen Harrie nog met Betsie samenwoonde, had ie de elpee Hark! van Jacques Plafond én een hond. Op een zondag hadden ze bezoek, aan wie Harrie vol trots die elpee liet zien. Misschien was ie zo trots, omdat ie toen al het vermoeden dat die elpee later veel geld waard zou zijn. 100 euro kun je er nu makkelijk voor krijgen, terwijl Harrie er 4,45 euro voor betaalde. In die tijd heette dat 10 gulden.

Toen Harrie de volgende dag van zijn werk terugkwam zag ie aan Betsies gezicht al dat er iets uit de haak was. De hond bleek de elpee grondig te hebben gemolesteerd. Harrie herinnerde zich dat ie de elpee een beetje uit had laten steken uit zijn platenkast. Collies zijn slimme honden, dus moet het makkelijk zijn geweest de elpee uit de kast te trekken. Dat ze goede smaak hebben wist Harrie toen nog niet.

Kwaad was ie dan weer wel. De hoes was aan flarden en de hond had getracht zijn nagels als naald te gebruiken. Helaas wist de hond blijkbaar niet dat de groef coaxiaal loopt en niet loodrecht op de as.

Dit voorval is de laatste weken vaak in Harries gedachten, nu hij bezig is zijn elpeecollectie wat op te waarderen. In zijn zoektocht naar zeldzame elpee's, zoals Hark!, valt hem op dat betrouwbaarheid van de gemiddelde Marktplaatsverkoper omgekeerd evenredig is aan diens fantasie.

Over die betrouwbaarheid heeft Harrie het al gehad, toen hij een partij "zéér goede" elpee's kocht van een man uit Nieuwe Pekela (laten we hem voor het gemak maar Alex Smit noemen). Daar kan Harrie niet om lachen. Maar dat kan ie weer des te meer om de typeringen die de meeste verkopers geven van hun elpee's en de prijzen die ze daarna durven vragen voor hun waar.

Een mooi voorbeeld is een elpee als Their Greatest Hits van The Eagles. Als Harrie de juiste cijfers hanteert, zijn daar alleen in Amerika al 29 miljoen stuks van verkocht. Toch is er elke week wel iemand die dat album met de aanprijzing 'zeldzaam' op Marktplaats zet en er doodleuk 10 euro voor vraagt. Voor de jeugdigen onder ons: dat is meer dan het kreng ooit nieuw kostte.

Harrie heeft het al eerder gezegd: als je elpee's zoekt, kun je dat beter via eBay in Engeland of Duitsland doen. Daar ontbreken onware en zinloze typeringen van elpee's. Bovendien beschrijven de meeste Duiters en Britten tot in detail de staat waarin het vinyl en de hoes van hun aanbieding zich bevinden.

Is er dan geen hoop voor hen die in Nederland een elpee in goede staat voor een fatsoenlijke prijs willen kopen? Ja zeker wel! Harrie gaat zelf een webshop beginnen! Dinie is al bezig met het ontwerp, terwijl Harrie het aanbod aan het invoeren is. Binnen een paar weken wil Harrie van start gaan. U hoort er vast meer van!

Tussendoortje

Vandaag maakt Harrie zich er een keer makkelijk vanaf (voor de Harrie-haters: nee, normaal gesproken doet hij hier zijn best). Via-via kreeg hij onderstaand stukje, dat binnen het Nederlandse politiekorps circuleert. Harrie denkt dat het stukje een grote kern van waarheid bevat. Harrie wil de agenten zijn steun betuigen door het hier te plaatsen.

Je bent politieman.

Je wandelt in een afgelegen straat met je vrouw en kinderen. Plots verschijnt er een gevaarlijk individu voor je met een gigantisch mes. Hij kijkt je recht in de ogen en brult dat hij je geld wil, terwijl hij jou en je gezin bedreigt met zijn gigantisch mes. Jij hebt je dienstpistool bij je en je bent toevallig de beste schutter van je korps. Je hebt slechts enkele seconden om na te denken en te reageren voordat hij aanvalt. Wat doe je?

In Australië:
BANG!

In Amerika:
BANG BANG BANG BANG BANG BANG BANG!!
herladen
BANG BANG BANG BANG BANG BANG BANG!!
click click click click!

In Nederland:
Vooraleer over te gaan tot actie eerst een diepgaand onderzoek uitvoeren.
- Is het mes toevallig geen plastic namaakmes?
- Verkiest de aanvaller te spreken in het Arabisch, Turks, Duits, Engels, Frans
of het Nederlands?
- Gaat dit incident invloed hebben op mijn kansen voor promotie?
- Gaat de media een profiel van hem maken en concluderen dat hij geliefd is
door iedereen, zelfs door zijn hond?
- Is hij lid van een bende die goed geïntegreerd is in onze maatschappij?
- Is hij een nieuwe immigrant die niet goed weet hoe hij de politie moet benaderen?
- Is het een TBS'er op proefverlof die nog steeds slecht gereïntegreerd is in onze maatschappij?
- Gaat dit geval aangemerkt worden als een racistische actie en verlies ik mijn baan?
- Is dit een slachtoffer van alcohol en/of drugs en weet hij niet wat hij doet?

Actie:
Ik zal hem dan eindelijk maar eerst vriendelijk vragen zijn wapen neer te leggen en als hij niet reageert op mijn herhaald en zeer vriendelijk verzoek, dan schiet ik hem neer.

DE GEVOLGEN:

In Amerika:
Een verslagje door middel van een standaard invulformuliertje van één bladzijde, felicitaties en de zaak is gesloten.

In Australië:
Eenvoudig proces-verbaal. Eeen verdachte is namelijk áltijd fout.

In Nederland:
- Proces-verbaal met alle mogelijke en onmogelijke motivaties waarom je hebt geschoten en of dat wel nodig was.
- Verslag aan de korpschef.
- Verslag aan de Burgemeester.
- Verslag aan de Rijksrecherche.
- Verslag aan de Algemene Inspectie.
- Inbeslagneming van je wapen.
- Tuchtonderzoek.
- Verschijnen voor de onderzoeksrechter.
- Verschijnen voor de rechtbank als verdachte.
- Klacht tegen je met burgerlijke partijstelling door de familie.
- Klacht met burgerlijke partijstelling door het Centrum voor Gelijkheid van Kansen
en voor Racismebstrijding (hij bleek een illegale vreemdeling te zijn).
- Veroordeling wegens doodslag.
- Oneervol ontslag.
- Jarenlang trauma met zelfmoordneigingen.

Medestander

Vandaag even een standbeeld plaatsen voor Raoul Heertje. Hij en Harm Edens zorgen ervoor dat er toch nog één tv-programma is dat Harrie écht leuk vindt: Dit was het nieuws. Het is er helaas maar een paar keer per jaar, maar die paar keer wordt Harrie vrijwel nooit teleurgesteld.

DWHN is een soort quiz. Harm Edens laat bijvoorbeeld een kop van een krantenbericht zien dat in de voorbije week in een krant stond. Twee stelletjes moeten dan raden waar dat bericht over ging. Elk stelletje heeft een vaste kopman: Jan-Jaap van der Wal van het stelletje rechts naast Harm, Raoul Heertje van het stelletje links. Beide heren hebben elke week een andere bekende Nederlander die hen helpt.

Dat klinkt niet opwindend, ware het niet dat de bedoeling van DWHN vooral is om niet serieus te zijn. Harm Edens kan met een prachtig uitgestreken gezicht opmerkingen maken die zó grof zijn, dat zelfs Harrie zich weleens afvraagt of hij ze zou durven maken. Raoul Heertje is meestal wat milder, maar door zijn fantasie, mimiek en gebaren moet Harrie om hem óók altijd lachen. Jan-Jaap van der Wal is er ook nog, maar Jan-Jaap, dan weet je het al: één naam was niet genoeg voor deze man. Hij hoort vooral zichzelf graag.

Gisteren ging het even over Yolanthe Cabau van Kasbergen.


HEERLIJK!!!!!

Maar daar ging het niet over. Het ging over Yolanthe die het een tijd met Jan Smit deed, maar die deze week werd betrapt toen ze vreemd zoende met Wesley Sneijder (overigens weer een bevestiging voor ons mannen dat je niet mooi, slim of interessant hoeft te zijn om een mooie vrouw te krijgen: veel geld is genoeg). Dat was deze week wereldnieuws in Nederland. Het kwam notabene in het journaal en zelfs onze minister-president gaf er zijn mening over.

In DWHN kwam het (natuurlijk) ook ter sprake. Toen Raoul er iets over ging zeggen, werd ie steeds kwader. Gespeeld of niet, wat ie zei was precies wat Harrie altijd al zegt. Mensen die op dit soort nieuws zitten te wachten moeten we eigenlijk afzonderen. Gewoon hun eigen leefgebied geven, met de Telegraaf als gratis huis-aan-huisblad, RTL4, 5, 6, 7, 8, 9 en 10 als enige televisiezenders en met Albert Verlinde als minister-president.

Jammer dat dit soort zinnige ideeën nooit serieus wordt genomen.

Vreemd

Hoe ouder Harrie wordt, hoe minder hij van de wereld begrijpt.

Gisteren las ie op Teletekst dat Jomanda schuldig is bevonden aan de dood van Sylvia Millecam. Sylvia had borstkanker en zocht genezing in "het alternatieve circuit". Daar is Jomanda wel zo'n beetje de baas van.

Nou weet iemand met een gemiddeld IQ echt wel dat borstkanker zich niet laat afremmen door ingestraald water, niet door vrouwen in blauwe jurken van gordijnstof en al evenmin door een rotsvast vertrouwen in een goede afloop. Sylvia Millecam had vast een méér dan gemiddeld IQ en zocht tóch hulp bij Jomanda.

Eigen schuld dikke bult, dacht Harrie dus, toen Sylvia het loodje legde. Maar zie, de rechter vindt blijkbaar dat mensen moeten worden beschermd tegen hun eigen dwaasheden. De omgekeerde wereld in Harries optiek.

Zojuist ziet Harrie wéér een onbegrijpelijk bericht, nu op Teletekest. In Guangzhou, in het zuiden van China, schijnt een brug te staan, die populair is bij zelfmoordenaars. Volgens Teletekst hebben in twee maanden tijd al twaalf mensen van deze brug willen springen.

Gisteren stond er wéér een man, klaar om het tijdelijke voor het eeuwige te verruilen. Maar als je van een brug wilt springen, dan moet je het ook wel dóen. Niet gaan dralen, want dan komt de overheid in actie! Mensen die dood willen, daar hebben we immers een hekel aan in deze wereld. Altijd maar klagen dat het zo druk is op aarde, maar zodra iemand het moedige besluit neemt om iets aan die drukte te doen, worden direct hele politiemachten opgetrommeld om de verwarde ziel op andere gedachten te brengen.

Zo ook gisteren in Guangzhou. Gevolg was dat er voor de zoveelste keer een grote file kwam te staan bij de brug. Een man met haast was het zat, steeds maar weer die files en besloot de aarzelende zelfmoordenaar een handje te helpen. Hij wist in de nabijheid van de man te komen en gaf deze het duwtje dat hij nodig had.

En wat denk je: krijgt deze behulpzame man een lintje? Nee, is het antwoord. De man is direct aangehouden door de politie en opgesloten. De Chinese mores kennende, zal zijn leven binnenkort waarschijnlijk wel op brute wijze worden beëindigd.

De zelfmoordenaar raakte trouwens lichtgewond, omdat hij op een noodkussen viel dat de politie onderaan de brug had opgeblazen.

Oplichters

Marokkanen zijn oplichters en Turken stinken. Dat mag je niet zeggen, omdat er ook eerlijke Marokkanen en frisse Turken zijn. Daarnaast heb je ook 'gewone' Nederlanders die stinken of de boel oplichten. Of allebei. Je moet dus oppassen met wat je zegt.

Toch heeft iedereen wel een mening over bepaalde soorten mensen in de wereld. Gewoon, omdat het mag en omdat ze er weleens slechte ervaringen mee hebben gehad. Harrie begint inmiddels ook een minder positieve mening te krijgen over een bepaalde bevolkingsgroep.

Hij heeft in de loop der jaren in van alles en nog wat gehandeld op internet: luidsprekers, draaitafels, versterkers en de laatste tijd in elpee's. Zelden waren er problemen, hoe ver hij de spullen ook haalde.

De eerste keer dat ie een buizenversterker in China bestelde bijvoorbeeld.
"Jij bent gek", zei iedereen om hem heen. "Hoe doe je dat met de garantie?", was meestal de vraag die volgde.

Harrie wilde de gok wel nemen. Hij ontving de keurig verpakte versterker, sloot hem aan, zag een prachtige blauwe flits (onweer op een zonnige dag) en de versterker zweeg.

Harrie mailde de verkoper, terwijl hij toch een lichte paniek voelde. Maar de verkoper beloofde hem een dag later om 12.00 uur Nederlandse tijd te bellen. Vanuit Singapore. Dinie zal hem vast wel uitgelachen hebben toen Harrie vertrouwen in belofte bleek te hebben (Harries bijnaam is niet voor niets Steve Naive).

En de verkoper belde. Binnen 2 minuten was het probleem opgelost, maar de verkoper hing niet op vóór Harrie de versterker opnieuw had aangesloten en beiden hadden vastgesteld dat hij 100% functioneerde. Na een half uur nam de verkoper afscheid van een tevreden klant.

Zo heeft Harrie met heel veel verkopers te maken gehad. Uit China, Amerika, Engeland, Polen, Tsjechië, Frankrijk en veel uit Duitsland. Met die laatsten doet Harrie héél graag zaken. Ze zijn zo eerlijk als goud. Je krijgt eerder betere waar van ze dan je vermoedde dan slechtere. En altijd zijn ze vriendelijk, behulpzaam en snel.

Eigenlijk is er maar één mensensoort waar Harrie opvallend vaak problemen mee blijkt te hebben: Noord-Nederlanders. Friezen en Groningers. De draaitafel die Harrie onlangs van een Groninger kocht bijvoorbeeld.Die kwam te laat, maar dat was de schuld van TNT. Maar dat de naald haaks op het element stond was toch echt de schuld van de verkoper. Die gaf dat trouwens ook wel zo'n beetje toe, toen Harrie om een vergoeding vroeg, maar toch. Helemaal eerlijk was ie niet geweest.

Gisteren kreeg Harrie 100 elpee's thuis. Gekocht van een man uit Nieuwe-Pekela.
"Zijn de hoezen van de elpee's in goede staat?", had Harrie vooraf uitdrukkelijk gevraagd.
"Geen scheuren in de hoezen? Geen beschadigingen aan boven-, zij- of onderkanten? Geen cut-outs?", had Harrie nog specifiek gevraagd. Hij heeft door schade en schande mogen ervaren dat sommige mensen onder goede staat iets héél anders verstaan dan Harrie.
"1 cut-out, drie hoezen met een klein scheurtje en de rest in prima staat", antwoordde de verkoper.

Maar wat Harrie aantrof zag er toch echt heel anders uit. Drie elpee's met een cut-out. Een stuk of 5 met een flinke scheur. Zo'n 95% van de hoezen met beschadigingen aan boven-, zij- en/of onderkant. Zeker 10 daarvan met dermate ernstige beschadigingen dat reparatie met plakband noodzakelijk was.

Als steekproef heeft Harrie twee elpee's gedraaid waarvan de hoezen er redelijk tot goed uitzagen. Eén van die elpee's was gewoon goed. Maar op de andere leek het alsof Harries moeder eieren stond te bakken. Niet één ei, wel 10 tegelijk. En dat een hele plaatkant vol. Een typisch geval van een elpee die nat is afgespeeld (met het fameuze Lencoclean) of die is afgespeeld met een oude spijker.

Harrie heeft de verkoper ingelicht en gezegd dat ie zich verkeerd geïnformeerd voelt. Netjes gezegd toch? Hij heeft gevraagd om samen een oplossing te bedenken. Het antwoord lag vanmorgen al in de bus. De verkoper vindt dat ie het goed heeft omschreven. Harrie heeft er nóg een mail aan gewaagd, wederom heel netjes en beleefd.

Maar hij heeft niet de indruk dat deze verkoper met Harrie een oplossing wil zoeken. Net zoals een aantal andere Noord-Nederlanders met wie hij eerder zaken deed en die niets van een oplossing wilden weten. Harrie zal het daar trouwens niet bij laten zitten. Maar wat hij nooit zal krijgen is het antwoord op de vraag: waarom kan Harrie met elke aardbewoner eerlijk zaken doen, behalve met Noord-Nederlanders

Nieuwe draaitafel -2-

Dit is ie dan: Harries échte nieuwe draaitafel. Dat wil zeggen: het is een foto van een vergelijkbaar exemplaar. Harries draaitafel staat nog in Engeland, bij een winkelier, waar Harrie hem via internet heeft gekocht. Of in elk geval betaald. Harrie rekent erop dat de winkelier hem ook wel zal opsturen. Tot nu toe heeft ie alleen met Nederlanders weleens trammelant gehad bij internettransacties.

Voor degenen die niet hebben opgelet: ja, Harrie hád pas geleden al een draaitafel gekocht. Maar die was om zichzelf geduld te geven. Geduld om een échte mooie te kopen. Een mooie qua klank, maar ook een mooie om naar te kijken. Hij zou hem namelijk kopen van de erfenis van zijn vader. En dan moest het er graag een zijn die zó mooi zou zijn, dat Harrie élke keer aan zijn vader zou denken als ie ernaar keek.

Deze heeft Harrie dus uitgekozen. Voor de geïnteresseerden: het is een Nottingam Analogue Space Deck. Die op de foto is eigenlijk de opvolger ervan, die Ace Space heet. Harries draaitafel zal er ook anders uitzien, omdat hij er een andere arm bij heeft gekocht, een Rega RB301.


"Wat maakt dat nou uit", zult u zeggen, "de ene of de andere arm."
Dat weet Harrie eigenlijk ook niet. Hij heeft veel hifi-apparatuur gehad. Heel veel. En ja, het ene apparaat klonk vaak helderder, maar het andere weer wat voller. Sommige dingen klonken bombastisch, andere verfijnd. Maar meestal hoorde je de verschillen eigenlijk alleen als je twee dingen vlak na elkaar hoorde.

Toch betalen sommige mensen duizenden euro's voor een apparaat dat nét iets mooier klinkt dan het andere. Want in de wereld van hifi-apparatuur gaat veel geld om. Héél veel geld. Aan een draaitafelarm kunt makkelijk 3000 euro kwijt. En deze draaitafel (de Goldmund Reference II) kunt u meenemen voor 250.000 euro.

Echte liefhebbers van audio-apparatuur spreken trouwens nooit over hifi maar over high-end. High-end is een mooi voorbeeld van een loos begrip. Staat er "high-end" op een apparaat, dan weet u in elk geval zeker dat het u veel geld gaat kosten. Meestal is het apparaat trouwens ook wel van goede kwaliteit hoor, daar niet van, maar meestal is er voor veel minder vrijwel hetzelfde te koop.

Harrie vindt het wel grappig, dat middenstandsbegrip high-end. Hij smult van wannabe's die veel teveel betalen voor futuristisch ogende middelmaat, maar vooral ook van de randverschijnselen. Kijk maar eens op Marktplaats. De gewone man denkt inmiddels óók dat zijn apparaat twee keer zo duur mag zijn als hij het high-end noemt. En dus worden zelfs Philips-spullen nu als high-end aangeprezen.

Philips! Vooral de pick-ups van Philips worden in bulkhoeveelheden aangeboden op Marktplaats en niet zelden met de typering "high-end". Van dat soort advertenties krijgt Harrie warmere gevoelens dan van de aanschaf van welk high-end-apparaat dan ook!

O ja, Harrie had dus wel een limiet gesteld voor zijn draaitafel. Als ie écht los had willen gaan, had ie deze gekocht: de Acoustic Solid Machine. Ook high-end, maar Dinie vindt vast dat ie teveel glimt.

Zakkenvullers

Harrie had al maanden het gevoel dat ie griep had. Hij weet het aan hooikoorts en liet het maar zo. Maar vorige week werd het hem te flauw en ging ie naar dokter Tuur. En precies op die dag werd ie écht ziek. Tuur dacht aan een ontsteking, maar die is nog niet gevonden. De koorts is in elk geval weer weg.

Tuur zag wel dat Harrie schimmel onder de nagel van een teen had. 

"Ken je iemand in Duitsland?", vroeg Tuur. 

Harrie keek hem verbaasd aan.
"In Duitsland kun je namelijk voor drie tientjes een soort nagellak kopen die je erop kan smeren", zei Tuur. 

"Kan ik die niet gewoon in Nederland kopen?", vroeg Harrie.

- "Nee", zei Tuur. "De fabrikant van die nagellak verkoopt ook pillen. Die kosten 280 euro. Daar verdienen ze dus veel meer aan, dus verkopen ze de nagellak hier niet. Ik kan je die pillen natuurlijk óók geven, maar ze zijn slecht voor je lever."

Tuur gaf Harrie een briefje met de naam van de nagellak. Harrie dacht na wie hij in Duitsland kende. Even overwoog ie er een dagje Keulen van te gaan maken, als ie weer beter was. Toen ie thuis  kwam, bedacht ie zich dat ie het vast wel online kon kopen. Hij vond een Duitse  apotheek op eBay, die de nagellak verkocht voor 25 euro inclusief verzendkosten. Harrie bestelde het flesje  en ging naar bed. Drie dagen later stond de Wehkampneger met het flesje op de stoep.

Nieuwe draaitafel

Dit is ie, Harries nieuwe draaitafel. Hoewel, nieuw...hij is gebruikt. En van Harrie....hij is voorlopig van TNT. Al een dag of 4 inmiddels.

TNT is dat fijne postbedrijf, waar je eigenlijk nauwelijks omheen kunt als je een pakje wilt versturen. Op zich niks aan te merken natuurlijk op TNT. Bezorging van een pakje kost bijna niks (pas geleden verstuurde een mevrouw een knuffel die een kind had verloren en dat kostte nog geen 15 gulden!). En wat je vandaag verstuurt, is er morgen al!

Nou ja, meestal. Soms. Harrie betaalde zijn draaitafel afgelopen donderdag. De verkoper heeft hem vrijdag aan TNT overgedragen. 25 gulden kost dat, dus dan mag je waarschijnlijk niet teveel verwachten. Je krijgt dan wel een code van TNT. Daarmee kan je op een TNT-site zien of je pakje een beetje vaart maakt.

Maar vrijdagavond was de code nog onbekend bij TNT. De eerste keer dat Harrie zoiets meemaakte dacht ie nog dat ze het pakje achterover hadden gedrukt bij TNT. Toen heeft ie in paniek een klachtenformulier ingediend bij TNT. Kreeg ie een week later antwoord, dat het pakje inmiddels volgens TNT was bezorgd en dat de klacht dus was opgelost.

De tweede keer dat Harrie het meemaakte was ie niet meer in paniek, maar wél kwaad. Had ie weer geklaagd bij TNT en er alvast bijgezegd dat ze niet hoefden te antwoorden, omdat ze dat tóch pas deden als het pakje er eenmaal zou zijn en dat het er Harrie om ging dat ze hun belofte waar moesten maken en een pakje binnen een dag of hooguit twee moesten bezorgen, maar niet pas een halve week later. Kreeg ie tóch antwoord. Dat het pakje inmiddels volgens TNT was bezorgd en dat de klacht dus was opgelost.

De derde keer dat Harrie het meemaakte was ie héél kwaad. Had ie nóg maar eens geklaagd bij TNT en er wéér bijgezegd dat ze niet hoefden te antwoorden, omdat ze dat tóch pas deden als het pakje er eenmaal zou zijn en dat het er Harrie om ging dat ze hun belofte waar moesten maken en een pakje binnen een dag of hooguit twee moesten bezorgen, maar niet pas een halve week later. Kreeg ie tóch antwoord. Dat het pakje inmiddels volgens TNT was bezorgd en dat de klacht dus was opgelost. En als bonus dat ze niet beloven dat een pakje binnen 1 dag wordt bezorgd.

Harrie wist nu dus alweer genoeg. Want als je op vrijdag een pakje met TNT verstuurt, dan gaat het lang duren, als ze het niet meteen behandelen. In het weekeinde doet TNT namelijk niks. Dus zaterdag: code onbekend. Zondag: code onbekend. Maandag: code onbekend.

Harrie heeft dus maar weer een klacht ingediend bij TNT. En gevraagd of ze niet wilden antwoorden. Hij heeft er nu wel bijgezegd dat hij iedereen die hij kent op gaat roepen om TNT zoveel mogelijk te boycotten. Pakjes tot 10 kg kunnen particulieren tegenwoordig namelijk ook via DHL versturen. Dat is goedkoper, duurt iets langer, maar is wél betrouwbaarder.

Helaas zijn de pakjes die Harrie ontvangt of verstuurt meestal zwaarder dan 10 kg. Moet ie dus toch naar TNT. Daarom bij deze een oproep aan DHL om ook in zwaardere particuliere pakjes te gaan.

Ulmus minor

Vandaag gaat we het hebben over de gladde iep, wereldwijd bekend als Ulmus minor of Ulmus carpinifolia. De foto toont een foto van een exemplaar in Harries straat, vanmorgen, 10 mei 2009 (moederdag), om 07.12 uur.

Misschien valt u op dat de boom eerder wit lijkt dan groen? Dat klopt. Op dit moment staat de gladde iep in een soort bloei. Dat is laat, volgens de kenners. Hier schrijven zij dat maart en april de bloeimaanden voor de Ulmus minor zijn. Maar in Harries straat staat de Ulmus minor ook vandaag nog in bloei. Harrie heeft een close-up-foto van het bewijs daarvan gemaakt.


Mooi he, die bloemen? Ze groeien in trosjes en hebben héle kleine steeltjes. Harrie heeft van één zo'n bloemetje een nóg closere close-up gemaakt. Ziet u de nerfjes in het bloemetje? In werkelijkheid meet het hele bloemetje hooguit 2 bij 2 centimeter. Ziet u hoeveel nerfjes de natuur op zo'n klein oppervlak kan maken?

Harrie wordt stapelgek van de gladde iep. Er staan ongeveer 86 gladde iepen vlakbij zijn huis. En al die gladde iepen zijn al weken bezig hun bloemetjes te laten vallen. Eerst een paar honderd. Al snel werden het er duizenden. Inmiddels zijn miljoenen van die kleine klotebloemetjes in Harries straat gevallen. Het lijkt al weken alsof het in Harries straat sneeuwt zo vlak voor de zomer!

Nergens melde deskundigen dat de gevallen bloemetjes van de gladde iep ook ná hun val samen bliven scholen. Ook staat nergens dat ze als plaats van samenscholing voor Harries huis hebben gekozen. Al wekenlang ligt de stoep voor Harries huis vol met die klerebloemen. Natuurlijk neem je die krengen via je schoenzolen ook mee je huis in, zodat Harrie de gladde-iep-bloemen nu ook al heeft aangetroffen op zolder, in de wasdroger en in zijn bed.

Harrie heeft deze week al drie keer zijn stoep geveegd en een halve kliko met gladde-iep-bloemetjes gevuld. In de loop van de week werd Harrie steeds vermoeider en kreeg ie een vage lichamelijke klachten. Even dacht ie dat de varkensgriep in Nuenen was gearriveerd, maar nu denkt ie toch dat de gladde iep waarschijnlijk de boosdoener is. Die blijkt namelijk nogal vervelend te zijn voor mensen met hooikoorts.

Harrie gaat morgen maar weer eens naar zijn huisarts. Toen die ooit had vastgesteld dat Harrie met name allergisch is voor de berk, adviseerde die hem om 's nachts met een zaag de wijk in te trekken en een flinke snee in de berkenstammen te maken. Misschien heeft ie ook wel een goede tip voor de gladde iep.

Hoofdpijn

Harrie heeft weer eens hoofdpijn. Oorzaak: een nachtmerrie.

Die nachtmerrie begon nog leuk. Harrie droomde dat ie tv keek. Hij zag het sportjournaal en hoorde Marco van Basten zeggen dat ie als trainer bij Ajax vertrok. Juichend sprong Harrie op. Die mededeling kwam weliswaar 8 maanden te laat, maar beter laat dan nooit.

Daarna werd verteld dat die avond de returnwedstrijd van de halve finale Champions League op televisie zou komen. Chelsea thuis tegen Barcelona. Harrie zag direct een leuke avond in het verschiet. Barcelona had thuis 0-0 gespeeld. Harrie hoopte dat ze in de tweede wedstrijd in de laatste minuut zouden scoren en winnen. Hij gunde Guus 'Geluk' Hiddink geen finaleplaats.

Toen begon het. Dinie zei dat Harrie de wedstrijd zou moeten missen. Kees de Haas zou om half negen komen. Kees is de waarschijnlijk autistische hypotheekadviseur van de Van Geffen's. Kees' vorige advies om een beleggingsverzekering aan te houden hadden Dinie en Harrie opgevolgd. Nu was er een jaar voorbij en hadden Dinie en Harrie een derde van hun spaargeld door die verzekering verloren. Maar ze hadden op een andere manier juist weer wat bijeengesprokkeld. Aan Kees de taak om weer een advies te komen geven om ook dát geld zo snel mogelijk kwijt te raken.

Harrie dacht dat Dinie hem wilde zieken, maar klokslag 20.30 uur stond Kees voor de deur. "Half uurtje werk", dacht Harrie, die dan alleen het eerste kwartier van de wedstrijd hoefde te missen. Zelfs als het een úúr zou duren zou Harrie nog de hele tweede helft kunnen zien.

Bij de aanvang van de tweede helft nam Harrie een borrel, om zijn lijden te verzachten. Kees was nog lang niet klaar. Harrie vreesde het ergste. En terecht. Om kwart voor elf wist Harrie dat ie van Kees had verloren. Kees zat aan zijn derde kop koffie en Harrie aan zijn vierde borrel. Kees wilde ook de verzekeringen nog even doornemen. Harrie niet, maar Kees won.

Harrie vertelde dat ie nét al zijn verzekeringen bij één andere maatschappij ahd ondergebracht. "Daar kun je nog wel van af als je wilt", zei Kees. Harrie voelde zich -zoals zo vaak- een idioot. Hij had natuurlijk niet voor niets alles net opnieuw geregeld. Zou ie zeker weer opnieuw beginnen.

Maar Kees hield vol en wilde de polissen wel even zien. "Ik weet niet waar ze zijn", probeerde Harrie. "Ze zijn net een paar dagen geleden binnengekomen en ik heb ze nog niet opgeruimd." "O, maar ze liggen gewoon op de trap hoor", zei Dinie.

Inwendig vloekend pakte Harrie de polissen. Kees stelde vast da Harrie de ziektekosten niet had meeverzekerd in zijn doorlopende reisverzekering. "Nou én", dacht Harrie. "Dat moet je wel even rechtzetten", heulde Dinie met Kees mee.

Harrie wilde naar bed en dan ten minste de samenvatting van Chelsea-Barcelona zien. Kees begon over de uitvaartverzekering. Harrie werd steeds ongeduldiger en was nu zo ver dat ie begon te laten merken wat ie eigenlijk van verzekeraars vond. Kees pikte het niet op. Harrie vertelde over de dood en uitvaart van zijn vader, dat ie het eigenlijk óók zo wilde, dat ie daar geen verzekering voor nodig had en dat áls ie iets zou gaan veranderen aan zijn uitvaartverzekering, dat dat dan opzegging was.

Kees hield niet op. "Ik zal de uitvaartwaardewijzer aan jullie geven. Dan kun je eens kijken wat het allemaal kost en wat je dan wilt verzekeren." Harrie zag dat Kees geen ring meer aan zijn vinger droeg. Harrie zou gezworen hebben dat ie die de vorige keer nog wél om had. Het was nu vijf over half twaalf. Harrie stond op en sloeg Kees met gebalde rechtervuist zó op zijn smoel. Daarna liep ie naar de televisie en probeerde een samenvatting van Chelsea-Barcelona te vinden.

Dinie hielp Kees naar buiten. Harrie vond geen samenvatting. Daarom pakte ie nog een borrel en keek ie op Teletekst naar de uitslag. Het bleek dat Chelsea al na 10 minuten op 1-0 was gekomen en veel sterker was geweest. Maar Barcelona scoorde in de derde minuut van de blessuretijd alsnog. Guus eruit dus en Harrie blij.

Harrie voelde zijn zenuwen weer tot rust komen en ging om half één nog even met Elvis wandelen. Op het plein van de school liepen drie verdachte types, waaronder een neger en een baardjurk.

Toen ie weer thuis kwam zapte ie nog even rond. Nu zag ie een korte samenvatting van Chelsea-Barcelona. Uit wat ie zag leek het erop dat Chelsea had moeten winnen, wat hem nóg blijer maakte dat ze hadden verloren.

In zijn droom zette ie om 5 over één de tv uit, ging naar boven, poetste zijn tanden en kroop tegen Dinie aan. Vlak daarna werd ie wakker van Dinies wekker. Hij sprong op, poetste opnieuw zijn tanden en ging onder de douche.

Toen ie terug kwam in de slaapkamer ging ie nog even bij Dinie liggen. "En, ben je weer een beetje tot rust gekomen?", vroeg ze. Bleek dat ie helemáál niet had gedroomd, maar dat alles echt was gebeurd. Op die klap recht op Kees' smoelwerk na dan.

Verwerken

Het was natuurlijk weer mooi weer op Koninginnedag. Het kan dus niet zo zijn geweest dat Karst T. (laten we hem voor het gemak maar Karst Richard Tates noemen) door slechte weersomstandigheden de dranghekken niet heeft gezien.

Wel vreselijk natuurlijk dat zich wéér zo'n idioot in ons land wil laten gelden. Harrie kan ze inmiddels niet eens meer allemaal onthouden. Ferdi E. hoorde bij Gerrit-Jan Heijn, Samir A. bij Pim Fortuyn. O nee, die stak Theo van Gogh dood. Maar die vroeg erom. Hoe heette de moordenaar van Pim dan wél? Richard?

Harrie heeft het al eerder gezegd, ook al mag dat niet van JP: het is te vol in Nederland. Als je teveel dieren in een kooi zet, komt er gedonder van. Dat is in Nederland niet anders. Daar komt nog bij dat we de grote idioten die hier rondlopen ook niet meer opsluiten, net als vroeger. Dat zal wel te duur zijn? Die mafketels moeten juist integreren in de samenleving. En dan gaat het weleens mis.

Harrie durft het bijna niet te zeggen, maar hij heeft ook moeten lachen om de aanslag in Apeldoorn. Niet om de ellende die Karst Richard Tates heeft aangericht natuurlijk. Dat is vreselijk. Wél om alle mediagedoe er omheen. "Er gaan geruchten dat dit een bewuste actie is geweest", hoorde Harrie ze steeds weer zeggen op de televisie. Bij de eerste keer dacht Harrie nog dat iemand hem probeerde te dollen. Maar ze meenden het serieus.

De meeste pret had Harrie om een berichtje in het AD. De ouders van Karst Richard Tates wilden niets zeggen, want "die waren bezig de gebeurtenissen te verwerken". Zo'n bericht zie je vaak na erge gebeurtenissen en ze werken steeds weer op Harries lachspieren. Hij ziet dan altijd mensen voor zich die bijvoorbeeld aan de keukentafel zitten. Krantje erbij, vader eet een zachtgekookt ei. Moeder maakt haar breiwerk af. Spreken doen ze niet. Hier wordt verdriet verwerkt.

's Avonds om half acht staan ze op van de keukentafel en kijken ze naar Shownieuws. Nu even kijken naar andermans ellende. Ze drinken koffie en daarna misschien nog een borrel. Dan vroeg onder de klamme lappen, want morgen gaan ze verder met het verwerken.

Het verwerken vindt dagelijks plaats tussen 08.00 en 19.30 uur in de periode tussen 1 mei en 24 juni 2009. Daarna zullen meneer en mevrouw Tates vragen van de pers beantwoorden.