2009 kan binnenkort ook voor Harrie starten. Bijna alles wat in dit leven nog herinnert aan zijn overleden vader Jan zijn uitgewist. Daarna kan Harrie de draad van zijn eigen leven waarschijnlijk weer oppikken.
Het is Harrie al met al tot nu toe niet meegevallen om de nalatenschap van Jan af te handelen. De administratie van Jan was net zo warrig als diens gedachten tijdens zijn laatste maanden. Intensief speurwerk en veel telefoontjes hebben gelukkig veel duidelijkheid gegeven.
Maar het moeilijkste vond Harrie het leeghalen van Jan's huis. Spullen met veel geldelijke waarde stonden er niet. Daarom had Harrie meteen voorgesteld om een container te huren en alles te laten afvoeren. Zijn zussen zagen dat niet zitten en wilden eerst alles uitzoeken.
Daar is Harrie achteraf blij mee. Er bleken namelijk nog veel spullen en documenten aanwezig te zijn, die Harrie aan het denken hebben gezet, hem een beter beeld van zijn eigen leven hebben gegeven en hem vooral een les voor de toekomst hebben geleerd.
Vorige week zou Harrie drie dagen aaneen gaan opruimen in Jan's huis, maar na één dag was de pijp leeg. Daar schreef Harrie al over. Hij begreep op dat moment niet goed waarom het eigenlijk niet meer ging. Moe was ie niet, tijd had ie genoeg.
Eergisteren werd het hem ineens duidelijk, toen ie zijn oudste zus schreef om te vertellen dat ie baalde van haar gedrag tijdens de opruimoperatie. Het zat hem in het afbreken. Jan was gek op hout. Hij had een heleboel latten, planken en platen in voorraad. En aan de muren hingen allerlei kastjes, die hij eerder in zijn leven van weer andere latten, planken en platen had gemaakt.
Harrie was op zich nooit erg onder de indruk van zijn vader's bouwsels en dat was waarschijnlijk ook de reden dat hij die bouwsels zonder problemen kon vernielen toen dat nodig was. Maar toen hij zijn zus schreef om te vragen of ze wist hoe zwaar dat opruimen was, realiseerde Harrie zich ineens waaróm dat zo zwaar was. Jan had zijn bouwsels altijd vol zorg, aandacht en geduld in elkaar gezet. Het was een belangrijk deel van zijn leven, dingen zelf maken. En dát had Harrie nu met slopersmentaliteit kapotgemaakt.
7 jaar geleden heeft Harrie het huis van zijn overleden moeder leeg moeten halen. Daar stonden vrijwel alleen maar gewone, gekochte spullen. Harrie liet er geen traan om toen ze naar de kringloop en de stortplaats gingen. Met het leeghalen van zijn vader's huis lijkt het alsof alle sporen die zijn vader achterliet moeten worden vernietigd. Als je dat als zoon moet doen, voelt dat als een soort verraad. Een soort van zinloos geweld tegenover je dode vader.
Harrie weet dat Jan weet dat Harrie de sporen aan Jan niet permanent wil uitwissen. Daardoor weet Harrie dat ie er over een tijdje wel mee zal kunnen leven. Bovendien leeft veel van Jan's gedachtengoed door in Harrie. En zélfs al in Harrie's zoon Willie. Jan's sporen zullen dus nooit helemáál worden uitgewist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten