Einde

Harrie stopt er per direct mee. Op deze plek althans. Hij startte dit weblog voor zijn kinderen, voor later, zodat ze eventueel nog eens terug zouden kunnen kijken op de dingen die er in hun vader omgingen. Maar het liep een beetje uit de hand en meer mensen dan Harrie had verwacht gingen meelezen. En daardoor kreeg hij een beetje last van een soort Mathijs van Nieuwkerk-effect: teveel je best gaan doen om nóg populairder te worden.

En daarom gaat Harrie een nieuw weblog starten, dat alleen in te zien zal zijn voor degenen die hij dat toestaat. Voor de fans van Harrie is dat jammer, maar helaas.

Onhandigheid

Onhandigheid is dus een bijwerking van het moderne medicijn dat Harrie van de psychiater kreeg. Deze bijwerking spreekt kennelijk nogal tot de verbeelding, want Harrie wordt gék van de verzoeken om er meer over te vertellen. Voor al die drammers en zeurneuzen zal Harrie daarom drie onhandige moves noteren die hij heeft gemaakt sinds hij Lyrica slikt.

1. Na een dag hard werken komt het goed uit dat Harrie nog een grote bak nasi kant en klaar in de koelkast heeft staan. Dat scheelt een gang naar de winkel én koken. Drie minuten is voldoende om de nasi op te warmen in de magnetron. Na die drie minuten haalt Harrie de bak uit het apparaat en zet hem op zijn kop op het gasfornuis.

2. Lekker, een kopje Senseo na het eten! Elvis is ook blij als Harrie koffie drinkt, want hij weet dat hij dan een kauwkluifje krijgt. Bij de eerste geluiden van koffie zetten staat hij dus al naast Harrie in de keuken. Als Harrie zich afvraagt waarom Elvis zijn spitse snuit afwendt en het kluifje niet aanneemt, blijkt dat Harrie hem het oude koffiepadje presenteert. Zijn vermoeden dat het kluifje dan wel in de Senseo zal zitten blijkt juist.

3. Niets zo fijn als even douchen na het opstaan, maar eerst even tanden poetsen en scheren! Na het scheren moet het scheermes natuurlijk in de kast en hangt Harrie zijn handdoek meestal alvast over de wand van de douchecabine. Maar deze keer gooit hij het scheermes in de douchecabine en zijn handdoek in de wc.

Meerdere voorbeelden te over, maar teveel zelfspot is slecht voor de eigenwaarde, heeft een van Harries therapeuten ooit gezegd.

Dag van de psychische gezondheid 2011

Stel: je bent erkend bezitter van een matig stabiele psyche. En stel: je hebt het idee dat noch je huisarts, noch je psychiater écht weten wat de medicijnen die ze je voor kunnen schrijven voor je kunnen betekenen. En stel dan tot slot dat je ter compensatie van die zwakke psyche een hoog IQ van De Schepper hebt gekregen. Wat doe je dan als je op De landelijke dag van de psychische gezondheid 2011 opstaat met het gevoel alsof je dronken bent terwijl je al maanden geen alcohol hebt gehad en je -naarmate de dag vordert- steeds meer begint te wensen dat je dood was? Dan kijk je eens op de site van De landelijke dag van de psychische gezondheid 2011 natuurlijk!

Daar zie je dan tot je grote vreugde dat blijkbaar meer psychoten tobben met vragen over medijnen! Er staat namelijk niet alleen een telefoonnummer waar je met 'gewone' vragen over psychische zaken terecht kunt, nee, er staat ook een apart nummer van een Geneesmiddeleninfolijn! Dan aarzel je natuurlijk geen seconde en bel je dat nummer. Je kijkt wel even raar op als je de mededeling krijgt dat het nummer niet in gebruik is. "Verkeerd gekozen", denk je dan en je doet een tweede poging, maar als de ingeblikte reactie hetzelfde is weet je genoeg.

Je moet dan wel héél gek zijn als je je dan af laat schrikken en niet het algemene telefoonnummer belt. Op dat nummer gaat de telefoon wél over. Na een tiental seconden neemt een mevrouw op en zegt  "Ja hallo?". Even ben je dan van je stuk. Je wéét dat je het nummer van De landelijke dag van de psychische gezondheid 2011 hebt gebeld, maar je weet óók dat je een lotgenote aan de lijn hebt, die er zo te horen nog erger aan toe is dan jij. Ophangen is onbeleefd, dus zeg je waar je voor belt. Tot je opluchting is je lotgenote van het schrikachtige type en verbindt ze je meteen door met een normaal mens. 

Haar leg je uit dat je weinig vertrouwen hebt in de kennis van je huisarts en je psychiater, als het tenminste om medicijnen terzake het psychisch welbevinden en hun werking daarop gaat. De mevrouw blijkt je vraag helemaal te begrijpen, toont zelfs medeleven en zegt dan dat je voor dat soort vragen bij je huisarts of je psychiater moet zijn.

Nadat je dan op vriendelijke toon afscheid hebt genomen van de mevrouw verbreek je de verbinding en blijf je lichtelijk verbijsterd achter. De vraag komt in je op wie er nou eigenlijk gek is: jij of de mensen van De landelijke dag van psychische gezondheid 2011, maar zo'n vraag moet je niet meteen willen beantwoorden. Die moet je lekker laten rijpen. 

Misschien dat je er een antwoord op hebt als De landelijke dag van de psychische gezondheid 2012 voor de deur staat. Tegen die tijd kun je meteen even kijken of ze je tip ter harte hebben genomen en dat niet meer bestaande nummer van de Geneesmiddelenlijn van hun site hebben verwijderd.

Dag van de week van de maand van het jaar

Als niemand nadenkt bij het plannen wordt het voor Harrie natuurlijk erg lastig!

 Harrie wilde weleens weten of hij zijn kinderen een beetje goed opvoedt, zeker nu hij dat de helft van de tijd in zijn eentje moet doen. Nu wil het toeval dat morgen de Week van de opvoeding begint en dat er notabene in zijn eigen dorp een inloopspreekuur is waar je met opvoedvragen terecht kunt.

Harrie had datum en tijd dus al in zijn agenda gezet, maar wat blijkt? Morgen is ook de Landelijke dag van de psychische gezondheid! Een dag waar een erkend geesteszieke als Harrie natuurlijk aan deel móet nemen! Maar hoe moet dat dan met dat opvoeden?

Afijn, daar moet Harrie zelf natuurlijk een beslissing over nemen en hij heeft nog een nachtje om erover te slapen. Maar nu tegenwoordig werkelijk élke gelegenheid wel een dag of een week of een jaar in het middelpunt mag staan (Dag van het fruit, Week van de smaak, Maand van de wansmaak en maakt u het verder zelf maar af), lijkt het Harrie goed om de organisatoren eens te vragen wat data met elkaar af te stemmen.

Saai

Harrie is saai. Op zich verbaast hem het niet dat iemand dat over hem zegt. Dit weekeinde zijn zijn kinderen bijvoorbeeld bij Dinie, zodat Harrie drie dagen helemaal alleen is. Nou ja, alleen met Elvis dan. Maar zonder andere mensen, zonder afspraken. Hij praat dit weekeinde alleen tegen mensen die hij op straat of in winkels tegenkomt, tegen mensen aan de telefoon of af en toe tegen Elvis.

Zo gaat het niet élk weekeinde als de kinderen bij Dinie zijn. Soms spreekt hij in zo'n weekeinde weleens wat af met iemand, maar niet per definitie. En zeker niet omdat hij zich anders zielig voelt. Harrie kan heel goed alleen zijn namelijk en amuseert zich dan prima. Muziek luisteren, film kijken, klusje doen, wandelen met Elvis, krant lezen, noem maar op. En voor je het weet is het dan weer tijd om te gaan slapen.

Harrie vraagt zich weleens af of hij wel normaal en niet erg saai is, door zijn leven zo solitair en basaal te willen leven.  Stel dat er echt een God bestaat en Harrie moet hem straks gaan vertellen wat hij van zijn leven heeft gemaakt, zou God Harrie dan naar de hel sturen wegens het verkwisten van de mogelijkheden die Hij Harrie had gegeven? Of zou Hij Harrie juist op de schouder kloppen en hem zeggen dat Harrie als een van de weinigen had begrepen hoe je een leven moest leven? Vriendelijk zijn tegen anderen, ze helpen als dat kan en ze in hun waarde laten (zolang die anderen dat althans zelf ook doen). En verder je niet mee laten zuigen door de domme massa, die onder het motto "live life to the max" zorgt voor uitputting van de aarde en -door hun enorme prestatiedrang- ook voor uitputting van zichzelf.

Maar gelukkig zijn er mensen die veel minder moeite dan Harrie hebben om het gedrag van anderen te benoemen. Daardoor weet Harrie sinds kort dat er ten minste één persoon is die hem saai vindt. Harrie hoorde het van een hele betrouwbare bron, iemand die erg dicht in de periferie van de betreffende persoon verkeert. Over de vraag of die persoon (met wie Harrie best veel tijd van zijn leven contact heeft gehad) daadwerkelijk heeft gezegd dat Harrie saai is hoeft hij dus niet te piekeren.

Toch heeft het Harrie weer even aan het denken gezet. Maar uiteindelijk heeft hij besloten de mening te laten voor wat die is: een ongevraagde oprisping van een pion uit de domme massa.

Dokter

Tot de mooiste dingen in het leven rekent Harrie de bezoeken aan Joop, zijn huisarts. Joop en Harrie begrijpen elkaar. Daardoor wijken hun gesprekken waarschijnlijk meestal af van de standaard dokter-patiënt-gesprekken.

Dat gold zéker voor het gesprek dat Harrie vanmorgen met Joop had. Iemand had Harrie bang gemaakt over een paar moedervlekken die hij bezit en Harrie had afgesproken dat Joop er vandaag om half negen naar zou kijken. De eerste klant van de dag.

Toen Joop Harrie uit de wachtkamer kwam halen vroeg hij Harrie alvast in zijn spreekkamer te gaan zitten, omdat hij nog even iets tegen zijn stagiaire moest zeggen. Harrie voldeed aan Joops verzoek en wachtte. Hij keek tegen de achterwand van Joops beeldscherm aan en bedacht zich dat mensen in films in deze situatie stiekem bezit zouden nemen van de computer en allerlei wetenswaardigheden over bepaalde figuren zouden gaan opsnorren.

Terwijl Harrie overwoog om die filmster-gewoontes na te gaan doen hoorde hij een telefoon overgaan die heel anders klonk dan de telefoon die hij wel vaker bij Joop hoorde. Omdat de deuren van de spreekkamer nog open waren kon Harrie exact horen wat Joops assistente zei toen ze de telefoon opnam. Zodoende werd hem al snel duidelijk dat de telefoon die hij had horen overgaan was bedoeld voor spoedgevallen.

Maar het werd Harrie óók snel duidelijk dat degene die de spoedlijn had gebeld iemand was die de spoedlijn nogal eens misbruikte voor niet-spoedeisende zaken. De intonatie van de assistente liet daar geen misverstand over bestaan. Een paar keer vroeg ze aan de belster of Joop daadwerkelijk met spoed moest komen. Omdat ze blijkbaar geen bruikbaar antwoord kreeg, maar wel van de belster af wilde, trommelde ze Joop zélf op. Voor ze de telefoon aan hem overhandigde fluisterde ze nog dat de belster had gezegd dat ze het hele gesprek opnam, om eventueel tegen Joop te kunnen gebruiken.

Joop deed de deuren van zijn spreekkamer dicht en ging zitten. Harrie vroeg of hij moest opkrassen, maar Joop schudde van nee, terwijl hij het telefoongesprek overnam. De belster praatte hard genoeg om Harrie te laten vaststellen dat dit een kansloos gesprek werd voor Joop. Die probeerde af en toe wel iets te zeggen, maar kreeg daar geen ruimte voor van de vrouw, wier woordenwaterval even onstuitbaar leek als een hevige aanval van diarree.

Na enige tijd zette Joop de mevrouw even op de luidspreker. Niet netjes misschien, maar Joop weet dat hij zoiets kan doen met Harrie aan tafel. Joop en Harrie begrijpen elkaar. Het gaf Harrie de gelegenheid om vast te stellen dat er geen touw vast was te knopen aan de woordenbrij van de belster.

Nog iets later werd Joop uiteindelijk boos, wat niet bij hem past. Joop is altijd de beminnelijkheid zelve, maar nu dus even niet. Lang hoefde hij trouwens niet boos te zijn, want de belster verbrak het gesprek.

"Een fijne klant", zei Harrie.

- "Ze is gek", zei Joop.

"En nu?", vroeg Harrie. "Ga je nu naar haar toe?"

- "Ik ga eerst naar je moedervlekken kijken en afkoelen", was Joops antwoord.

Harrie mocht gaan liggen, Joop keek en stelde vast dat er niks ergs was. Harrie stond daarna op en terwijl hij zijn kleren fatsoeneerde pakte Joop zijn tas. Een echte mooie, ouderwetse dokterstas.

"Dus je gaat er tóch heen?", vroeg Harrie.

- "Ja," was Joops antwoord, "ook gekken kunnen dood gaan."

Harrie schoot in de lach, waarop Joop zei:

"Misschien kun je me helpen om die dood wat te bespoedigen? Groene zeep op haar stoep smeren? Of misschien ken je wel een paar Polen die de klus kunnen klaren?"

Stikkend van de lach liep Harrie de spreekkamer uit. Hopelijk mankeert-ie snel weer iets.

Bij- en werking

Fijn, die nieuwe pillen! Harrie heeft toch echt het idee dat ze al helpen. Te meten valt het niet, wat natuurlijk jammer is voor iemand met een technische opleiding.

Wat het nog lastiger maakt om stellig te kunnen zeggen dat de nieuwe pillen helpen, is dat Harrie tegelijkertijd met de oude moet stoppen. En het aardige van pillen is nu dat ze allemaal hun eigen manier van werken hebben, maar ook hun eigen manier van bijwerken. En als de (bij)werking van de ene gelijk is aan de (bij)werking van de ander krijg je rare dingen.

Harries nieuwe pillen hebben bijvoorbeeld als bijwerking dat je er in het begin duizelig van kan worden. 1 van de 10 mensen op wie de pillen werden getest meldde dat. Maar nu wil het geval dat duizeligheid bij proeven ook werd vastgesteld bij mensen die wilden stoppen met de oude pillen die Harrie slikte! En reken maar dat hij het merkt, die dubbele dosis duizeligheid! Af en toe staat hij te tollen op zijn benen. Maar gelukkig is hij de laatste weken niet meer omgevallen. En hij weet en merkt dat het voor een goed doel is. Hij merkt bijvoorbeeld al dat de passiviteit die de oude pillen veroorzaakte langzaam plaats maakt voor een gezonde dosis ondernemingslust. Dan maar even een tijdje duizelig.

Maar de mooiste bijwerking van zijn pillen blijft Harrie toch wel "Onhandigheid" vinden. Hij moet eerlijk zeggen dat hij zich af en toe inderdaad erg onhandig voelt, maar hij weet niet of dat weer een gevolg is van de enorme duizeligheid die bezit van hem neemt of dat dat inderdaad de beschreven onhandigheid is die zijn nieuwe pillen claimen te kunnen veroorzaken.

"Wat maakt het uit wat de oorzaak is", zult u zich misschien afvragen, maar Harrie wil het dolgraag weten.En opnieuw moet hij daarbij op zijn technische (lees: chemische) achtergrond wijzen. Als er pillen zijn die 'onhandigheid' als bijwerking hebben, dan moet het immers ook mogelijk zijn om pillen te maken die 'handigheid' als (bij)werking hebben! Die zou Harrie dolgraag willen hebben. Maar misschien bestaan ze niet en moet hij ze zelf maken?

Misschien wordt het tijd dat Harrie zijn studeerkamertje tot minilaboratorium ombouwt.