In 1973 was Harrie 12 en ging hij voor het eerst op vakantie. Dat is tegenwoordig natuurlijk nauwelijks meer voor te stellen. Moderne kinderen komen al op Bali terwijl ze nog niet kunnen lopen, of beklimmen met hun ouders de Himalaya voor ze op de basisschool zitten.
Harries eerste vakantie was niet eens met zijn ouders, maar met Bebby en diens familie. Het was een onvergetelijke ervaring, waarvan Harrie zich nog wel wat details herinnert. Ze zaten met 7 man in een Volvo stationcar: Bebby's ouders, Bebby's twee zussen, één van zijn broers en natuurlijk Bebby en Harrie.
De reis ging naar de Camargue en duurde drie dagen. De eerste stop was in Dijon. Ergens onderweg moest Harrie plassen, maar vond geen wc achter het bordje TOILETTES bij het tankstation. Wel was daar een gat in de grond, met iets daarvoor aan de zijkanten twee verhoginkjes.
Harrie was dan wel een beginnend reiziger, maar hij had al snel door dat je je voeten op die verhogingen moest zetten. In dat gat kon je dan plassen. Terug in de auto vroeg hij zich af hoe dat zou moeten met poepen.
Aan de reis leek geen einde te komen. Wel werd het steeds heter. Eenmaal in het zuiden aangekomen was alles snel vergeten en had ie een prachtvakantie op de camping die Les Cigales heette. Hij zag voor het eerst de zee en werd er stil van. Later dronk hij per ongeluk van de zee en realiseerde zich toen pas dat de zee zout was.
Tijdens de vakantie hadden Bebby en Harrie allebei een oogje op een Française. Die van Bebby kwam uit Parijs en die van Harrie uit Evreux. Harrie heeft nog bijna 20 jaar lang met de zijne gecorrespondeerd, zoals dat toen heette. Hij heeft er een redelijke kennis van de Franse taal aan overgehouden. En waarschijnlijk mede daardoor (maar natuurlijk ook vanwege het vrijwel altijd goede weer in Frankrijks onderste deel) is Frankrijk vrijwel ongemerkt zijn favoriete vakantieland geworden.
Dit jaar is het precies 35 jaar na Harries eerste bezoek aan Frankrijk. In die jaren heeft ie heel veel delen van Frankrijk gezien. Aan de meeste ervan heeft ie goede herinneringen, aan een paar niet.
Opmerkelijk is dat vrijwel elk bezoek van Harrie aan Frankrijk probleemloos verliep, op de vakanties met één vriendin (laten we haar José noemen) na. Op de vakantie waarin ze Lourdes bezochten na, mislukten alle vakanties die hij met haar aan Frankrijk bracht.
De allereerste vakantie met José (en haar ouders en broer) stopte al voor die was begonnen, toen een dronken Fransman frontaal op de auto van José's vader reed. Op een andere vakantie mochten José en Harrie de auto van José's vader meenemen. Dat vond hij een veilig idee. Maar in Zuid-Frankrijk ging er iets stuk in de versnellingsbak, waardoor de auto niet meer achteruit kon rijden. Gelet op de grootte van de auto (ook alweer een Volvo) en die van de Zuidfranse dorpjes was dat vrij onhandig. Harrie en José hebben de rest van de vakantie voornamelijk besteed aan het bezoeken van garages en het bellen met de verzekeringsmaatschappij.
De laatste vakantie met José was in Picardie, maar toen was José Harrie waarschijnlijk al zat. Die vakantie herinnert Harrie zich dan ook liever niet.
Daar tegenover staan gelukkig minstens twee onvergetelijke vakanties met anderen. Die met Jan, Han en Twan in 1984 bijvoorbeeld. Vier vrienden in de bloei van hun leven, verdeeld over een splinternieuwe Fiat Panda en een oude Simca PTT-wagen.
En ook de allereerste vakantie met Dinie zal Harrie niet snel vergeten. Ze kenden elkaar nog maar een paar maanden en alles was nieuw en leuk. Ze reden in Dinies Renault 5, ook probleemloos achteruit. Eén keer moest Harrie -wegens een lege accu- een Fransman om hulp vragen. En Dinie droomt nog weleens van die grote naaktslak die uit de paprika kroop.
Nu u weet hoe Frankrijk in Harries leven kwam, kan hij in deel 3 van dit essay echt terzake komen en gaan beginnen met antwoord op die vraag die ook u inmiddels waarschijnlijk in een wurggreep houdt: verandert Frankrijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten