Rouwcurve

Na een verlies komt een mens in een rouwcurve terecht. En dan bedoelt Harrie niet het verlies van een potje biljarten of van de huissleutels, maar een verlies door een overlijden of een scheiding.

Harrie zit als vers gescheiden man dus ongetwijfeld óók in zo'n rouwcurve. Het is hem alleen niet helemaal duidelijk wáár in die curve hij momenteel zit en dus ook niet wanneer hij kan verwachten dat hij er weer uit komt. Áls hij er al uit komt natuurlijk.

De rouwcurve is bedacht door -hoe kan het anders- een vrouw, mevrouw Elisabeth Kübler-Ross. Dat wist Harrie trouwens niet uit zijn hoofd hoor! Hij heeft dat gewoon even opgezocht op internet, omdat hij toch eens wilde zien waar hij in de curve zit.

De curve onderscheidt 5 fasen, die je allemaal moet doorlopen (agogen zeggen trouwens liever doorléven). Ontkenning en boosheid zijn de eerste twee fasen, maar die heeft Harrie misschien 10 jaar geleden al doorleefd. Fase 3 is onderhandeling. Harrie weet niet eens wat daarmee wordt bedoeld. Dat je afspraken maakt over de spullen en de kinderen? Dan is die fase ook afgerond.

Harrie zit dus óf in fase 4 (depressie) óf in fase 5 (aanvaarding). Op dit punt wordt het lastiger. In een depressie zit-ie immers al 20 jaar. Maar zijn depressie vertoont wel wat gelijkenis met het waterpeil van de Rijn. Meestal kabbelt het water gewoon lekker door, maar soms zorgen onverwachte dingen, zoals een ontploffende vulkaan of smeltende poolkappen ineens voor hoogwater. Alleen kan dat hoogwater ook oorzaken hebben die wél worden verwacht, zoals plotselinge en hevige regenval. Analoog aan die verschijnselen is het voor Harrie vrijwel onmogelijk te zeggen of hij nu door de scheiding in een dip zit of gewoon door Het Leven als geheel.

Harries redenering is nu dat hij zich zal moeten concentreren op fase 5, waarin mensen volgens mevrouw Kübler-Ross "enige emotionele afstand en objectiviteit" tonen en "langzaam maar zeker weer perspectief gaan zien, hoop krijgen en actiever gaan investeren in hun nieuwe leven". Een gebeurtenis van de afgelopen week maakt dat Harrie vermoedt dat hij toch echt in deze fase is aangeland.

Het gebeurde tijdens de afscheidsavond op de school van Ricardo, Harries jongste zoon. Ricardo had een jaar lang in groep 8 gezeten en ging de basisschool verlaten. Het is dan gebruikelijk dat groep 8 een musical opvoert voor de ouders en een gelimiteerd aantal -door de ouders- genodigden.

In het programmaboekje, dat voorafgaand aan de musical was verspreid, had gestaan dat Ricardo al eerder zijn zang- en rapkwaliteiten had bewezen. Na afloop van de musical stond Harrie in een groepje waarvan ook Dinie (Harries ex), enkele van Dinies familieleden en Harries oudste zoon Willie deel uitmaakten. Iemand in het groepje merkte op dat er niet veel zang en rap was geweest. "En ook geen kwaliteit", voegde Willie er gevat aan toe.

Omdat Willies gevoel voor humor vrijwel exact gelijk is aan dat van Harrie schoot Harrie enorm in de lach. Vanuit zijn ooghoeken zag hij echter dat Dinie niet om de opmerking kon lachen. Harrie bedacht zich dat het weleens zo zou kunnen zijn dat ze zich realiseerde dat ze nu weliswaar van Harrie af was met zijn humor die haar in de loop der jaren steeds meer was gaan irriteren, maar dat ze via Willie eigenlijk nóóit van die humor af zou komen. Daardoor moest Harrie nóg harder lachen en ging Dinie nóg lelijker kijken. Harrie heeft eruit geconcludeerd dat hij waarschijnlijk het einde van de curve nadert.