"We" doen het goed op het EK. Iedereen juicht en jubelt, want "we" hebben én de Italianen én de Fransen verslagen. En nu Roemenië ook nog.
Harrie moet stiekem wel lachen. De basis van het Nederlands elftal telt meer dan 50% (ex-)Ajacieden. En waar onderhand 90% van alle Nederlanders normaal gesproken een stille dood wenst voor alles wat naar Ajax ruikt, staan diezelfde Ajax-haters nu voor een flinke portie Ajax te juichen.
Daarbij speelt schaamte geen enkele rol. Normaliter probeert iedereen er zo kek mogelijk uit te zien, maar als Oranje voetbalt is niets te gek qua kleding. Psychologen zullen er vast wel een verklaring voor hebben.
Wie óók juicht om Oranjes succes is Albert Heijn. Bij het WK van 2006 kon men Wuppies sparen, voor zover Harrie weet een wezen dat ooit uit de baard van Vader Abraham tevoorschijn kwam. Alle kinderen wilden die Wuppies, maar die kreeg je alleen bij een x-bedrag aan boodschappen. Albert verdiende er flink wat extra boterhammen aan.
Het lag dan ook voor de hand dat Albert ook bij het EK wel weer iets zou gaan uitdelen. En in het streven naar winstmaximalisatie (ja, Harrie weet heus wel waar het tegenwoordig om gaat in de wereld!) moet men hebben gedacht dat het nu een éigen ontwerp moest zijn.
En zo kwam de Welpie ter wereld. Bij 15 euro aan boodschappen krijg je een poppetje met veel kunstmatig aanvoelend haar, in één van de vier kleuren die aan ons koningshuis kleven. Aan zo'n poppetje zit een label en als je drie van die labels en drie euro aan Albert Heijn geeft, dan krijg je zo'n zelfde poppetje, maar dan in het groot en altijd in het Oranje. En met nog veel meer kunstmatig aanvoelend haar, dat na een paar dagen overal op de grond ligt, als je tenminste kinderen hebt zoals Ricardo, die dol is op zijn Welpie en hem overal mee naartoe sleept.
Onder de voeten van de kleine Welpies zit een plaklaag. Die komt tevoorschijn als je een beschermvelletje weghaalt. Je kunt ze dan overal opplakken. Harrie heeft ze in de Albert Heijn-reclame op de televisie al op vliegtuigen, auto's en damesborsten gezien.
Gisteren reed Harrie van zijn werk naar huis. Net na de Hooijdonkse brug, tussen Son en Nederwetten, zag ie in een flits een oranje ding aan de zijkant van de weg liggen. Omdat ie zeker 80 km/uur reed (waar maar 60 is toegestaan!), duurde het zeker 200 meter voor het besef was doorgedrongen dat het een Welpie was dat daar lag. Weggewaaid van een motorkap. Of misschien wel van een damesborst.
Een kilometer verder lag wéér een oranje ding op de weg, maar nu precies midden erop. Harrie kon het niet laten er krachtig overheen te rijden en dit Welpie definitief om zeep te helpen.
