Hoe meer hulpmiddelen we hebben om te communiceren, hoe minder we met elkaar praten. Daar had Harrie het in zijn vorige stukje over. Harrie moest aan zijn eigen stukje denken toen hij zich weer eens dood ergerde aan een collega, tegen wie Harrie vriendelijk 'goedemorgen' zei toen deze bij Harrie in de lift stapte, maar die het niet de moeite waard vond hierop iets terug te zetten. Harrie kan zich de tijd nog heugen dat het gebruikelijk was een groet met een wedergroet te beantwoorden, maar die tijd is voorbij.
Begrijp Harrie goed: het is niet zijn bedoeling om deze onbeschoftheid (want dat is het in Harries ogen) toe te schrijven aan de mobiele telefoon. Ook in het tijdperk vóór de mobiele telefoon heeft hij het vaak genoeg meegemaakt dat collega's het verdomden om een hardop uitgesproken groet te beantwoorden. Waar het Harrie om gaat is dat hij niet begrijpt dat mensen niet het fatsoen op kunnen brengen om een groet te beantwoorden. Op grond van de fatsoensnormen die Harrie hanteert getuigt het namelijk van zéér weinig respect om een groet niet te beantwoorden.
In het normale leven maakt hij het óók volop mee dat mensen weigeren een groet te beantwoorden, maar daar heeft hij dan nog wel enige vrede mee. Niemand vraagt er immers om om ongevraagd een goede morgen toegewenst te krijgen door een vreemde. Misschien is het enkel accepteren van deze groet dan ook wel de norm? En van een norm kan naar boven en naar beneden worden afgeweken. Naar boven door de brenger van de ongevraagde groet terug te groeten, naar beneden door hem op zijn gezicht te slaan. Maar bij collega's ligt het voor Harrie toch anders. Van hen verwacht Harrie op zijn minst een teruggroet.
In schril contrast met deze mondelinge groeten staan echter de groeten die mensen elkaar tegenwoordig per geschreven tekst (brief of mail) doen. Vroeger werd een geschreven tekst afgesloten met een afstandelijke kreet als "Hoogachtend" of met het al wat amicaler overkomende "Met vriendelijke groet". Maar tegenwoordig gaan alle remmen los bij het afsluiten van geschreven woord. Zo ontvangt Harrie de afgelopen tijd met regelmaat de "Hartelijke groeten", wat eigenlijk ook ouderwets is, maar wat hij al een tijdje niet had gezien en wat dus blijkbaar aan een opmars bezig is.
Maar waar Harrie éigenlijk naartoe wil zijn de groeten die duidelijk van deze tijd zijn. Een veel voorkomend voorbeeld hiervan zijn de "Warme groeten" die Harrie steeds vaker krijgt. In eerste instantie klinkt dat eigenlijk wel goed. "Warme groeten". Harrie kreeg er de eerste keer ook wel een warm gevoel bij. Maar naarmate hij vaker "Warme groeten" krijgt, krijgt hij steeds meer visioenen van mensen die hem ter begroeting (of in dit geval: ter afscheid) zo'n nattige zweethand geven. Daarom krijgt hij nu nooit meer een warm gevoel bij "Warme groeten", maar eerder gevoelens van lichte onpasselijkheid.
Nog zo'n moderne afscheidsgroet, waar duidelijk over is nagedacht is "Intense groeten". U mag best weten dat Harrie daar even voor is gaan zitten toen hij die kreeg. "Hartelijke groeten": dat is duidelijk. "Vriendelijke groeten": die snapt Harrie ook. "Warme groeten": modern, misschien op den duur wat onsmakelijk overkomend, maar iets bij voor te stellen. Maar "Intense groeten"? Daar heeft Harrie nog steeds geen echt beeld bij.
Dat geldt dan weer wel voor het laatste voorbeeld dat Harrie met u wil delen. Deze week mocht Harrie de "Welgemeende groeten" in ontvangst nemen. Maar die brachten hem eerlijk gezegd serieus in de war, want blijkbaar zijn er dus ook "Nietgemeende groeten". Die heeft hij nog nooit gehad en hij hoopt ze eigenlijk ook nooit te krijgen. Dan maar liever geen groeten.
Met moderne groeten,
Harrie van Geffen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten