Dinie begon erover. Dat het wel een heel lang verhaal werd, als Harrie die hele vakantie in Duitsland zo uitgebreid bleef beschrijven. Dat had Harrie zelf natuurlijk óók al bedacht. Maar hij had vooral eens willen kijken of hij net zo langdradig kon schrijven als de meeste schrijvers, zodat hij wellicht toch ooit nog eens een boek zou kunnen vullen. Na de oefeningen van de afgelopen weken denkt ie dat ie dat wel zou kunnen, al is hij zich gaandeweg steeds meer gaan afvragen of ie het eigenlijk nog wel zou willen.
Nou wil Harrie de trouwe lezers niet ineens in een gat laten vallen. Daarom de rest van de vakantie nog even in kort bestek: die was verder vrijwel perfect. Het weer was de hele week enorm. De kinderen hebben zich meer dan uitstekend vermaakt in het zwembad en de hal met klimwerktuigen.
Jammer was wel dat Harrie en Dinie aan déze kant van het pad stonden en niet aan de ándere. Daar stond een Tukker met een vrij nieuwe lease-Renault. Op één van de warme middagen reed een klein kind op een skelter prachtig in de flank van die Renault. Terwijl Harrie al máánden wacht tot iemand eindelijk eens op zíjn auto rijdt, om meteen de scheur in de bumper te kunnen laten maken die iemand daar vorig jaar in reed zonder gegevens achter te laten.
Ook jammer was dat Harrie zo'n beetje tijdens de vakantie het dieptepunt beleefde qua bijwerkingen die hij had van zijn nieuwe medicijnen. Die was Harrie gaan slikken, omdat dokter Tuur de bijwerkingen van Harrie's oude vertrouwde recept op termijn te groot achtte. Harrie heeft al met al vijf weken geprobeerd over te stappen op de nieuwe pillen, maar had Dinie toen al half gek gemaakt, een maximale hartslag van 120/minuut gehaald, nachtmerries gehad over iedereen uit zijn verleden en alle lust in het leven verloren. Nu slikt ie zijn oude merk weer en gaat het weer de goede (lees: normale) kant op.
Verder heeft Harrie weer eens vastgesteld dat zijn naïviteit daadwerkelijk nauwelijks grenzen kent. Eerder meldde hij dat hij de vakantie mooi zou kunnen gebruiken om eens te zien hoe die hele Dodenherdenking en Bevrijdingsviering in Duitsland leeft.
Op 6 mei kocht ie de krant van 5 mei, om te zien of Ajax van Heerenveen had gewonnen en toen realiseerde ie zich pas dat 4 én 5 mei voorbij waren gegaan zonder dat ie daar ook maar één minuut van mee had gekregen. Toen ie zich afvroeg hoe dat nou kon, werd hem natuurlijk toch nog vrij snel duidelijk dat die Duitsers weinig te vieren hebben op 5 mei. En oorlogsslachtoffers herdenken zal in Duitsland vast ook wel anders zijn dan bij ons.
Daarmee is voor Harrie deze vakantie voor dit moment over en uit. Geinteresseerden in een gedetailleerd verslag van de rest van de vakantie zullen geduld moeten hebben tot Harrie wat meer tijd heeft en Harrie in der Heimat - Het Boek kan afmaken.
