De mensen aan wie Harrie had verteld wat hij in het weekeinde ging doen hadden hem meewarig aangekeken. En hij had ze allemaal zien denken: "Het ging toch zo goed met je?".Harrie bezocht dit weekeinde het Levenseindefestival in het Tuschinskytheater in Amsterdam. Het was een initiatief van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, afgekort de NVVE. Die afkorting klopt natuurlijk niet, maar daar wil Harrie nu niet te moeilijk over doen.
Dat het festival plaatsvond in een bioscoop geeft al aan dat het eigenlijk een filmfestival betrof. De dochter van Betsie, die tijdens haar studie met terminale zieken te maken heeft, wilde er graag heen en Betsie en Harrie gingen graag met haar mee. Ze hebben in totaal 4 films gezien, waarvan één documentaire die de NVVE zelf had laten maken.
Na afloop van 3 van de films waren er mensen aanwezig die een rol in of rondom de film hadden gespeeld en waaraan vragen konden worden gesteld. Dat gaf het geheel toch nog net een beetje extra dan het bekijken van een 'gewone' film.
De laatste film die ze zagen heette "Tot altijd". Het bleek dat het om de Nederlandse premiere ging van deze Belgische film. Ook na afloop van deze film was er een nabespreking, met de regisseur, twee hoofdrolspelers en Henny Vrienten (die de muziek voor die film had geschreven). Van alle films die ze hadden gezien vond Harrie dit de mooiste, al had-ie wat hem betreft wel een half uur korter mogen duren.
Na de bonus van de nabespreking werden alle aanwezigen als superbonus genood om in de VIP-room een borrel te komen drinken op Het Leven. Tot Harries vreugde bleef het niet bij een borrel, maar werden er ook gefrituurde hapjes geserveerd. Het gevoel van gelukzaligheid dat door het geheel bezit van hem nam maakte dat hij besloot de regisseur maar niet lastig te gaan vallen over dat half uur teveel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten