Vreemd hoe je leven belabberd kan zijn en dan ineens weer goed. Het lijkt het weer wel! Dat is ook meestal naatje en dan ineens geweldig.
Vorige week was het bijvoorbeeld vreselijk miezerig en nu is het prachtig zonnig. Maar ook steenkoud. En aan kou heeft Harrie een broertje dood. Gelukkig is er dus die zon. Dat u trouwens niet denkt dat Harrie met die zon blij is om de warmte die hij geeft, want zoals gezegd, het is hartstikke koud, dus warmte geeft die zon nauwelijks. Maar wel veel licht!
Het is op dit moment 17.15 uur en het is buiten nog steeds licht! Vorige week om deze tijd zat Harrie op dezelfde plaats met de lampen aan en de gordijnen dicht. Nu kan hij alles nog zien met de lampen uit en de gordijnen open. En dat betekent dat Harries favoriete deel van het jaar onomstotelijk in aantocht is: de lente! Met als voorbode het lengen der dagen.
Nu alleen nog even van die rotkou af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten