Klaar

Maandag reed Harrie in de avondspits van Amsterdam naar Eindhoven. Het begon al te schemeren en daarom dacht Harrie even dat hij het niet goed zag. Ter hoogte van Ouderkerk fietste een man vlak naast de snelweg. Harrie kon zich niet herinneren dat daar een fietspad lag. Het leek hem ook een gevaarlijke plaats voor een fietspad. Toen Harrie goed keek zag hij dat er ook helemaal geen fietspad was. De man fietste over een bevroren sloot, die er wél was.

Harrie kwam terug van het laatste bezoek aan de laatste woning van zijn vader. Samen met zijn zusje Hannie had ie daar twee dagen flink opgeruimd. Hoewel, opruimen is er niet echt het juiste woord voor. Laten we het maar op sorteren houden.

Hannie en Harrie hadden bedacht om zowel de zondag, maandag als dinsdag te gaan gebruiken voor het uitzoeken en sorteren van de spullen die nog niet waren bekeken. Ze zouden vast nog wel wat bruikbaars vinden. De rest zouden ze netjes volgens de voorschriften van de Amsterdamse reinigingsdienst sorteren en op dinsdag door de grofvuil-ophaaldienst laten meenemen.

Het liep uiteindelijk wat anders. Op zondag verliep alles nog volgens plan. Ze schoten goed op. Hermien ging 's avonds naar huis, maar Harrie bleef in zijn vader's laatste huis. Hij zou op een luchtbed in de badkamer slapen en er dan de volgende dag weer vroeg tegenaan gaan.

Maar hij droomde allerlei rare dromen over zijn vader, die 3 meter van Harrie's slaapplek voorgoed was gaan slapen. Harrie hoorde ook allerlei rare geluiden, zoals het geschuif van zijn luchtbed over de badkamervloer. En zo kwam het dat Harrie slecht sliep en al om 6 uur klaarwakker en doodmoe was.

Hij stond toch maar op, begon wat te doen, maar kon het eigenlijk niet meer opbrengen. Daarom is ie bij Albert Heijn maar wat broodjes gaan halen. Nadat ie er twee op had is ie koffie gaan drinken bij Kofi-T, een koffiehuis in de buurt. Daar las ie de Volkskrant, NRC Next en zelfs de Televaag.

Even later kwam Hannie en stelde Harrie voor om een bedrijf in te schakelen om het huis leeg te halen. Dat vond Hannie een goed idee. Harrie was direct behoorlijk opgelucht, maar kon het nog steeds niet opbrengen om opnieuw aan de slag te gaan. Daarom hebben ze eerst een huizenleeghaler gebeld en daarna zijn ze maar even over de Albert Cuijp gelopen.

De rest van de middag hebben ze toch nog wat dingen gesorteerd. Ook kwam de huizenleegmaker om een prijs te bepalen. Tegen vijven konden ze de laatste bruikbare spullen inladen en trokken ze voor de laatste keer de deur dicht van een huis van hun ouders.

Een dag eerder dan gepland ging Harrie dus naar huis. Was alles gewoon volgens planning gegaan, had ie geen man over het ijs zien fietsen.