Harrie schept niet (meer) graag op. Vroeger had ie vaak een grote mond en voelde hij zich soms heel wat. Ter compensatie voelt ie zich de laatste 20 jaar soms heel wat minder.
Niet dat dat elkaar nou écht compenseert, maar het getuigt in elk geval opnieuw van het feit dat zelfreflectie en Harrie een twee-eenheid vormen. Marco van Basten zou er jaloers op zijn.
Toch gaat Harrie in de komende stukken even vertellen hoe het naar zijn mening met Frankrijk is gesteld. Om wat preciezer te zijn: Harrie wil al bloggend gaan proberen vast te stellen of Frankrijk is veranderd in de laatste 35 jaar.
Zonder opnieuw te vervallen in de onbescheiden momenten van weleer vindt hij dat hij daar een behoorlijk oordeel over kan vellen. Dit jaar is het namelijk precies 35 jaar geleden dat Harrie dat land van knoflookhappers met enige regelmaat bezoekt.
Dat realiseerde Harrie zich tijdens de laatste vakantie, waarin hij ook vaststelde dat de liefde tussen hem en het blauwschimmelland afbrokkelt als een goed stuk Roquefort. Harrie nam zich daarop voor om over te gaan op de scherpe-observatiemodus. De gedane observaties heeft hij op een vodje papier geschreven, omdat de laptop niet meeging.
In de komende stukjes zal Harrie het vodje papier erbij pakken en zijn aantekeningen naast zijn herinneringen gaan leggen. Het kan bijna niet anders of die stukjes gaan een antwoord geven op de prikkelende vraag die ook de titel van dit stukje is: verandert Frankrijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten